ΑΓΙΟ ΠΝΕΥΜΑ-ΠΡΟΣΩΠΟ Ή ΘΕΙΑ ΕΝΕΡΓΟΣ ΔΥΝΑΜΗ;

"Πνεύμα Άγιον αγνόν ,Οδηγέ Χριστιανών

Λάβε μας εκ της χειρός, ημών έσο οδηγός.."

('Υμνος 91,Ύμνοι της Χαραυγής,εκδ.1908)

      Το θέμα του αγίου πνεύματος ως προς την ταυτότητα και λειτουργία του έχει παρεξηγηθεί σοβαρά από πολλούς καθ'ομολογίαν Χριστιανούς για αιώνες και μόνο υπό το φως της Αγίας Γραφής το καθιστά πιο κατανοητό σε αρμονία με τις διάφορες βιβλικές μαρτυρίες που σχετίζονται με αυτό. Το δόγμα της Τριάδας, το οποίο άρχισε να αναπτύσσεται μετά τον θάνατο των αποστόλων και των πρώτων Χριστιανών και έφτασε στο ζενιθ  τον τέταρτο αιώνα, είναι υπεύθυνο σε μεγάλο βαθμό για μεγάλο μέρος του σκοταδιού που συσκοτίζει την αλήθεια σε αυτό το θέμα σε πολλούς που νομίζουν ότι είναι Χριστιανοί,προς δικήν τους απώλεια.

      Υπάρχει συνέπεια στη διδασκαλία της Γραφής ότι ο Πατέρας και ο Υιός βρίσκονται σε πλήρη αρμονία και ενότητα του σκοπού και της λειτουργίας (Ιωάν.10:30). Εξίσου συνεπής είναι η διδασκαλία της Γραφής που αφορά το άγιο πνεύμα - ότι δεν είναι άλλος Θεός,ή άλλη υπόσταση/πρόσωπο του Θεού, αλλά το πνεύμα, η επιρροή ή η δύναμη που ασκείται από τον έναν Θεό, τον Πατέρα μας και από τον μοναδικό Υιό του - με απόλυτη ενότητα, επομένως και των δύο. Αλλά πόσο διαφορετική είναι αυτή η ενότητα του Πατέρα, του Υιού και του αγίου πνεύματος από εκείνη που ενστερνίστηκε και δίδαξε εις το όνομα του αντιχριστιανικού τριαδικού δόγματος, το οποίο δηλώνει ότι υπάρχουν τα τρία πρόσωπα στον ένα Θεό. Αυτή η άποψη ταιριάζει πολύ στους σκοτεινούς αιώνες ,όπου το άγιο φως της αλήθειας του Λόγου του Θεού τρεμόσβηνε για πολλά χρόνια. 

Ο ΟΡΙΣΜΟΣ ΤΗΣ ΛΕΞΕΩΣ "ΠΝΕΥΜΑ" ΣΤΗΝ ΑΓΙΑ ΓΡΑΦΗ

   Στη Βίβλο, υπάρχουν διάφοροι τίτλοι και ορισμοί που εφαρμόζονται στο άγιο πνεύμα.Αυτοί ορίζονται ώς γενικές κτητικές συντακτικώς και δείχνουν ακριβώς το τι ορίζει την λέξη ΠΝΕΥΜΑ και συγκεκριμένα, το πνεύμα του Θεού. Καθώς αυτά μελετώνται προσεκτικά, γίνεται προφανές ότι όλα αυτά περιγράφουν χαρακτηριστικά που προέρχονται από τον Θεό και τον Χριστό και δεν απαιτούν ενα ακόμη επιπλέον πρόσωπο. Σημειώστε  τα παραδείγματα:

 «Το Πνεύμα του Θεού» (Ματθαίος 3:16)

«Το Πνεύμα του Χριστού» (1 Πετ. 1:11)

«Το Πνεύμα της Αγιότητας» (Ρωμ. 1: 4)

«Το Πνεύμα της Αλήθειας» (Ιωάννης 14:17)

«Το πνεύμα δυνάμεως και αγάπης και σωφρονισμού» (2 Tιμ. 1: 7)

«Το Άγιο Πνεύμα της Υπόσχεσης» (Εφεσ. 1:13)

«Το Πνεύμα πραότητος» (Γαλ. 6: 1)

«Το πνεύμα της κατανόησης» (Ησαΐας 11: 2)

«Το Πνεύμα της Σοφίας» (Εφεσ. 1:17)

«Το Πνεύμα της Δόξας» (1 Πέτρ. 4:14)

«Το Πνεύμα συμβουλής» (Ησαΐας 11: 2)

«Το Πνεύμα της Χάριτος» (Εβρ. 10:29)

«Το Πνεύμα της Υιοθεσίας» (Ρωμ. 8:15)

«Το Πνεύμα της Προφητείας» (Αποκ. 19:10)

   Η έννοια της Τριάδας δεν ταιριάζει σε καμία από αυτές τις περιγραφές. Συνακόλουθα, ο Τριαδιστής θα πρέπει να χρησιμοποιεί δύο ορισμούς όταν αναφέρεται στην χρήση της λέξεως «Πνεύμα» στη Βίβλο: ο ένας σημαίνει το Τρίτο Πρόσωπο της Τριάδας (κατά αυτόν) και το άλλο ως επιρροή ή δύναμη, έτσι ώστε  ο ειλικρινής  αναγνώστης να αφήνεται αβέβαιος ως προς το τι σημαίνει.

    Υπάρχει μια άλλη πλευρά σε αυτό το θέμα που είναι πολύ αποκαλυπτική σε σχέση με το θέμα μας. Όπως υπάρχει το άγιο πνεύμα του Θεού, έτσι υπάρχει και ένα επίσης ένα αντίθετο δαιμονικό πνεύμα, το ονομαζόμενον «ακάθαρτον πνεύμα» που αναφέρεται επίσης συχνά στις Γραφές . Αυτό το πνεύμα περιγράφεται με αντίθετους όρους από αυτούς του αγίου Πνεύματος. Σημειώστε τα εξής:

«Το πνεύμα του φόβου» (2 Tιμ. 1: 7)

«Το πνεύμα της μαντείας» (Πράξεις 16:16)

«Το πνεύμα της δουλείας» (Ρωμ. 8:15)

«Το Πνεύμα του Αντίχριστου» (1 Ιωάννη 4: 3)

«Το Πνεύμα του Κόσμου» (1 Κορ. 2:12)

«Το πνεύμα του κατανύξεως» (Ρωμ. 11: 8),υπό την έννοια του πνευματικού "ύπνου"..

«Το πνεύμα της πλάνης» (1 Ιωάννης 4: 6)

    Θα πρότεινε κάποιος από τους Τριαδιστές φίλους μας  να προσωποποιήσουμε κυριολεκτικά  αυτά τα πνεύματα ή να υποθέσει ότι αυτοί οι διάφοροι ορισμοί, που λαμβάνονται από κοινού, αποδεικνύουν ότι υπάρχει ένα άλλο κακό Πρόσωπο που είναι εκτός από τον Σατανά, αντίπαλος του Θεού; Όχι φυσικά επείδη είναι κοινώς αναγνωρισμένο ότι αυτοί οι όροι, που γενικά υποδηλώνουν λάθος διάθεση και επιρροή δύναμης,εφόσον έχουν όλοι το κύριο υποκινητή τους τον Σατανά. Δεν απαιτείται ξεχωριστή προσωπικότητα, ούτε απαιτείται πλήθος προσωπικών πνευμάτων για να δικαιολογήσουν αυτούς τους ορισμούς!Κατά συνέπεια πρέπει να συναχθεί ένα παρόμοιο συμπέρασμα όσον αφορά τις διάφορες αναφορές στο άγιο Πνεύμα του Θεού επίσης.

   

 ΠΟΙΚΙΛΙΑ ΕΝΕΡΓΕΙΩΝ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ

     Στις αρχές της Γένεσης, το άγιο πνεύμα χρησιμοποιήθηκε στη δημιουργική δύναμη του Θεού, καθώς έφερε στην ζωή τη γη, τους ωκεανούς που γεμίζουν με τη ζωή (Γέν. 1: 2), φυτά και ζώα, και τελικά τον ίδιο τον άνθρωπο. Σε μεταγενέστερους χρόνους, η λειτουργία του Πνεύματος του Θεού επεκτάθηκε με διάφορους τρόπους, ειδικά καθώς κατευθύνθηκε προς την Εκκλησία. Οι πιστοί του Χριστού γεννήθηκαν από το Πνεύμα καθώς εισήλθαν στη νέα αφιερωμένη ζωή τους και είχαν το προνόμιο να γίνουν γιοι του Θεού (Ιωάννην 3: 3, 7 · 1 Ιωάννου 5: 4, 18). Άλλες εκδηλώσεις του Πνεύματος φαίνονται στη δύναμη που δημιουργεί τη σκέψη του (2 Πέτρ. 1:21), τη δύναμη που δίνει στη ζωή ή την ανάστασή της (Ρωμ. 8:11) και στη μετασχηματική του επιρροή σε αυτήν με χριστιανικές ιδιότητες (1 Κορ. 6:11). Σε καμία από αυτές τις περιπτώσεις δεν απαιτείται ξεχωριστό "θείο πρόσωπο" για την εκτέλεση αυτών των λειτουργιών.

    Άλλες χρήσεις του Πνεύματος στη Γραφή είναι εξίσου αποκαλυπτικές. Στον Ιωήλ 2:28 διαβάζουμε: «Θα εκχύσω το πνεύμα μου σε κάθε σάρκα». Αυτή είναι μια θαυμάσια αναφορά στην ημέρα της Πεντηκοστής, όταν οι απόστολοι έλαβαν το πνεύμα το άγιο και άρχισαν να ομιλούν υπό την έμπνευση του ξένες γλώσσες (Πράξεις 2:1-13) αλλά επίσης αναπτύχθηκαν  στη γνώση του Θεού και στους τρόπους της δικαιοσύνης Του. Αυτό σημαίνει ότι ένα άτομο "χύθηκε" μέσα τους; Εάν η Τριάδα είναι ΑΔΙΑΙΡΕΤΟΣ ως προς την φύση της, αυτό σημαίνει ότι  ο Πατέρας , ο Χριστός και το "άγιο Πνεύμα" πρέπει επίσης να εκχύνονται σε κάθε σάρκα! Σκέτος παραλογισμός, εφόσον δεν υπάρχει καμία τέτοια αναφορά στην Αγία Γραφή! Μια τέτοια χρήση μας βοηθά να κατανοήσουμε το σωστό νόημα του Αγίου Πνεύματος ως τη ενεργό δύναμη ή την επιρροή του Θεού που ως ύδωρ εκ κυπέλλου εκχύεται σε άλλα κύπελλα που λαμβάνουν εξ αυτού!

    Ο πιστός προειδοποιείται επίσης να «γεμίζει με το Πνεύμα» (Εφεσ. 5:18). Αυτό είναι σίγουρα αξιέπαινο, και όλοι μας πρέπει να θέλουμε να έχουμε όλο και περισσότερο από το Πνεύμα, ώστε να μπορούμε να έλθουμε σε στενότερη σχέση με τον Κύριό μας. Αλλά πώς θα μπορούσαμε να είμαστε γεμάτοι με ένα άλλο άτομο; Κάποιος μπορεί να γεμίσει με ιδιότητες όπως η σοφία και η πίστη, αλλά ποτέ με ένα πραγματικό πρόσωπο. Σημειώστε πώς οι Γραφές τα αντιμετωπίζουν όλα αυτά ως ιδιότητες (όχι πρόσωπα) και τα συνδέουν μεταξύ τους: 

 «Δι' αυτό, αδελφοί, εξετάσατε με πολλήν προσοχήν και εκλέξατε ανάμεσα σας επτά άνδρας, οι οποίοι να έχουν καλήν μαρτυρίαν από όλους, να είναι δε γεμάτοι από άγιον πνεύμα και σοφίαν και τους οποίους ημείς θα εγκαταστήσωμεν δια την υπηρεσίαν αυτήν.. . . . καὶ ἐξελέξαντο Στέφανον, ἄνδρα πλήρη πίστεως καὶ Πνεύματος Ἁγίου»(Πράξεις 6: 3, 5).

  Είναι πολύ ενδιαφέρον ότι και στην πρώτη αλλά και στην δεύτερη περίπτωση η λέξη πνεύμα είναι στην ίδια πτώση (αιτιατική στην πρώτη πρόταση και γενική στην δεύτερη) μαζί με τις ιδιότητες που εκείνο παρείχε στους πιστούς- ποτέ ιδιότητες αλλά καρπούς της δυνάμεως του. Η χαρά επίσης είναι μια άλλη ιδιότητα με την οποία πρέπει να πληρωθεί ο πιστός, και συνδέεται επίσης με το πλήρωμα του Πνεύματος (Πράξεις 13:52). Το να επιμείνουμε ότι το Άγιο Πνεύμα είναι ένα δήθεν τρίτο θείο πρόσωπο σε αυτά τα παραδείγματα παράγει απλώς το ένα παράδοξο μετά το άλλο, λάθη τα οποία είναι εντελώς παράλογα και περιττά υπό το φως της Βιβλικής αλήθειας.

   Θα μπορούσαμε επίσης να πούμε ότι είναι απολύτως σωστό να προσευχόμαστε για να λειτουργεί το άγιο Πνεύμα στη ζωή μας (Λουκάν 11:13), αλλά όχι να προσευχόμαστε ΣΕ αυτό! Ποτέ,ούτε μια φορά στη Γραφή δεν υπάρχει  ένα παράδειγμα για κάποιον που προσευχήθηκε στο άγιο Πνεύμα και ποτέ δεν παροτρύνθηκε κανείς να το κάνει. Ο Ιησούς δίδαξε ξεκάθαρα ότι η προσευχή πρέπει να απευθύνεται μόνο στον Πατέρα στον ουρανό, και παρείχε ένα πρότυπο τέτοιας προσευχής για να ακολουθήσουν οι μαθητές του. (Βλέπε Λουκάν 11: 1-4.)

     

"ΑΠΟΔΕΙΚΤΙΚΑ ΧΩΡΙΑ ΤΗΣ ΓΡΑΦΗΣ ΓΙΑ ΤΟ ΤΡΙΤΟ ΠΡΟΣΩΠΟ ΤΗΣ ΤΡΙΑΔΟΣ;"

    Μέχρι στιγμής, το σημαντικότερο κείμενο που αναφέρθηκε και θεωρήθηκε ως «στύλος της τριάδας» ήταν το εδάφιο 1 Ιωάννη 5:7,το λεγόμενο ιωάννειον κόμμα. Ωστόσο, ακόμη και οι πιο ένθερμοι Τριαδιστές  πρέπει να παραδεχτούν ότι οι λέξεις «Ο Πατέρας, ο Λόγος και το Άγιο Πνεύμα: και αυτά τα τρία είναι ένα» δεν είναι υπάρχει πραγματικά στον Λόγος του Θεού, αλλά είναι ψευδείς λόγοι που εισήχθησαν- απλά ένα εμβόλιμο κείμενο. 

   Οι αναθεωρημένες εκδόσεις της Βίβλου και όλες οι σύγχρονες μεταφράσεις παραλείπουν τον στίχο, καθώς δεν περιλαμβάνεται σε κανένα ελληνικό χειρόγραφο πριν από τον πέμπτο αιώνα και δεν αναφέρεται από κανέναν από τους πατέρες της πρώτης Εκκλησίας. Προφανώς προστέθηκε από έναν υπερβολικά ενθουσιώδη γραμματέα που πίστευε ότι η έννοια της Τριάδας χρειαζόταν μια σημαντική ώθηση στην Βίβλο (μιας και η ίδια δεν την υποστηρίζει) αλλά σίγουρα και μόνο αυτή η προσπάθεια προδίδει απλώς την αδυναμία του επιχειρήματος. Για περισσότερα σε σχέση με αυτή την  νόθα προσθήκη των Τριαδιστών στην Αγία Γραφή, ο αναγνώστης καλείται να διαβάσει το αναλυτικό βιβλίο του αγαπητού Παύλου Βασιλειάδη "ΚΟΜΜΑ ΙΩΑΝΝΟΥ ΜΙΑ ΠΡΟΣΕΓΓΙΣΗ ΣΤΗ ΓΝΗΣΙΟΤΗΤΑ ΤΟΥ ΒΑΣΕΙ ΤΗΣ ΚΡΙΤΙΚΗΣ ΤΟΥ ΚΕΙΜΕΝΟΥ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΡΜΗΝΕΥΤΙΚΗΣ ΤΟΥ, εκδ΄ΠΟΥΡΝΑΡΑΣ (το βρίσκετε εδώ https://www.politeianet.gr/books/9789602425091-basileiadis-d-paulos-pournaras-komma-ioannou-218761)

     

Η ΧΡΗΣΗ ΤΗΣ ΠΡΟΣΩΠΙΚΗΣ ΑΝΤΩΝΥΜΙΑΣ ΓΙΑ ΤΟ ΑΓΙΟ ΠΝΕΥΜΑ ΔΕΝ ΑΠΟΔΕΙΚΝΥΕΙ  ΟΤΙ  ΕΙΝΑΙ ΠΡΟΣΩΠΟ

   Σημειώνεται από ορισμένους ότι υπάρχουν άφθονες αναφορές στη Γραφή όπου αναφέρεται το άγιο Πνεύμα με την προσωπική αντωνυμία «αυτός». Ακόμα και ο Κύριός μας Ιησούς, αναφερόμενος στο έργο του αγίου Πνεύματος, χρησιμοποίησε αυτές τις λέξεις στο Κατά Ιωάννην 14:16,26 .Αυτό δεν αποδεικνύει ότι το άγιο Πνεύμα είναι Πρόσωπο; Μια μελέτη του ελληνικού κειμένου σε αυτό και σε άλλες περιπτώσεις δείχνει ότι αυτό δεν ισχύει.  Εδώ η λέξη παράκλητος που ο Ιησούς χρησιμοποίησε είναι γένους αρσενικού και, επομένως, πρέπει υποχρωτικά να τοποθετηθεί  μια ανδρική αντωνυμία μόνο για γραμματικούς λόγους (δεν έχει ουδέτερο η λέξη αυτή). 

    Στο Κατά Ιωάννην 16:13 διαβάζουμε ότι 'ὅταν δὲ ἔλθῃ ἐκεῖνος, τὸ Πνεῦμα τῆς ἀληθείας, ὁδηγήσει ὑμᾶς εἰς πᾶσαν τὴν ἀλήθειαν· οὐ γὰρ λαλήσει ἀφ᾿ ἑαυτοῦ, ἀλλ᾿ ὅσα ἂν ἀκούσῃ λαλήσει, καὶ τὰ ἐρχόμενα ἀναγγελεῖ ὑμῖν". Και πάλι, αυτό δίνει την εντύπωση ότι το Πνεύμα είναι ένα Πρόσωπό, που ορίζεται ως «αυτός». Αλλά αυτή δεν είναι η σωστή σκέψη, γιατί είναι απλώς μια συνέχεια της καλής ελληνικής γραμματικής που ταιριάζει με ένα αρσενικό θέμα σε ισοδύναμες αντωνυμίες. Αναφερόμενος και πάλι στην λέξη «παρηγορητής» ή «βοηθός» έπρεπε κατ' ανάγκην να υπάρχει μια συνέπεια στη χρήση της αρσενικής αντωνυμίας «αυτός» αντί του ουδέτερου «αυτό». Αυτή η χρήση δείχνει την τήρηση των κανόνων της ελληνικής γραμματικής  και δεν παρέχει καμία απόδειξη ότι το άγιο Πνεύμα είναι άτομο.

     Από την άλλη πλευρά, όταν η αυτούσια λέξη  «πνεύμα» χρησιμοποιείται (και όχι η έννοια του παρακλήτου και του βοηθού που απλά είναι ενέργειές του), η γραμματική εφαρμογή αλλάζει και η ουδέτερη αντωνυμία «αυτό» χρησιμοποιείται κατάλληλα. Είναι πολύ ενδιαφέρον αυτό που λέει η προφανής τριαδική Καθολική Νέα Αμερικανική Βίβλος σχετικά με το εδ. Ιωάννη 14:17: «Η ελληνική λέξη για το« Πνεύμα »είναι ουδέτερη και ενώ χρησιμοποιούμε προσωπικές αντωνυμίες στα Αγγλικά (« αυτός »,« του,), τα περισσότερα ελληνικά χειρόγραφα το χρησιμοποιούν''.Σημειώστε τα ακόλουθα βιβλικά  παραδείγματα όπου χρησιμοποιείται η ελληνική λέξη πνεύμα και αναφέρεται από την ουδέτερη αντωνυμία «αυτό» όπως στο Κατά  Ιωάννην 1: 32 και Ρωμαίους 8:26 

   Σε απέλπιδα προσπάθεια οι τριαδιστές δεν μπορούν να καταλάβουν τα γένη!Ένα παράδειγμα: Προσφάτως είχαμε μια πολύ αστεία εμπειρία με τον αγαπητό της godisgood(πεντηκοστιανών απόψεων). Είναι τόσο πορωμένος με το δόγμα της Τριάδος που αυτομάτως μετέτρεψε και το αρσενικό γένος της λέξεως Πατήρ σε ουδέτερο για να πει ότι είναι ίδιο με το άγιο πνεύμα!Δεν το πιστεύετε; Απολαύστε!

                         

                                                 https://www.youtube.com/watch?v=1D2-LAbzkYs

     Και φυσικά οι μορφωμένοι άνθρωποι  αντιλαμβάνονται ότι το ουδέτερο "το" δεν αναφέρεται σε πρόσωπο επειδή τα πρόσωπα είναι πάντα αρσενικά ή θηλυκά! ΕΥΦΑΝΤΑΣΤΩΣ ο κ.Νικολαϊδης έγραψε και ΑΡΣΕΝΙΚΟΥ ΓΕΝΟΣ ΕΠΙΘΕΤΟΝ με το ουδέτερο μπροστά αντί  να χρησιμοποιήσει ΑΙΤΙΑΤΙΚΗ στην πρόταση παθητικής φωνής που έκανε σε σχέση με το ποιητικό αίτιο (να πει δηλαδή "ξεχωριστή προσωπικότητα από ΤΟΝ Πατέρα") χρησιμοποίησε το ουδέτερο αιτιατικής "το" για να κάνει τον Πατέρα και εκείνον ίδιο με το άγιο πνεύμα!!!!! Όσο για τον αγαπημένο μας φίλο, οι αυθαιρεσίες δεν έχουν όρια μιας και ο θρησκευτικός του φανατισμός τον έκανε να παραφρονήσει αγνοώντας και τους κανόνες της γραμματικής (εκτός της ορθογραφίας)λέγοντας ότι δεν ήξερε αν είναι αρσενικού γένους το ουσιαστικό "Θεός"! Ιδού- 

                         

                                          https://www.youtube.com/watch?v=1D2-LAbzkYs

Νο comments..χαχα...μάλλον η κακοποίηση της γλώσσας όπως βλέπετε ότι λέει ,γίνεται από κάποιον άλλον που ούτε καν λεξικό "από τα LIDL"  δεν έχει ο δυστυχής..

   Ουδέν καινόν. Η χρήση άρθρων δεν είναι η ασφαλέστερη μέθοδος για να δει κάποιος τι είναι το άγιο πνεύμα ,αλλά το νόημα της Βίβλου εν συνόλω. Και τούτο επειδή ,εάν το πάμε κατά τους διάφορους Τριαδιστές με τα ακριβή άρθρα, θα μπορούσαν άραγε να εξηγήσουν τον λόγο που η λέξη πνεύμα στις εβραϊκές Γραφές (την λεγόμενη Π.Δ) είναι γένους θηλυκού (Gesenius, Hebrew-Chaldee Lexicon, σελ. 571, 760 από Cf. W. E. Vine, p. 1077.);; Υπάρχει άραγε κάποια θηλυκή θεότητα ως πρόσωπο ,εάν τα θέλουμε όλα κυριολεκτικά, κύριοι Τριαδιστές Ορθόδοξοι, Καθολικοί, Ευαγγελικοί κ.α;

    Έτσι, μπορούμε είτε να πάρουμε το θηλυκού γένους  «πνεύμα» στα εβραϊκά ( רוּחַ )  για να σημαίνει αυτό που οι άγιοι απόστολοι απέδωσαν στα ελληνικά με ΟΥΔΕΤΕΡΟ (όπως πολύ καλά έκαναν εφόσον το ουδέτερο γένος δεν υπάρχει στην εβραϊκή γλώσσα ,οπότε και τα πράγματα,δυνάμεις θηλυκού πρέπει να μεταφραστούν με ουδέτερα στην κοινή ελληνική) είτε μπορούμε να το πάρουμε κυριολεκτικά να σημαίνει ότι η «τριάδα» έχει ως τρίτο «πρόσωπο» τη Μητέρα Θεά "πνεματούλα"!Επιλέξτε αγαπητοί Τριαδιστές και μην αλλάζετε τα γένη όπως σας κατέβει εις την κεφαλή

  Η προσπάθεια να αποδειχθεί ότι το «Πνεύμα» είναι πρόσωπο επειδή οι αρσενικές ή άλλες αντωνυμίες μαζί με ουσιαστικά και επίθετα  μερικές φορές χρησιμοποιούνται για να αναφερθεί σε αυτό δεν είναι ούτε επιστημονική, συνεπής ούτε ειλικρινής. Η προσωποποιήση  δυνάμεων, εννοιών και ιδιοτήτων με αρσενικά ,θηλυκά άρθρα δεν είναι κάτι καινούριο στην Αγία Γραφή. Αυτιά αποδίδονται στον ουρανό και στη γη (Ησ. 1:1),στον θάνατο επίσης και στην απώλεια (Α Κορινθίους 15:25),χέρια και φωνή στην άβυσσο (Αββακούμ 3:1),φωνή στην σοφία και στην σύνεση (Παροιμίαι 1:20, 8:1),ομιλία στο αίμα ,την δικαιοσύνη, τον νόμο, το αίμα του ραντισμού (Γένεσ. 4:10,Ματθ 23:35, Εβρ. 11:1,12:24),γνώση ,χαρά και έξοδος στον ήλιο (Ψαλμ. 19:4,6),όραση και ενέργεια στις Γραφές (Εβρ.4:12-13, Ησ.65:11),ακοή, λαλιά και παρηγοριά κλπ  στο Πνεύμα το άγιον ,την άγια δύναμη ,επιρροή και ενέργεια του Θεού (Ιωαν. 16:17)

     Το Πνεύμα, για παράδειγμα, απεικονίζεται «μιλώντας» στην Εβρ 3: 7 και δίνει «μαρτυρία» στην Εβρ. 10:15.  Ενώ το Πνεύμα μπορεί να περιγραφεί ότι "μιλάει",έστω και σε α' πρόσωπο σε δίαφορα εδάφια, στην πραγματικότητα αυτό γίνεται εκ  Θεού ή άλλων πιστών που το έχουν. Η προειδοποίηση κατά της πρόκλησης του Θεού μέσω της απιστίας, που αποδίδεται στο άγιο Πνεύμα στην Εβρ. 3: 7, φαίνεται ξεκάθαρα στον Ψαλμό 95: 6-11 ότι ήταν η φωνή του Θεού που αρχικά είχε εκφραστεί ως έκφραση του θυμού του Θεού εναντίον των Ισραηλιτών στο ταξίδι της ερήμου. Ως εκ τούτου, το Άγιο Πνεύμα δεν έχει προσωπική φωνή και πρέπει να λειτουργεί μέσω άλλων προσώπων, όπως ο Θεός, ο Χριστός και ο πιστός.Αυτό πιστοποιεί και πολύ γνωστός Καθολικός θεολόγος Edward Fortman (Τριαδιστής)  στο βιβλίο  του The Triune God ["Ο Τριαδικός Θεός"]  στην σελίδα 6 και 15

   «Οι Εβραίοι δεν θεωρούσαν ποτέ το πνεύμα ως Πρόσωπο. Ούτε υπάρχει καμία ένδειξη ότι κάποιος συγγραφέας της Παλαιάς Διαθήκης είχε αυτήν την άποψη. . . . Το Άγιο Πνεύμα παρουσιάζεται συνήθως στα Συνοπτικά [Ευαγγέλια] και στις Πράξεις ως θεϊκή ισχύς ή δύναμη ».

ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΕΔΑΦΙΑ  ΠΟΥ ΤΑΥΤΙΖΟΥΝ ΤΟ ΠΝΕΥΜΑ ΜΕ ΤΟΝ ΘΕΟ;

Πράξεις 5:3,4 : " Εἶπε δὲ Πέτρος· Ἀνανία, διατί ἐπλήρωσεν ὁ Σατανᾶς τὴν καρδίαν σου, ψεύσασθαί σε τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον καὶ νοσφίσασθαι ἀπὸ τῆς τιμῆς τοῦ χωρίου;οὐχὶ μένον σοι ἔμενε καὶ πραθὲν ἐν τῇ σῇ ἐξουσίᾳ ὑπῆρχε; τί ὅτι ἔθου ἐν τῇ καρδίᾳ σου τὸ πρᾶγμα τοῦτο; οὐκ ἐψεύσω ἀνθρώποις, ἀλλὰ τῷ Θεῷ.

ΕΞΗΓΗΣΗ: Οι Τριαδιστές λένε ότι εδώ ταυτίζεται ο Θεός με το Άγιο Πνεύμα και άρα το Άγιο Πνεύμα είναι Θεός. Αυτή η ερμηνεία είναι λανθασμένη επειδή ξεχνούν ότι ο Ανανίας εψεύσθηκε ΚΑΙ στους αποστόλους (οι οποίοι ήταν χρισμένοι με πνεύμα άγιο). Με αυτήν την τριαδική έννοια λοιπόν, ο Θεός,το Άγιο Πνεύμα και οι απόστολοι είναι ΕΝΑΣ ΘΕΟΣ!  Σε τέτοια ανόητα συμπεράσματα οδηγεί ο αντιχριστιανικός τρόπος τριαδικής ερμηνείας! Να γίνουμε λίγο Τριαδιστές και να ερμηνεύσουμε παρόμοια το Κατά Μάρκον 9:37;

      "ὃς ἐὰν ἓν τῶν τοιούτων παιδίων δέξηται ἐπὶ τῷ ὀνόματί μου, ἐμὲ δέχεται· καὶ ὃς ἐὰν ἐμὲ δέξηται, οὐκ ἐμὲ δέχεται, ἀλλὰ τὸν ἀποστείλαντά με"

  Άρα λοιπόν το παιδίον (ή παιδία) είναι ο Ιησούς(!) και ο Πατέρας (!) αφού όσοι τα δέχονται ,δέχονται τον Χριστό και τον Πατέρα! Έτσι κύριοι Τριαδιστές; Μάλλον για εσάς...

   Να συνεχίσουμε να ερμηνεύουμε τριαδικά την ιστορία με τον Ανανία; Στις Πράξεις 5:3 λέγει ότι ο Σατανάς "επλήρωσεν την καρδίαν" του να πει ψέμματα αλλά στο επόμενο εδάφιο,το 4 διαπιστώνουμε ότι ο ίδιος ο Ανανίας συνέλαβε αυτό το πράγμα στην καρδιά του. Έτσι,με την τριαδική ερμηνευτική προσέγγιση αποδείξεων  ανακαλύπτεται και ένα άλλο "μυστήριο": Ο Σατανάς είναι ο Ανανίας![χαχα..] Αναλύστε επίσης  1 Θεσσα. 4: 2, 6, 8; 1 Κορ. 8:12; και Ιακώβου 4:11. Τι γελοίοι τριαδικοί συλλογισμοι!

    Ένας από τους αγαπημένους Τριαδιστές θεολόγους του Χριστιανισμού (και ένας από τους ταπεινότερους άντρες που βρέθηκαν στην ιστορία), ο Άγιος Φραγκίσκος της Ασίζης, έκανε μια ενδιαφέρουσα δήλωση που πρέπει να συγκριθεί με τη δήλωση του Πέτρου στις Πράξεις 5: 3, 4. Ο Άγιος Φραγκίσκος είπε αφού έλαβε κάποια ρούχα από έναν φίλο:

"Τίποτα δεν θα μπορούσε να είναι καλύτερο για μένα από αυτά. Τα παίρνω ευχαρίστως ως ελεημοσύνη σας. Τα δώσατε στον Θεό." -  Ο Πλουσιότερος των Φτωχών - Η Ζωή του Αγίου Φραγκίσκου της Ασίζης, Θεόδωρος Μάιναρντ, 1949. (σελ 66)

    Φυσικά ο Φραγκίσκος δεν ήταν ο Θεός ,όπως και το άγιο πνεύμα δεν ήταν ο Θεός στα παρόμοια λόγια του αποστόλου Πέτρου. Η Οικουμενική Βίβλος Μελέτης , The New Oxford Annotated Bible, 1977, Oxford University Press εξηγεί σε σχόλιά της "Οι απόστολοι, ή ίσως η εκκλησία, αντιπροσωπεύουν το Άγιο Πνεύμα." Προφανώς, οι Απόστολοι λαμβάνουν την εξουσία τους να εκπροσωπούν τον Θεό στη γη μέσω της δύναμης του αγίου πνεύματος («εις το όνομα του αγίου πνεύματος»), οπότε«εκπροσωπούν» όχι μόνο αυτήν την εξουσιοδοτική δύναμη αλλά και τον ίδιο τον Θεό.Επομένως, η απόπειρα εξαπάτησης των Αποστόλων από τον Ανανία ισοδυναμεί επίσης με μια απόπειρα εξαπάτηση του Αγίου Πνεύματος και μια απόπειρα εξαπάτησης του Θεού"  Εξαιρετική εξήγηση!

Πράξεις 13:2 και Πράξεις 28:25: "εἶπε τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον· ἀφορίσατε δή μοι... καλῶς τὸ Πνεῦμα τὸ Ἅγιον ἐλάλησε διὰ Ἡσαΐου τοῦ προφήτου πρὸς τοὺς πατέρας ἡμῶν[28:25]

ΕΞΗΓΗΣΗ:  Η Βίβλος παραθέτει προσωποποιημένα πράγματα πολλές φορές χωρίς αυτομάτως να είναι πρόσωπα (όπως στον Ψαλμό 35:10  "πάντα τὰ ὀστᾶ μου ἐροῦσι· Κύριε, τίς ὅμοιός σοι; παρομοίως σε  Ιώβ 38:35,Ιεζεκιήλ 26:2,Παροιμίαι 9:5 κτλ) Το τριαδικό  Καθολικό Λεξικό παραδέχεται ότι η προσωποποίηση του αγίου  πνεύματος στην Καινή Διαθήκη σίγουρα δεν σημαίνει ότι είναι ΠΡΟΣΩΠΟ:

"Τα περισσότερα από αυτά τα μέρη δεν παρέχουν καμία τεκμηριωμένη απόδειξη Προσώπου.... Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι η ΝΔ προσωποποιεί απλές ιδιότητες όπως η αγάπη (1 Κορ. 13: 4) και η αμαρτία (Ρωμ. 7: 11), σχεδόν αφαιρετικά και άψυχα πράγματα, όπως ο νόμος (Ρωμ 3:19), το νερό και το αίμα (1 Ιωάννου 5:8) "

    Όπως κάποιος ακούει ραδιόφωνο και φυσικά δεν του μιλάει η συσκευή  αλλά ο άνθρωπος στον σταθμό, έτσι είναι και με το άγιο πνεύμα.Ο Θεός ομιλεί μέσω αυτού ,της δυναμεώς του στους ανθρώπους ,ιδιάιτερα καθώς εμπνέει δια πνεύματος αγίου τους προφήτες και τους αποστόλους του (Ματθαίος 10:19,20)

   Β Κορινθίους 2:17    "Ο δὲ Κύριος τὸ Πνεῦμά ἐστιν· οὗ δὲ τὸ Πνεῦμα Κυρίου, ἐκεῖ ἐλευθερία" 

 ΕΞΗΓΗΣΗ:  Μήπως αποκαλείται το πνεύμα ΚΥΡΙΟΣ και είναι Γιαχβέ/Ιεχωβά το ίδιο; Όχι ,δεν υπάρχει κανένα τέτοιο νόημα στο παραπάνω εδάφιο. Ένα πράγμα για το οποίο συμφωνούμε με τους Τριαδιστές φίλους μας είναι η διάκριση "προσώπων" που έχουν οι περισσότεροι δηλαδή ότι  ο Πατέρας δεν είναι ο Υιός, ο Υιός δεν είναι ο Πατέρας και το Άγιο πνεύμα δεν είναι ούτε ο Υιός, ούτε ο Πατέρας. Το άνω χωρίο όμως ΚΑΤΑΡΡΙΠΤΕΙ την διάκριση αυτή εφόσον ονομάζει το Άγιο πνεύμα ως ΚΥΡΙΟΝ,και το ταυτίζει με τον Υιό (επειδή στο εδάφιο 14 ο Παύλος ταυτίζει την λέξη "Κύριος" με τον Χριστό  εφόσον αναφέρει ότι το κάλυμμα εν Χριστώ καταργείται και στο 16 εδάφιο αναφέρει την στροφή προς τον Κύριον ή έστω με τον Πατέρα σε άλλες μεταφράσεις,όπως στην ΜΝΚ)Συνεπώς πώς το άγιο πνεύμα είναι ο Υιός (Κύριος) ή ο Πατέρας όταν υπάρχει ΚΑΘΑΡΗ ΔΙΑΚΡΙΣΗ ΠΡΟΣΩΠΩΝ; 

  Ο διακεκριμένος Τριαδιστής βιβλικός λόγιος  E. F. Scott (στο πνεύμα του στο Ν.Τ.) εξηγεί:  

"Ο Κύριος εδώ [στο 2 Κορ. 3:17] είναι Χριστός και η ερμηνεία στον Παύλο αρνείται την προσωπικότητα του Αγίου Πνεύματος." - Word Pictures in the New Testament, A. T. Robertson, τόμος. IV, σελ. 223.

  Πολλοί Τριαδιστές, πολύ ορθά φρονούν λοιπόν ότι ο Ιησούς είναι μεταφορικά το Πνεύμα επειδή η ένωση με αυτό το Πνεύμα σημαίνει ένωση με τον Ιησού (Τhayer,The New American Bible, St. Joseph ed,κτλ)Μια άλλη πιθανότητα φαίνεται από αυτήν την τριαδική μετάφραση:

"Ο Κύριος [είτε ο Ιεχωβά είτε ο Ιησούς] είναι αναμφίβολα πνεύμα.... αλλά εμείς ... αλλάζουμε στην ίδια ομοιότητα, από δόξα σε δόξα, ακόμη και με το πνεύμα του Κυρίου [ή" ακριβώς όπως έρχεται το πνεύμα από τον Κύριο ]. " - 2 Κορ 3:17, 18, Tyndale's New Testament, 1989, Yale University Press.

     Μήπως γινόμαστε και εμείς "άγιο πνεύμα" όταν εισέλθουμε εις την ίδιαν "δόξαν"; Οι ερμηνείες των τριαδιστών υπονοούν αυτό το άλογο συμπέρασμα!Εδώ η λέξη πνεύμα μπορεί να εννοεί επίσης την σημασία του πνευματικού πλάσματος, όπως ο Θεός ή οι άγγελοι. Σε καμία περίπτωση πάντως δεν εντάσσονται στις αξιώσεις των Τριαδιστών φίλων μας εκ των άλλων δογμάτων!

ΣΥΜΠΕΡΑΣΜΑ

  

       Το άγιο πνεύμα είναι η ενεργός δύναμη του Κυρίου. Αυτό σημαίνει μέσα στις Γραφές και αυτό ένιωθαν όσοι το ελάμβαναν ή τους επισκίαζε:

   

           " Kαὶ ἀποκριθεὶς ὁ ἄγγελος εἶπεν αὐτῇ· Πνεῦμα Ἅγιον ἐπελεύσεται ἐπὶ σὲ καὶ δύναμις ὑψίστου ἐπισκιάσει σοι· διὸ καὶ τὸ γεννώμενον ἅγιον κληθήσεται υἱὸς Θεοῦ"

                                                           (Κατά Λουκάν  1:35)

     Αυτό που ένιωθαν σε όσους το Πνεύμα επισκίαζε  ήταν η "δύναμις του Υψίστου " και όχι ένα πρόσωπο. Το δε Πνεύμα εμφανίστηκε ως περιστερά στο βάπτισμα του Κυρίου και ως φλόγες πυρός στα κεφάλια των αποστόλων την Πεντηκοστή, ποτέ ως πρόσωπο. Παραθέτουμε στους αγγλόφωνους αναγνώστες μας την εξής σελίδα με την ορθή βιβλική ερμηνεία πολλών εδαφίων που οι Τριαδιστές παίρνουν για να αποδείξουν το δήθεν πρόσωπο του απροσώπου πνεύματος (http://defendingjehovahswitnesses.blogspot.com/2010/11/exposing-holy-spirit-proof-texts.html) 

  

    Πόσο αληθινά τα εξής: "..το δόγμα της Αγίας Τριάδας ήταν σταδιακού και συγκριτικά καθυστερημένου σχηματισμού. καθώς είχε την προέλευσή του σε μια πηγή εντελώς ξένη από εκείνη των εβραϊκών και χριστιανικών γραφών και μεγάλωσε και εμβολίασε  τον Χριστιανισμό, δια των  πλατωνιστών Πατέρων"(σ. 34, Η Εκκλησία των Πρώτων Τριών Αιώνων, Alvan Lamson, D.D).Η Τριάδα είναι ειδωλολατρική δοξασία που ενστερνίστηκε ο Χριστιανισμός από τα τέλη 3ου με αρχές 4ου αιώνα και μετά λόγω της επίδρασης αρχαίων ειδωλολατρικών θεωρίων όπως αυτή, του Αριστοτέλη:

     "Όλα είναι τρία, και τα τρία είναι όλα: και ας χρησιμοποιήσουμε αυτόν τον αριθμό στη λατρεία των θεών. Γιατί όπως λένε οι Πυθαγόρειοι, όλα και όλα τα πράγματα δεσμεύονται από τρία, για το τέλος, τη μέση και την αρχή έχουν αυτόν  τον αριθμό  σε όλα, και αυτά συνθέτουν τον αριθμό της τριάδας. " - Ο Αριστοτέλης, όπως αναφέρεται στο "Ο Παγανισμός στην Χριστιανοσύνη μας", Arthur Weigall, σελ. 198, Putnam, Νέα Υόρκη. (Ο Weigall παραθέτει τα "Περί Ουρανού", Βιβλ. I, κεφ I., Από τον Αριστοτέλη που πέθανε το 322 π.Χ.)

   Φαίνεται λοιπόν ότι αυτό το «ιερό» νούμερο τρία συνήθιζε να «λατρεύει τους θεούς» και μπήκε στον χριστιανισμό από θιασώτες πατέρες που είχαν την εξαιρετική επιρροή του Πυθαγόρα στην αρχαία ελληνική φιλοσοφία / από μυστηριακές θρησκείες  και ακόμη από τον ίδιο τον Πλάτωνα. Κλείνουμε με το πιστοποιημένο κείμενο εκ της Encyclopaedia Britannica σε σχέση με το Άγιο πνεύμα

    

   "Η εβραϊκή λέξη ruah (συνήθως μεταφρασμένη" πνεύμα ") βρίσκεται συχνά σε κείμενα που αναφέρονται στην ελεύθερη και ανεμπόδιστη δύναμη του Θεού, .... Ωστόσο, δεν υπήρχε ρητή πίστη σε ένα ξεχωριστό θεϊκό πρόσωπο στον Βιβλικό Ιουδαϊσμό · στην πραγματικότητα , η ίδια η Καινή Διαθήκη δεν είναι απολύτως ξεκάθαρη σε αυτή την άποψη .... "Ο ορισμός ότι το Άγιο Πνεύμα ήταν ένα ξεχωριστό θεϊκό Πρόσωπο, ουσιαστικά ίσο με τον Πατέρα και τον Υιό και όχι υποτακτικό σε αυτούς, ήρθε στην Σύνοδο της  Κωνσταντινούπολης το μ.Χ. 381 .... "- Εγκυκλοπαίδεια Britannica Micropaedia, 1985, σελ. 6, σελ. 22.

    Επομένως η ιδέα ότι το Άγιο Πνεύμα ήταν "πρόσωπο" ήλθε από την αποστάτιδα Χριστιανοσύνη που είχε νερώσει το άγγελμα της Αγίας Γραφής με ακάθαρτους συλλογισμούς και ειδωλολατρικές πρακτικές. Θα υπάρξει άρθρο που θα συγκρίνουμε τα διάφορα Σύμβολα Πίστης σε αρκετά θέματα σε μελλοντικό χρόνο. Το επόμενο άρθρο θα αποτελέσει μελέτη για το αν το Πνεύμα συνεχίζει να παράγει γλωσσολαλιές και άλλα θαυματουργικά χαρίσματα στις ημέρες μας. 

           Ένας όμορφος ύμνος για το Άγιο Πνεύμα του Κυρίου μπορεί να ακουστεί εδώ:

           https://download-a.akamaihd.net/files/media_publication/89/snv_G_071.mp3

ΚΚΛΛΛΛΛΛhttps://download-a.akamaihd.net/files/media_publication/89/snv_G_071.mp3