ΓΛΩΣΣΟΛΑΛΙΑ ΚΑΙ ΧΑΡΙΣΜΑΤΑ ΤΟΥ ΑΓΙΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ

     «O λαλών γλώσση ούκ ανθρώποις λαλεί αλλά τώ Θεώ· ουδείς γάρ ακούει, πνεύματα δέ λαλεί μυστήρια»

(Α΄ Κορ. 14:2)

   Κυριολεκτικά, η γλώσσα είναι ένα όργανο γεύσης και ομιλίας μέσα στο στόμα (πρβλ. Λουκάς 16:24). Ωστόσο, ο όρος  μεταφορικά χρησιμοποιείται συνήθως στη λογοτεχνία (βλέπε Ηροδότου "Ιστορίαι" 1,57) και στην βιβλική αφήγηση για μια ανθρώπινη γλώσσα (βλ. Αποκ. 5: 9 · 7: 9 κτλ)

   Στην Καινή Διαθήκη, το δώρο των «γλωσσών» ήταν μια από τις εκδηλώσεις του Αγίου Πνεύματος (βλ. 1 Κορ. 12: 8-11),ωστόσο όχι και το αποκλειστικό. Mε βάση τα παλαιότερα σωζόμενα χειρόγραφα της Βίβλου, τις μαρτυρίες του Ευσεβίου και Ιερωνύμου,Πατέρων της Εκκλησίας,υπάρχουν βάσιμες αποδείξεις ότι το Ευαγγέλιο του Μάρκου τελειώνει στο χωρίον 16:8 και επομένως αυτό που μεταγενέστερα χειρόγραφα και μεταφράσεις προσθέτουν ως "μεγάλο επίλογο" (ήτοι από το 16:9-20) αποτελούν ψευδεπίγραφα λόγια αντιγραφέων. Για τον λόγο αυτόν, αξιόπιστες μεταφράσεις  της Βίβλου δεν περιέχουν καθόλου τα λόγια που εσφαλμένα αποδίδοντα στον Χριστό (εδ.17)καθώς απουσιάζουν από τον Σιναϊτικό και Βατικανό Κώδικα- 

      "σημεῖα δὲ τοῖς πιστεύσασι ταῦτα παρακολουθήσει· ἐν τῷ ὀνόματί μου δαιμόνια ἐκβαλοῦσι· γλώσσαις λαλήσουσι καιναῖς"

     Προς χάριν επιχειρήματος όμως ας δεχτούμε ότι το εδ. Μάρκον 16:17 αποτελεί πραγματικό χωρίο της Βίβλου, εφόσον μάλιστα αναφέρεται από πλείστους άλλους αρχαίους συγγραφείς ως θέσφατο.Μήπως άραγε αναφέρει ότι το χάρισμα της γλωσσολαλιάς και τα ορατά σημεία των χαρισμάτων θα συνεχίζονταν στην χριστιανική εκκλησία επ'άπειρον μέχρι την έλευση του Κυρίου; Φυσικά και όχι!Μήπως άραγε ΟΛΟΙ οι πιστοί εξασκούσαν τα άνωθεν χαρίσματα όπως το ψευδεπίγραφο χωρίο λέγει; 

        Μερικοί πιστοί έβγαζαν δαίμονες (Πράξεις 5:16, 8: 7, 16: 16-18, 19: 11-12)

        Κάποιοι άλλοι μιλούσαν σε γλώσσες (Πράξεις 2: 4, 10:46, 19: 6, 1 Κορινθίους 12:10, 12:28)

        Άλλοι  έβαζαν τα χέρια τους στους άρρωστους και τους θεράπευαν (Πράξεις 9:17, 28: 8)

        Ένας  πιστός τσιμπήθηκε από φίδι και δεν βλάπτεται (Πράξεις 28: 3-5)

    Αν και δεν υπάρχει πρόβλημα να δεχτούμε ότι ίσως παραπάνω από ένα χαρίσματα υπήρξαν σε πιστούς, το υποτιθέμενο χωρίο στον Μάρκο έρχεται σε αντίθεση με την υπόλοιπη Αγία Γραφή εφόσον διακηρύττει περίτρανα ότι τα άνωθεν πνευματικά δώρα έπρεπε να υπάρχουν σε όλους υποχρεωτικά!Για τον λόγο αυτό εγράφη υπό των ψευτοαντιγραφέων τοῖς πιστεύσασι  ,δηλαδή με οριστικό άρθρο που υποδηλώνει ότι ΟΛΟΙ μηδενός εξαιρουμένου οι πιστοί έπρεπε να έχουν αυτά τα χαρίσματα και όχι απλώς "τινές" . Ο απόστολος Παύλος έδειξε ξεκάθαρα όμως ότι μόνον τινές είχαν τα χαρίσματα αυτά,όπως θα δούμε παρακάτω στην μελέτη μας!Το ψευτοεδάφιο στον Μάρκο είναι εκτός χριστιανικής διδασκαλίας, ουδέποτε το έγραψε ο Ευαγγελιστής Μάρκος λοιπόν και δεν πρέπει να περιλαμβάνεται στις Βίβλους των πιστών!

     Μετά το τελευταίο άρθρο μας που προσήλκυσε αρκετούς να δουν την αλήθεια περί των ατράνταχτων αποδείξεων ότι το άγιο πνεύμα είναι η ιερή ενεργός δύναμη του Θεού (https://aklonitospistis.blogspot.com/2021/01/blog-post_21.html) και την αστείρευτη πλάνη όλων εκείνων που το θεωρούν πρόσωπο,η προσοχή μας θα στραφεί στις ενέργειες του αγίου πνεύματος και στους καλούς μας φίλους που ονομάζουν εαυτούς "πεντηκοστιανούς" και οι οποίοι θεωρούν ότι συνεχίζουν να έχουν τα ίδια χαρίσματα με τους αποστόλους και τους πρώτους Χριστιανούς.Ως εκ τούτου θα πάρουμε ως δείγμα το εν λόγω σύγγραμμά τους το οποίο παράγουν οι ίδιοι 

               

Εδώ μπορείτε να βρείτε ένα αντίτυπο για μια πλήρη εικόνα

https://godisgood.gr/wp-content/uploads/2021/01/2017_04_Church_of_Pentecost_El.pdf

       Για το πώς το σύγγραμμα αυτό παραποιεί την χριστιανική αλήθεια και παραφράζει τους Πατέρες της Εκκλησίας προς ίδιον "δογματικόν" όφελος  το έχουμε δείξει αναλυτικά εδώ

                          

                             https://aklonitospistis.blogspot.com/2021/01/blog-post_12.html

  Το δε άνωθεν έντυπο χρησιμοποιεί το ψευτοεδάφιο ,το νόθο χωρίο όπως δείξαμε ως δήθεν θέσφατο και αποδεκτό, αποκρύπτοντας την πραγματικότητα όπως και την διένεξη που έχει γίνει γύρω από το εν λόγω ζήτημα

               

                    

            https://godisgood.gr/wp-content/uploads/2021/01/2017_04_Church_of_Pentecost_El.pdf

                                                                              σελίδα 7

  Θα κάνουμε μόνο μερικές αναφορές στο εν λόγω άρθρο, όπου είναι απαραίτητο, ενώ εδώ θα ασχοληθούμε κυρίως με την δογματική έρευνα προς απάντησιν του εάν σήμερα υπάρχουν θαυματουργικά χαρίσματα και γλωσσολαλιές που το άγιο πνεύμα χορηγούσε στην πρωτοχριστιανική εποχή.

H ΓΛΩΣΣΟΛΑΛΙΑ  ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΗ ΕΚΚΛΗΣΙΑ -Η ΔΡΑΣΗ ΚΑΙ Ο ΣΚΟΠΟΣ ΤΗΣ

 

   Η δύναμη να μιλάει ένας πιστός σε άλλες γλώσσες δόθηκε από τον Θεό στην πρώτη Εκκλησία. Η Καινή Διαθήκη περιέχει αφηγήσεις από διάφορους που λαμβάνουν και χρησιμοποιούν αυτό το θαυμαστό δώρο του Πνεύματος. Παραδείγματος χάριν,η Α' Κορινθίους Επιστολή (12,13,14 κεφάλαια) δείχνει ότι ο αποστόλος Παύλος μπορούσε να μιλά σε ξένες γλώσσες και μάλιστα αυτό θεωρήθηκε πολύ σημαντική ενέργεια του αγίου πνεύματος στην πρώιμη Εκκλησία.

 

    Η πρώτη χαρακτηριστική θαυματουργή εκδήλωση της ομιλίας σε γλώσσες έγινε στην Ιερουσαλήμ την ημέρα της Πεντηκοστής, δέκα ημέρες μετά την ανάληψη του Ιησού, όταν οι μαθητές Του βαπτίστηκαν με το άγιο Πνεύμα. Αυτό είχε ως αποτέλεσμα οι Εβραίοι και προσήλυτοι πολλών χωρών να ακούν στις γλώσσες τους το κήρυγμα των θαυμάσιων έργων του Θεού (Πράξεις 2:1-11). Αυτός ήταν ο προφανής σκοπός αυτής της "γλωσσολαλιάς" - να διαδώσει το Ευαγγέλιο ευρύτερα στους ανθρώπους διαφόρων εθνικοτήτων.Ένα συμπληρωματικό βάπτισμα με το άγιο Πνεύμα σττην Εκκλησία, με παράλληλη την θαυματουργική εκδήλωση της ομιλίας σε γλώσσες, συνέβη 3½ χρόνια αργότερα στην Καισάρεια, όταν οι πρώτοι Εθνικοί - ο Κορνήλιος και το σπιτικό του - εισήλθαν στο Σώμα του Χριστού (Πράξεις 10: 44-47; 11:15). Άλλες παρόμοιες ενέργειες του πνεύματος έρχονταν στην πρώιμη Εκκλησία μόνο μέσω της τοποθέτησης χεριών από έναν ή περισσότερους από τους δώδεκα Αποστόλους (Πράξεις 8: 14-18 · 19: 6 · ως προς τις Πράξεις 9:17, 18). Δεν υπάρχει καμία ένδειξη στις Γραφές ότι τα χαρίσματα μεταδίδονταν με διαφορετικό τρόπο, όπως εάν καλούσε κάποιος "τον Χριστό να έρθει στην ζωή του" ή ακόμη και με την  επαναλαμβανόμενη υμνωδία που προσκαλεί με φρενίτιδα το δήθεν Πνεύμα να έρθει στους πιστούς, όπως γίνεται σε πολλές συναντήσεις αυτοαποκαλούμενων "πεντηκοστιανών" σήμερα!

   Το χάρισμα των γλωσσών αναφέρεται με άλλα χαρίσματα του Πνεύματος στην Α Κορινθ. 12: 4-11 (παράβαλε εδάφια 28-30) και αναφέρεται επίσης στην Α Κορινθ. 13 και 14, όπου ο Απόστολος Παύλος εξηγεί διεξοδικά την κατωτερότητα της γλωσσολαλιάς μπροστά στην αγάπη αλλά  και στο θείο δώρο της προφητείας ( η οποία έχει διπλό νόημα- σε ορισμένες περιπτώσεις, η θαυματουργική ικανότητα να προφητεύει ή να προβλέπει ένας πιστός  μελλοντικά γεγονότα, όπως, για παράδειγμα, στην περίπτωση του Άγαβου - Πράξεις 11:28 · 21:10, 11 - αλλά ειδικότερα μετά την παύση της θαυματουργικής προφητείας, στην εκ πνεύματος ικανότητα να διδάσκουμε, να εκθέτουμε δημόσια και να αναλύουμε τα διάφορα χαρακτηριστικά του Λόγου του Θεού,της Αγίας Γραφής). Πρέπει φυσικά να διακρίνουμε απολύτως  όμως τα δώρα από το ίδιο το άγιο πνεύμα, την υποκινούσα ενεργό δύναμη του Θεού που παρέχει "ποικιλίες" χαρισμάτων (Α Κορ. 12: 4, 5).

    Σε αρμονία με αυτό, ο Απόστολος είπε στην Α Κορινθίους 13: 8 ότι "ἡ ἀγάπη οὐδέποτε ἐκπίπτει [ποτέ δεν θα σταματήσει]: εἴτε δὲ προφητεῖαι [προφανώς δεν εννοούσε προφητείες της Βίβλου - που σίγουρα πρέπει να εκπληρωθούν- αλλά την πρόβλεψη μελλοντικών γεγονότων— εδ. 2 · Α Κορ. 12:10], καταργηθήσονται [θα  παύσουν να δωρίζονται από άγιο πνεύμα· το ελληνικό ρήμα καταργέω, που χρησιμοποιείται εδώ, σημαίνει να καταστεί εντελώς αδρανές ή άχρηστο, θα τερματιστεί] εἴτε γλῶσσαι [το ειδικό «δώρο» από τη δύναμη του Θεού να μιλά κάποιος άλλες γλώσσες — βλέπε Α Κορ. 12:10], παύσονται· εἴτε γνῶσις [σίγουρα όχι όλη η γνώση, αλλά το ειδικό «δώρο» από τη  θεία δύναμη του να γνωρίζει τα βαθιά πράγματα—εδ. 2 · Α Κορ : 8], καταργηθήσεται [το καταργέω χρησιμοποιείται ξανά εδώ]. "

  "ΟΤΑΝ ΔΕ ΕΛΘΗ ΤΟ ΤΕΛΕΙΟΝ"

 Ας συνεχίσουμε λίγο την ανάλυσή μας στην Α' Κορινθίους Επιστολή 13:9-13

   εδ.9  Εκ μέρους[η Παλαιά Διαθήκη ήταν τότε η μόνη διαθέσιμη που είχε δοθεί] δὲ γινώσκομεν καὶ ἐκ μέρους προφητεύομεν[Οι Χριστιανοί στην πρώιμη χριστιανική εποχή είχαν αυτά τα «δώρα» της θεόπνευστης προφητείας επειδή η Βίβλος δεν είχε ακόμη δοθεί πλήρως και έτσι έπρεπε να συμπληρώνουν - προσωρινά την Παλαιά Διαθήκη, δηλαδή την ελλιπή αποκάλυψη για την Εκκλησία]

  εδ.10  ὅταν δὲ ἔλθῃ τὸ τέλειον [το πλήρες, το σύνολο, σε αντίθεση με αυτό που είναι εν μέρει - με άλλα λόγια, η ολοκληρωμένη Βίβλος], τότε τὸ ἐκ μέρους καταργηθήσεται.Σε αντίθεση με την εκπλήρωση αυτής της προφητείας, ορισμένοι που υποστηρίζουν την σημερινή δήθεν "γλωσσολαλιά" ισχυρίζονται ότι «αυτό που είναι τέλειο» αναφέρεται, όχι στην ολοκληρωμένη Βίβλο, αλλά στην εν δόξη Εκκλησία ,στον ουρανό. Το ότι ο Απόστολος δεν αναφερόταν σε αυτό, φαίνεται καθαρά από την ένδειξη των εδ. 11-13. Για τους σκοπούς του επιχειρήματός του, προσωποποιεί την Εκκλησία στον εαυτό του (σύγκρινε με εδ. 12, "εμείς")Σύμφωνα με τα ρήματα- 

  εδ.11 ὅτε ἤμην νήπιος, ὡς νήπιος ἐλάλουν[αναφέρεται στην γλωσσολαλιά], ὡς νήπιος ἐφρόνουν [βλέπε Α Κορ. 3:1; 14:20] , ὡς νήπιος ἐλογιζόμην [αναφέρεται στην προφητεία]· ὅτε δὲ γέγονα [αναφέρεται στην γνώση]  ἀνήρ, κατήργηκα τὰ τοῦ νηπίου.[τα θαυματουργικά δώρα του Πνεύματος, που αφορούσαν μόνο την πρώιμη Εκκλησία - την "παιδική ηλικία" της Εκκλησίας -εξ' ου και το νήπιον που σημαίνει μωρό, βρέφος].Όσοι θέλουν να έχουν τα χαρίσματα αυτά είναι πνευματικά βρέφη και βρίσκονται σε σκότος σε σχέση με τα πιο βαθιά πνευματικά πράγματα λοιπόν,κατά τα λόγια του Παύλου.

  εδ.12  βλέπομεν[οι Χριστιανοί στην νηπιακή τους πνευματικότητα] γὰρ ἄρτι [στις ημέρες του Παύλου] δι᾿ ἐσόπτρου [αρχαίοι καθρέπτες που δεν ήταν καθαροί] ἐν αἰνίγματι [αμυδρά, ασαφώς-εφόσον η ολοκληρωμένη θεία αποκάλυψη με τον πλήρη βιβλικό κανόνα δεν είχε γίνει ακόμη] ,τότε [όταν ο βιβλικός κανόνας ολοκληρωνόταν με την Καινή Διαθήκη] δὲ πρόσωπον πρὸς πρόσωπον [θα είχαν τότε μια σαφή κατανόηση.Και δεδομένου ότι το γυαλί αντιπροσώπευε ελλιπή γνώση, η έκφραση «πρόσωπο με πρόσωπο», είναι μεταφορική για την κατάσταση της ολοκληρωμένης γνώσης, όσον αφορά τη γραπτή  αποκάλυψη του Θεού. Το πρόσωπο αρκετές φορές τυποποιεί ή συμβολίζει τη γνώση — βλ. Αποκ. 1:16. 20:11; έτσι όταν ο Θεός «μίλησε στον Μωυσή πρόσωπο με πρόσωπο» - Έξοδος. 33: 11 — Ο Μωυσής δεν τον είδε πρόσωπο με πρόσωπο - Έξοδος 33: 20 - εδώ «πρόσωπο με πρόσωπο» σημαίνει ξεκάθαρα. γιατί ο Θεός μίλησε στον Μωυσή, όχι σε οράματα και όνειρα, όπως και σε άλλους προφήτες, αλλά σε απολύτως σαφή γλώσσα- Δευτερ. 34:10]· ἄρτι  γινώσκω ἐκ μέρους, τότε [με την ολοκλήρωση της Αγίας Γραφής]  δὲ ἐπιγνώσομαι καθὼς καὶ ἐπεγνώσθην [από τον Θεό]

   εδ.13  νυνὶ δὲ [εν αντιθέσει με τα δώρα του πνεύματος] μένει πίστις, ἐλπίς, ἀγάπη[που αντιστοιχούν και σε όλες τις άλλες χάρες του Πνεύματος, όπως και στην εδ. 8, τα τρία «δώρα» του Πνεύματος που αναφέρονται ισχύουν και για τα άλλα «δώρα» του Πνεύματος] , τὰ τρία ταῦτα· μείζων δὲ τούτων ἡ ἀγάπη.

     Εάν ,όπως θέλουν οι σύγχρονοι "πεντηκοστιανοί" το "τέλειον" που έγραψε ο Παύλος σήμαινε την ουράνια δόξα της Εκκλησίας,τότε είμαστε αναγκασμένοι να πέσουμε στην πλάνη ότι η Εκκλησία θα διατελούσε σε νηπιακή, εμβρυώδη πνευματικότητα και δεν θα τελείωνε ποτέ τον προορισμό της προς την ωριμότητα σε αντίθεση βέβαια με όσα λέει καθαρά η Αγία Γραφή (Πράξεις 20:32; Εφ 2:20-22; 4:11-16; Κολ. 2:6, 7, 19; Β Τιμ. 3:15-17; Εβρ. 5:11-14; 6:1-3; Α Πετρ. 2:2, 5; Β Πέτρ. 1:1-11; 3:18)Τι ανόητη και αντιχριστιανική θέση!Εν αντιθεσει, με τον ολοκληρωμένο Λόγο του Θεού και τις χάρες του Πνεύματος, που εκπροσωπούνται στην διαρκή τριάδα της πίστης, της ελπίδας και της αγάπης η Εκκλησία θα συνέχιζε στην ανάπτυξη της γνώσης και της χάριτος στην τελειότητα.

      

ΤΑ ΘΑΥΜΑΤΟΥΓΙΚΑ ΧΑΡΙΣΜΑΤΑ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ ΣΤΗΝ ΔΙΑΡΚΕΙΑ ΤΗΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΗΣ ΠΕΡΙΟΔΟΥ και ΑΠΟΨΕΙΣ ΕΠ' ΑΥΤΩΝ 

   Με τον όρο χριστιανική εποχή εννοούμε την περίοδο από την Πεντηκοστή (την ίδρυση της Εκκλησίας) μέχρι και δεύτερη έλευση του Κυρίου προ της μάχης του Αρμαγεδδώνα  ο οποίος θα παραλάβει τους εκλεκτούς Του (Κατά Ματθαίον 24:29-31). Η εποχή αυτή διακρίνεται στην "νηπιώδη" ή πρώιμη, την μέση και την ύστερη. Είναι θέμα ιστορικής εξέλιξης ότι τα «δώρα» του Πνεύματος εξαφανίστηκαν μετά τον θάνατο των αποστόλων. Αργότερα πέθαναν και εκείνοι που είχαν λάβει τα χαρίσματα της γλωσσολαλίας και θεραπείας επίσης με αποτέλεσμα να μειώνονται σταδιακά αυτοί οι οποίοι τα εκδήλωναν. Eπί παραδείγματι ο Ειρηναίος της Λυών έγραψε τα εξής

  "Καθὼς καὶ πολλῶν ἀκούομεν ἀδελφῶν ἐν τῇ ἐκκλησίᾳ προφητικὰ χαρίσματα ἐχόντων καὶ παντοδαπαῖς λαλούντων διὰ τοῦ Πνεύματος γλώσσαις καὶ τὰ κρύφια τῶν ἀνθρώπων εἰς φανερὸν ἀγόντων ἐπὶ τῷ συμφέροντι καὶ τὰ μυστήρια τοῦ Θεοῦ ἐκδιηγουμένων(Κατά αιρέσεων)"

     Καθώς δεν είχε παρέλθει πολύς καιρός από τον θάνατο των αποστόλων προφανώς υπήρχαν ακόμη αδελφοί οι οποίοι κατείχαν θεία χαρίσματα που τα έλαβαν εξ άλλων αδελφών που είχαν έλθει σε επαφή με Χριστιανούς που τα είχαν λάβει από τους αποστόλους.Ο Ειρηναίος όμως δεν αναφέρει ότι ΟΛΟΙ είχαν αυτά τα χαρίσματα, μόνο "πολλοί", δηλαδή κάποιοι εκ της πλειονότητος. Ο Ιουστίνος ο Μάρτυς γράφει παρόμοια  στον Διάλογο με τον Τρύφωνα (101-167 μΧ)

   Σύγχρονοι πεντηκοστιανοί επικαλούνται τον Τερτυλλιανό να προκαλεί τον Μαρκίωνα να δείξει σημεία του πνεύματος στην δική του "εκκλησία",λησμονούν όμως ότι ο Τερτυλλιανός στα τελευταία του χρόνια δυστυχώς ασπάστηκε την αίρεση του Μοντάνου με τις ψευτοπροφήτισσές του (το κίνημα "νέα προφητεία" το 170μΧ )που τι μας θυμίζει,τι μας θυμίζει...το σύγχρονο κίνημα του πεντηκοστιανισμού! Η ομάδα του Μοντάνου καταδικάστηκε ως αίρεση από την επίσημη εκκλησία και μάλιστα τα όσα έκαναν δεν είχαν τίποτα να κάνουν με την γλωσσολαλιά των πρώτων Χριστιανών. Ο Ευσέβιος παρέχει πληροφορίες για αυτήν την ομάδα- 

       "Κώμη τις εἶναι λέγεται ἐν τῆι κατὰ τὴν Φρυγίαν Μυσίαι, καλουμένη Ἀρδαβαῦ τοὔνομα· ἔνθα φασί τινα τῶν νεοπίστων πρώτως, Μοντανὸν τοὔνομα, κατὰ Γρᾶτον Ἀσίας ἀνθύπατον, ἐν ἐπιθυμίαι ψυχῆς ἀμέτρωι φιλοπρωτείας δόντα πάροδον εἰς ἑαυτὸν τῶι ἀντικειμένωι πνευματοφορηθῆναί τε καὶ αἰφνιδίως ἐν κατοχῆι τινι καὶ παρεκστάσει γενόμενον ἐνθουσιᾶν ἄρξασθαί τε λαλεῖν καὶ ξενοφωνεῖν, παρὰ τὸ κατὰ παράδοσιν καὶ κατὰ διαδοχὴν ἄνωθεν τῆς ἐκκλησίας ἔθος δῆθεν προφητεύοντα..." (Ευσεβίου Εκκλ.Ιστορία  [5.16.7]

      Είναι πολύ ενδιαφέρον ότι ο Μοντάνος ήταν πρώην ιερέας της Κυβέλης που  κατά την διάρκεια των μυσταγωγιών της συνήθιζαν να "μουρμουρίζουν" ακαταλαβίστικα λόγια με διάφορα μουγκριτά κτλ. Το "γλωσσολαλείν' των πεντηκοστιανών είναι ακριβώς το ίδιο, όπως και του Μοντάνου που διέφερε από την γλωσσολαλιά του πνεύματος όπως είχε παραδοθεί στην εκκλησία ,σύμφωνα με τον Ευσέβιο. Οι οπαδοί του Μοντάνου έκαναν αυτό που κάνουν οι σημερινοί ψευτοπεντηκοστιανοί στην κάτωθι εικόνα εν "παρεκστάσει"!

             

Ντελίριο έκστασης σε πεντηκοστιανή μάζωξη

    Και συνεχίζει ο Ευσέβιος χαρακτηριστικά- 

  

      "Τῶν δὲ κατ' ἐκεῖνο καιροῦ ἐν τῆι τῶν νόθων ἐκφωνημάτων ἀκροάσει γενομένων οἳ μὲν ὡς ἐπὶ ἐνεργουμένωι καὶ δαιμονῶντι καὶ ἐν πλάνης πνεύματι ὑπάρχοντι καὶ τοὺς ὄχλους ταράττοντι ἀχθόμενοι, ἐπετίμων καὶ λαλεῖν ἐκώλυον, μεμνημένοι τῆς τοῦ κυρίου διαστολῆς τε καὶ ἀπειλῆς πρὸς τὸ φυλάττεσθαι τὴν τῶν ψευδοπροφητῶν ἐγρηγορότως παρουσίαν· οἳ δὲ ὡς ἁγίωι πνεύματι καὶ προφητικῶι χαρίσματι ἐπαιρόμενοι καὶ οὐχ ἥκιστα χαυνούμενοι καὶ τῆς διαστολῆς τοῦ κυρίου ἐπιλανθανόμενοι, τὸ βλαψίφρον καὶ ὑποκοριστικὸν καὶ λαοπλάνον πνεῦμα προυκαλοῦντο, θελγόμενοι καὶ πλανώμενοι ὑπ' αὐτοῦ, εἰς τὸ μηκέτι κωλύεσθαι σιωπᾶν"  (Ευσεβίου Εκκλ.Ιστορία  [5.16.8]

      

    Εν ολίγοις, ετάρατταν τα πλήθη με τις φαντασιόπληκτες κραυγές της δήθεν γλωσσολαλιάς με τα "κορακίστικα",ακατανόητα λόγια που έλεγαν ο Μοντάνος και οι ψευτοπροφήτες του και μάλιστα,πολύ ορθά ο Ευσέβιος τα αποδίδει στον Σατανά, καθώς πολλοί που τους άκουγαν νόμιζαν πολύ σωστά ότι ο Μοντανός ήταν δαιμονισμένος (θα δούμε και άλλες αποδείξεις περί αυτού πιο κάτω). Θα ήταν καλό όσοι νομίζουν ότι "γλωσσολαλούν" (στην πραγματικότητα πρόκειται για ασυγκράτητη δαιμονική μπουρδολογία)να διαβάσουν την αφήγηση στο Κατά Μάρκον 9:17-29 και να δουν ότι δεν είναι το άγιο πνεύμα το οποίο "ὅπου ἂν αὐτὸν καταλάβῃ, ῥήσσει αὐτόν, καὶ ἀφρίζει καὶ τρίζει τοὺς ὀδόντας αὐτοῦ, καὶ ξηραίνεται"(Κατά Μάρκον 9:18) αλλά το πνεύμα του Σατανά όπως κάνει στους δαιμονισμένους! 

     Πολύ ωραία ανέφερε το θρησκευτικό περιοδικό Η Σκοπιά του 1965,σελίδα 315 παραγρ.20 ότι όταν το άγιο πνεύμα του Θεού έρχεται πάνω σε ένα άτομο παράγει αποτελέσματα νοημοσύνης  και το εξυψώνει σε αξιοπρέπεια σε αντίθεση με το σατανικό πνεύμα που ξεφτιλίζει τον άνθρωπο, τον κάνει να λαλεί διεστραμμένα και ακαταλαβίστικα με σπασμούς της σάρκας και παραμόρφωση του προσώπου με μορφασμούς άνευ αξίας! Έτσι θέλουν οι δάιμονες τον άνθρωπο ! Αυτά κάνουν οι σύγχρονοι "πεντηκοστιανοί" οι σύγχρονοι οπαδοί της "Κυβέλης" και του Μοντάνου!Η δε "μπουρδολαλιά" τους δεν έχει να κάνει σε τίποτα με την χριστιανική- και θα αποδειχτεί σε κάτωθι υπότιτλο.

     Πολλές χριστιανικές ομάδες που μένουν πιστοί σε αυτά που λέει η Γραφή,απορρίπτουν την άποψη ότι αυτά τα χαρίσματα διατηρήθηκαν ανά τους αιώνες. Η άποψη των Μαρτύρων του Ιεχωβά ας πούμε δεν είναι ότι τα χαρίσματα αυτά απαλοίφθηκαν εντελώς μετά τον θάνατο των αποστόλων,όπως η πεντηκοστιανή godisgood υποστήριξε αποκρύβωντας την πλήρη άποψη της Σκοπιάς. Η Σκοπιά θεωρεί ότι διατηρήθηκαν για κάποιον χρόνο μέχρι που έφυγαν και όσοι τα είχαν λάβει θαυματουργικά μετά τους αποστόλους. Ιδού το ντοκουμέντο-

                    

                 https://wol.jw.org/el/wol/d/r11/lp-g/1992601?q=%CE%B3%CE%BB%CF%89%CF%83%CF%83%CE%BF%CE%BB%CE%B1%CE%BB%CE%B9%CE%AC&p=par

     

    Μερικοί που υποστηρίζουν ότι τα θαυματουργικά [τονίζουμε τα "θαυματουργικά",επειδή τα γενικά χαρίσματα της διδασκαλίας,της ποίμανσης κτλ δεν θα έπαυαν ποτέ]  χαρίσματα εξακολουθούν να υφίστανται ισχυρίζονται ότι αυτή η παύση  έγινε επειδή η Εκκλησία έγινε "χλιαρή" και ότι το χωρίο Αποκάλυψη 2: 4 υποστηρίζει αυτόν τον ισχυρισμό.Τίποτε δεν είναι πιο μακριά από την αλήθεια. Ο απόστολος Παύλος έδειξε ξεκάθαρα ότι τα θαυματουργικά χαρίσματα του Πνεύματος θα εξαφανίζονταν - όχι λόγω της χλιαρότητας εκ μέρους της Εκκλησίας, αλλά επειδή ο σκοπός για την απονομή και τη χρήση αυτών των «δώρων» θα εκπληρωνόταν πλήρως και επομένως δεν θα χρειάζονταν πλέον. Επισήμανε στην Α Κορ.14:22 ότι η ομιλία σε γλώσσες δόθηκε ως σημάδι, όχι σε εκείνους που πιστεύουν, αλλά σε εκείνους που δεν πιστεύουν, δηλαδή ότι ήταν ως "μαρτυρία" στους απίστους ώστε να μεταστραφούν στην χριστιανοσύνη.Επομενως καμία "χλιαρότητα" από μέρος των πιστών δεν θα συντελούσε στον αφανισμό των γλωσσών αλλά κάτι άλλο πολύ μεγαλύτερο!

    Γιατί αυτά θεία χαρίσματα θα έπαυαν να λειτουργούν; Για δύο λόγους: (1) Μόλις η πρώιμη, η "εμβρυώδης" Εκκλησία θα καθιερωνόταν ,θα έφερνε έτσι την προσοχή του κόσμου, ειδικά εκείνων που ο Κύριος καλούσε «από το σκοτάδι στο δικό του θαυμαστό φως "(1 Πέτρ. 2: 9) από τους  Εβραίους και τους Εθνικούς (Ρωμ. 1:16) και έτσι δεν θα χρειάζονταν πλέον. (2) Όταν τα γραπτά της Καινής Διαθήκης θα ήταν πλήρη και θα προστίθοντο στην Παλαιά Διαθήκη, η Εκκλησία δεν θα χρειαζόταν "ιάματα θεραπειών" , καθώς οι Γραφές είναι οι ίδιες επαρκείς  "σοφίσαι εἰς σωτηρίαν διὰ πίστεως τῆς ἐν Χριστῷ Ἰησοῦ" και  να κάνουν τον άνθρωπο  του Θεού (τον πιστό) "ἄρτιο" [με πλήρη επίδοση, πλήρως καταρτισμένο], πρὸς πᾶν ἔργον ἀγαθὸν ἐξηρτισμένο  (Β Τιμοθ. 3: 15-17). Ο Παύλος δεν κάνει ουδεμία μνεία για χαρίσματα θαυματουργικά ως α π α ρ α ι τ η τ α   για την σωτηρία των πιστών. 

    Ήδη στην εποχή του  Iωάννη του Χρυσοστόμου το χάρισμα αυτό είχε περάσει στο παρελθόν, γιατί ο ίδιος αναφέρει: «Και γαρ ήσαν το παλαιόν και χάρισμα της ευχης εxoντες πολλοί μετά γλώττης», δηλαδή στον παλαιό καιρό υπήρχαν και άνθρωποι που είχαν το χάρισμα της προσευχής μαζί με το χάρισμα να ομιλούν γλώσσες! (Χρυσ. όμιλ ΛΕ’ στήν Α’ Κορ., ΕΠΕ, σ. 464)Ας προσέξουμε ότι δεν λέει για το χάρισμα της προσευχής απλά, το οποίο δεν θα έπαυε ποτέ αλλά το χάρισμα της προσευχής ΜΕ ακολουθούμενη την γλωσσολαλιά!

  Ο Ιερός Αυγουστίνος (354-430) ,μετέπειτα άγιος της Καθολικής Εκκλησίας έγραψε τα εξής:

 "Στις πρώτες εποχές," Το Άγιο Πνεύμα ήλθε πάνω σε αυτούς που πίστευαν: και μίλησαν σε γλώσσες, "που δεν είχαν μάθει", όπως τους έδωσε το Πνεύμα".Αυτά ήταν σημάδια προσαρμοσμένα στον καιρό. Διότι ήταν φανερό ότι το άγιο Πνεύμα προμήνυε σε όλες τις γλώσσες, για να δείξει ότι το Ευαγγέλιο του Θεού έπρεπε να περάσει από όλες τις γλώσσες σε ολόκληρη τη γη. Αυτό το πράγμα έγινε για ένα προμήνυμα και εξαφανίστηκε." (Ομιλίαι εις την Πρώτην Ιωάννου Επιστολή) 

    Το προαναφερθέν στην αρχή έντυπο αναφέρει όμως ότι ένας ποιμένας- πρεσβύτερος της Εκκλησίας δεν μπορεί να ηγηθεί εάν δεν έχει θαυματουργικά χαρίσματα στην τωρινή εποχή! Ιδού οι αυθαιρεσίες

                  

  https://godisgood.gr/wp-content/uploads/2021/01/2017_04_Church_of_Pentecost_El.

σελ.14-15

    Όπως όμως έχουμε σημειώσει με τα κόκκινα γράμματα στην Β προς Τιμόθεον επιστολή 3ο κεφάλαιο στο οποίο ο Παύλος σαφώς αναφέρει Ο Λ  Ε Σ τις ιδιότητες και αρετές που πρέπει να έχει ένας Χριστιανός ποιμένας, δεν αναφέρει Π Ο Υ Θ Ε Ν Α την ιδιότητα της γλωσσολαλιάς, της προφητείας,των ενυπνίων κ.ο.κ. Όμως οι ψευτοπεντηκοστιανοί ΠΡΟΣΘΕΤΟΥΝ στις ιδιότητες αυτές τα δήθεν "χαρίσματα".. Τι είδους πνεύμα είναι αυτό που τους οδηγεί να αντιφάσκουν με όσα λέει  Αγία Γραφή σαφέστατα; Θα το δούμε πιο κάτω.. Σε σχέση με την από τους ιδίους διαστρέβλωση των λόγων των αποστολικών πατέρων,μπορείτε να δείτε εδώ με περισσότερη ανάλυση

                                 https://aklonitospistis.blogspot.com/2021/01/blog-post_12.html

   αλλά και την γκάφα του γνωστού διαχειριστή της πεντηκοστιανής godisgood (όσο και να χτυπιέται, είναι πεντηκοστιανός) να κακοποιήσει το κείμενο της Σκοπιάς μεταφράζοντας με την αμορφωσιά που τον διακατέχει άλλη λέξη αντί άλλης

      https://aklonitospistis.blogspot.com/2021/01/blog-post_12.html  (βλέπε την Σημείωση 17/1/2021)

ΤΙ ΘΑ ΕΙΠΩΘΕΙ ΓΙΑ ΤΗΝ ΠΡΟΦΗΤΕΙΑ ΤΟΥ ΙΩΗΛ;

  "Καὶ ἔσται μετὰ ταῦτα καὶ ἐκχεῶ ἀπὸ τοῦ πνεύματός μου ἐπὶ πᾶσαν σάρκα, καὶ προφητεύσουσιν οἱ υἱοὶ ὑμῶν καὶ αἱ θυγατέρες ὑμῶν, καὶ οἱ πρεσβύτεροι ὑμῶν ἐνύπνια ἐνυπνιασθήσονται, καὶ οἱ νεανίσκοι ὑμῶν ὁράσεις ὄψονται·καὶ ἐπὶ τοὺς δούλους μου καὶ ἐπὶ τὰς δούλας μου ἐν ταῖς ἡμέραις ἐκείναις ἐκχεῶ ἀπὸ τοῦ πνεύματός μου" (Ιωήλ 2:28,29) 

  Με βάση τη χρήση αυτού του αποσπάσματος από τον Πέτρο την ημέρα της Πεντηκοστής (Πράξεις 2: 16-18), πολλοί ισχυρίζονται ότι το Πνεύμα του Θεού χύθηκε τότε ἐπὶ πᾶσαν σάρκα  και ότι η εκδήλωση αυτού ήταν, μεταξύ άλλων και η γλωσσολαλιά. Είναι προφανές από το θέμα του Ιωήλ 2 ότι αναφέρεται στη χριστιανική περίοδο, ή στην Εποχή του Ευαγγελίου. Έτσι "σε εκείνες τις μέρες" θα σήμαινε κατά την εποχή του Ευαγγελικού Αιώνα. Αυτό υποδηλώνεται από το γεγονός ότι το εδ. 28 δείχνει ότι "μετὰ ταῦτα", δηλαδή, στη Χιλιετία,  όταν η Βασιλεία του Θεού θα έρθει στη γη (Ματθ. 6:10) το  Πνεύμα Του θα χυθεί ἐπὶ πᾶσαν σάρκα  (Ησαΐας 32: 13-18).

   Μερικοί ισχυρίζονται ότι το απόσπασμα του Πέτρου για την προφητεία του Ιωήλ στις Πράξεις 2 αποδεικνύει ότι ισχύει μόνο για το χρόνο που μιλούσε - την εποχή του Ευαγγελίου. Απαντούμε ότι η παραπομπή του δεν προοριζόταν για ερμηνεία, ούτε για να δείξουμε σε ποια εποχή ή εποχές ισχύει, αλλά για να αντικρούσει την κατηγορία του μεθυσιού από τους Εβραίους εναντίον του και των Αποστόλων (Πράξεις 2:13). Αρνήθηκε ότι το φαινόμενο ήταν μεθύσι (εδ. 15), και ισχυρίστηκε ότι ήταν αντ 'αυτού έκχυση του Αγίου Πνεύματος - όχι αμαρτωλό αλλά θεϊκά εγκεκριμένο πράγμα, που προφήτευσε ο Ιωήλ (εδ. 16). Στη συνέχεια ανέφερε ολόκληρο το τμήμα του Ιωήλ που αντιμετώπιζε τις εκροές του Πνεύματος, αλλά δεν έκανε καμία ερμηνεία ή εφαρμογή του αποσπάσματος αλλά το χρησιμοποίησε για να αποδείξει ότι οι Εβραίοι δεν ήταν μάρτυρες "κρασοκατανύξεως", αλλά έκχυσης του Πνεύματος.

      Επομένως, δεν υπάρχει βάση για να ισχυριστούμε ότι ο Ιωήλ 2:28, 29 μαζί με τις Πράξεις 2: 16-18 αποδεικνύουν ότι ο Θεός εκχύει ακόμη και τώρα το άγιο Πνεύμα Του σε «κάθε σάρκα», καθώς το εδάφιο 28, όπως μόλις είδαμε, ισχύει μόνο στην Χιλιετία- "μετὰ ταῦτα" Το Πνεύμα του Θεού χύνεται τώρα για τους πιστούς, αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι η σύγχρονη γλωσσολαλιά αποτελεί απόδειξη αυτής της έκχυσης. Αυτό γίνεται με εντελώς διαφοερετικούς τρόπους.

 ΤΙ ΘΑ ΕΙΠΩΘΕΙ ΓΙΑ ΤΙΣ "ΘΑΥΜΑΤΟΥΡΓΙΚΕΣ ΙΑΣΕΙΣ"  ΔΗΘΕΝ ΠΡΟΕΡΧΟΜΕΝΕΣ ΕΚ ΤΟΥ ΠΝΕΥΜΑΤΟΣ;

    Φυσικά δεν είναι μόνο οι ψευδοπεντηκοστιανοί που φρονούν τα περί θαυμάτων αλλά και οι ορθόδοξοι και Καθολικοί αλλά και άλλες ευαγγελικές ομάδες. Όσον αφορά την επιστολή Ιακώβου 5:14, 15, που οι ατυχείς επικαλούνται σε σχέση με το λεγόμενο "ευχέλαιο", το νόημα αποδεικνύει ότι αναφέρεται στη θεραπεία της αμαρτίας και όχι της σωματικής ασθένειας. Θα παραθέσουμε τα εδάφια 13-6 και 19-20, με παρενθέσεις σχολίων μας:

  "Κακοπαθεῖ [από ασθένεια σώματος, απώλειες, προβλήματα, απογοητεύσεις κ.λπ.] τις ἐν ὑμῖν; προσευχέσθω·[για δύναμη από τον Θεό] εὐθυμεῖ τις; ψαλλέτω. ἀσθενεῖ [ἀσθενέω - γενικά σημαίνει να είσαι αδύναμος (Ρωμ. 4:19; 8: 3; 14: 1, 2; 2 Κορ. 11:21; 12: 9, 10 ,εδώ εν πνεύματι] τις ἐν ὑμῖν; προσκαλεσάσθω τοὺς πρεσβυτέρους τῆς ἐκκλησίας, καὶ προσευξάσθωσαν ἐπ᾿ αὐτὸν ἀλείψαντες αὐτὸν ἐλαίῳ [ο Λόγος του Θεού, ως φάρμακο (Ζαχ. 4: 11-14) και έλαιο που ανακουφίζει] ἐν τῷ ὀνόματι τοῦ Κυρίου καὶ ἡ εὐχὴ τῆς πίστεως σώσει τὸν κάμνοντα [αμαρτωλό], καὶ ἐγερεῖ [θα τον σώσει από τον θάνατο της τιμωρίας της αμαρτίας] αὐτὸν ὁ Κύριος· κἂν ἁμαρτίας ᾖ πεποιηκώς, ἀφεθήσεται αὐτῷ.  ἐξομολογεῖσθε ἀλλήλοις τὰ παραπτώματα, καὶ εὔχεσθε ὑπὲρ ἀλλήλων, ὅπως ἰαθῆτε· πολὺ ἰσχύει δέησις δικαίου ἐνεργουμένη...  Ἀδελφοί, ἐάν τις ἐν ὑμῖν πλανηθῇ ἀπὸ τῆς ἀληθείας, καὶ ἐπιστρέψῃ τις αὐτόν,   γινωσκέτω ὅτι ὁ ἐπιστρέψας ἁμαρτωλὸν ἐκ πλάνης ὁδοῦ αὐτοῦ σώσει ψυχὴν ἐκ θανάτου[Βλέπε Εβρ.12:13] καὶ καλύψει πλῆθος ἁμαρτιῶν"

  Καθαρά λοιπόν εδώ πρόκειται περί πνευματικής θεραπείας από μέρους των διδασκάλων της εκκλησίας με την προσευχή τους και την ανάγνωση της Αγίας Γραφής σε έναν πάσχοντα από αμαρτία Χριστιανό που έχει πλανηθεί. Κανένα "ευχέλαιο" ή άλλες τέτοιες ανοησίες.Ό,τι ισχύει για την γλωσσολαλιά,το ίδιο και για τα υπόλοιπα θεία χαρίσματα. Παύση. 

ΠΟΙΟ ΠΝΕΥΜΑ ΟΔΗΓΕΙ ΤΟΥΣ ΣΥΓΧΡΟΝΟΥΣ ΠΕΝΤΗΚΟΣΤΙΑΝΟΥΣ

    Ο μέγας απόστολος Παύλος έγραψε τα εξής:

     "Καὶ οὐ θαυμαστόν· αὐτὸς γὰρ ὁ σατανᾶς μετασχηματίζεται εἰς ἄγγελον φωτός. Οὐ μέγα οὖν εἰ καὶ οἱ διάκονοι αὐτοῦ μετασχηματίζονται ὡς διάκονοι δικαιοσύνης, ὧν τὸ τέλος ἔσται κατὰ τὰ ἔργα αὐτῶν"  (Β Κορινθίους 11:14,15)

    Πώς αντιλαμβανόμεθα γενικώς εάν οδηγούμεθα εκ του πνεύματος του Θεού ή του Σατανά; Ο Ιησούς Χριστός απήντησε το ερώτημα αυτό ως εξής:

     "ἄραγε ἀπὸ τῶν καρπῶν αὐτῶν ἐπιγνώσεσθε αὐτούς" (Κατά Ματθαίον 7:20)

    Δείχνουν οι "καρποί" ,τα έργα και η διδασκαλία  του σύγχρονου πεντηκοστιανισμού ότι είναι μια αναβίωση των θεόων χαρισμάτων του αγίου πνεύματος; Η διδασκαλία των σύγχρονων πεντηκοστιανών είναι σε οξεία αντίθεση με τα όσα διδάσκει η Αγία Γραφή για τον Θεό. Δεν ομιλούμε μόνο για την αίρεση του μονταλισμού που έχουν ενστερνισθεί αρκετοί από αυτούς αλλά και της ειδωλολατρικής δοξασίας της "τριάδος".Η αθανασία της ψυχής και η ύπαρξη της κόλασης είναι επίσης στα αντιχριστιανικά δόγματα που πρεσβεύουν. Δεν θα σταθούμε σε αυτά καθώς θα αναλυθούν σε άλλα άρθρα μας επειδή τα ίδια δόγματα πιστεύονται και από άλλες ομάδες.Πλην αυτών όμως,έχουν ακόμη χειρότερα δόγματα από άλλες καθ' ομολογίαν χριστιανικές εκκλησίες. Εξετάστε τα εξής:

  1) Στο έντυπό τους διαβάζουμε τα εξής: 

                              

                                                    σελίδα 2 (τα κόκκινα γράμματα δικά μας)

       Ενώ δήθεν κόπτονται και νοιάζονται για το αποστολικό πιστεύω της πρώτης εκκλησίας ,προσέξατε τα φαιδρά που γράφουν στο "όραμά" (κανένα ενύπνιο θα τους το αποκάλυψε..) τους; Ο σκοπός τους δεν είναι να παράγουν πνευματικούς Χριστιανούς ,έστω υποψήφιους για την ουράνια πατρίδα αλλά για την...επίγεια τάξη πραγμάτων ακόμη ακόμη και για ΤΟΝ ΣΤΡΑΤΟ, ναι καλά διαβάσατε, να δώσουν στρατιώτες να σκοτώσουν άλλους σε πεδία μαχών! Η Αγία Γραφή γράφει καθαρά

   "Δοῦλον δὲ Κυρίου οὐ δεῖ μάχεσθαι, ἀλλ᾿ ἤπιον εἶναι πρὸς πάντας, διδακτικόν, ἀνεξίκακον"(Β Τιμ.2:24)

   "Ἐγὼ δὲ λέγω ὑμῖν, ἀγαπᾶτε τοὺς ἐχθροὺς ὑμῶν, εὐλογεῖτε τοὺς καταρωμένους ὑμᾶς, καλῶς ποιεῖτε τοῖς μισοῦσιν ὑμᾶς καὶ προσεύχεσθε ὑπὲρ τῶν ἐπηρεαζόντων ὑμᾶς καὶ διωκόντων ὑμᾶς"(Mατθ. 5:44)

   Με αυτό  το "όραμά"  τους αποκρούουν τους λόγους του Ευαγγελίου, γίνονται φίλοι του κόσμου ο οποίος "ὅλος ἐν τῷ πονηρῷ κεῖται" (A Iωάννου 5:19)

2)Συνεχίζουμε να διαβάζουμε τα εξής:

                               

                                                     σελίδα 10 (κόκκινα γράμματα δικά μας)
 

    Έχουν παντελή άγνοια για το πραγματικό πρόσωπο του Ιησού Χριστού αλλά και την θέση Του στον σκοπό του Θεού. Η θειότητα του Ιησού δεν αμφισβητείται από κανέναν καθώς ο Χριστός κατέχει θεία φύση (περισσότερα εδώ στο άρθρο μας https://aklonitospistis.blogspot.com/2018/07/8281-1.html)Αυτό που θεωρούν είναι ότι ο τέλειος "άνθρωπος" [όχι ΘΕ=άνθρωπος] Ιησούς Χριστός, όπως τον ονομάζει ο απόστολος Παύλος στην διάρκεια της επίγειας διακονίας Του (Α Τιμ. 2:5)ενσαρκώθηκε δίχως να "διακόψει" την θεότητά του! Πόσο πολύ καταρρίπτει την άποψη αυτή ο Λόγος του Θεού καθώς λέει:

 "ἀλλ᾿ ἑαυτὸν ἐκένωσε μορφὴν δούλου λαβών, ἐν ὁμοιώματι ἀνθρώπων γενόμενος, καὶ σχήματι εὑρεθεὶς ὡς ἄνθρωπος ἐταπείνωσεν ἑαυτὸν γενόμενος ὑπήκοος μέχρι θανάτου, θανάτου δὲ σταυροῦ"(Φιλιπ.2:7,8)

   Ποιαν μορφήν Ε Κ Ε ΝΩ Σ ΕΝ (έβγαλε εντελώς) ο Χριστός; Όπως λέει το εδάφιο Φιλιπ.2:6 την θειότητά του ("ἐν μορφῇ Θεοῦ ὑπάρχων")Έγινε άνθρωπος ίσος κατά πάντα  με τους αδελφούς Του (Eβραίους 2:11) Εάν διατηρούσε την θεότητά του ,τότε σε ποίαν θέση τον "ὑπερύψωσε αὐτὸν" (Φιλιπ.2:9) ο Θεός μετά στον ουρανό; Υπάρχει θέση και μεγαλύτερη της θείας φύσης; 

    Τι γελοιότητες υποστηρίζει το παραπάνω πεντηκοστιανικό έντυπο! 

3)Συνεχίζουμε τα φαιδρά- 

            

σελίδα 20 (τα κόκκινα δικά μας)

    Ως φαίνεται οι σύγχρονοι Πεντηκοστιανοί δεν θεωρούν ότι υπάρχει μία και μοναδική αλήθεια από τον Θεό- αλλά ότι πολλές θρησκείες και δόγματα μπορούν να έχουν την αλήθεια και να απολαμβάνουν την εύνοια του Κυρίου. Δυστυχώς όμως η Αγία Γραφή δεν ομιλεί περί πολλών αληθειών αλλά περί ΜΙΑΣ και ΜΟΝΗΣ μοναδικά μοναδικής  Α Λ Η Θ Ε Ι Α Σ 

  "Καὶ γνώσεσθε τὴν ἀλήθειαν, καὶ ἡ ἀλήθεια ἐλευθερώσει ὑμᾶς"(Ιωάννην 8:32)

"..ἐγώ εἰμι ἡ ὁδὸς καὶ ἡ ἀλήθεια καὶ ἡ ζωή· οὐδεὶς ἔρχεται πρὸς τὸν πατέρα εἰ μὴ δι᾿ ἐμοῦ." (Iωάν. 14:6)

"Εχάρην γὰρ λίαν ἐρχομένων ἀδελφῶν καὶ μαρτυρούντων σου τῇ ἀληθείᾳ, καθὼς σὺ ἐν ἀληθείᾳ περιπατεῖς.Μειζοτέραν τούτων οὐκ ἔχω χαράν, ἵνα ἀκούω τὰ ἐμὰ τέκνα ἐν ἀληθείᾳ περιπατοῦντα"(Γ Ιωάννου 3,4)

 

      Ο Ιησούς Χριστός έχει ΜΟΝΟ ΜΙΑ ΑΛΗΘΕΙΑ και η χριστιανική πίστη συνίσταται ως μοναδική αλήθεια. Είναι Η ΑΛΗΘΕΙΑ. Η ΜΙΑ αλήθεια συνιστά ΜΙΑ ΔΙΔΑΧΗ , εκείνη του Ευαγγελίου. Όχι πολλές διδαχές-δόγματα που αντίκεινται σε αυτήν. Όποιος δεν φέρνει την ΜΙΑ ΔΙΔΑΧΗ τότε δεν έχει άγιο πνεύμα και ούτε μπορεί να πάρει- είναι αιρετικός,φαύλος,αποστάτης- Ο Ιωάννης λέγει καθαρά

"εἴ τις ἔρχεται πρὸς ὑμᾶς καὶ ταύτην τὴν διδαχὴν οὐ φέρει, μὴ λαμβάνετε αὐτὸν εἰς οἰκίαν, καὶ χαίρειν αὐτῷ μὴ λέγετε" (Β Ιωάννου 1:10)

 

    Ο Καϊάφας και ο Βαλάαμ που επικαλείται το έντυπο δεν ήταν σε λάθος "δόγματική απόχρωση". Ήταν λάθος ως άτομα. Ο Καϊάφας ήταν ο χρισμένος Αρχιερέας του Ιεχωβά και ο Βαλάαμ επίσης λατρεύε,έστω και υποκριτικά τον Θεό της Βίβλου. Δεν  ήταν "ετερόδοξοι" που ήρθαν να πάρουν το "πνεύμα" του Θεού. Ο Θεός δεν είναι "μπακάλης" για να πουλάει σε όποιον του ζητάει άγιο πνεύμα. Για να το λάβει κάποιος πρέπει να είναι εν τη αληθινή διδαχή του Κυρίου!Αλλιώς ούτε καν "χαίρειν"

      

      Όμως ο "Θεός-μπακάλης" των Πεντηκοστιανών τους δέχεται όλους...ακόμα και ΑΘΕΟΥΣ που τους βάζει και αυτούς να "γλωσσολαλούν". Δεν το πιστεύετε; Για να διαβάσετε στο έντυπό τους- 

        

                                

                                             σελίδα 21 (τα κόκκινα γράμματα δικά μας)

  

      Όλοι οι καλοί χωράνε για τους Πεντηκοστιανούς! Ποίο πνεύμα τους οδηγεί  ώστε "να φρονούν ΟΛΟΙ  το αυτό;

   

  "Παρακαλῶ δὲ ὑμᾶς, ἀδελφοί, διὰ τοῦ ὀνόματος τοῦ Κυρίου ἡμῶν Ἰησοῦ Χριστοῦ, ἵνα τὸ αὐτὸ λέγητε πάντες, καὶ μὴ ᾖ ἐν ὑμῖν σχίσματα, ἦτε δὲ κατηρτισμένοι ἐν τῷ αὐτῷ νοΐ καὶ ἐν τῇ αὐτῇ γνώμῃ" (A Koρινθίους 1:10)

  

     Το πνεύμα του Θεού προάγει την ΕΝΟΤΗΤΑ. Γράφει ο Παύλος:

   "Σπουδάζοντες τηρεῖν τὴν ἑνότητα τοῦ Πνεύματος ἐν τῷ συνδέσμῳ τῆς εἰρήνης. Εν σῶμα καὶ ἓν Πνεῦμα, καθὼς καὶ ἐκλήθητε ἐν μιᾷ ἐλπίδι τῆς κλήσεως ὑμῶν· εἷς Κύριος, μία πίστις, ἓν βάπτισμα·"(Εφεσίους 4:3-5)

   Προσέξατε πόσες φορές ο Παύλος αναφέρει την λέξη "ενότητα" και ΕΝΑ, ΕΙΣ ,ΜΙΑ,ΕΝ; Γιατί; Για να δείξει ότι ο Βουδιστής παίρνει το ίδιο πνεύμα με τον Καθολικό και τον πεντηκοστιανό; Και ο άθεος το κερασάκι στην τούρτα; Ο ΕΝΑΣ ΚΥΡΙΟΣ δίνει ΤΟ ΕΝΑ ΠΝΕΥΜΑ μόνο ΣΤΗΝ ΑΛΗΘΙΝΗ ΜΙΑ Εκκλησία και όχι σε κάποιους της μιας δογματικής απόχρωσης και μερικούς άλλους της άλλης ή στις διασκορπισμένες πεντηκοστιανές αιρέσεις! Οι δε πιο πονηροί εξ αυτών,αποκρύπτουν την πραγματική τους ταυτότητα, δεν λένε καν σε ποιο δόγμα υπάγονται για να έχουν την υπερήφανη και ματαιόδοξη στάση να διαφωνούν και να συμφωνούν εκάστοτε με όποια απόχρωση τους βολεύει. Αυτοί ιδιαίτερα  περιγράφονται στον εξής λόγο του μαθητή Ιούδα

   

                         "Οὗτοί εἰσιν οἱ ἀποδιορίζοντες, ψυχικοί, Πνεῦμα μὴ ἔχοντες"

                                                               (Ιούδα 19)

       Ο Ευσέβιος το γράφει επίσης καθαρά για όσους μοντανιστές έκαναν τα παρόμοια- 

  "Τέχνηι δέ τινι, μᾶλλον δὲ τοιαύτηι μεθόδωι κακοτεχνίας ὁ διάβολος τὴν κατὰ τῶν παρηκόων ἀπώλειαν μηχανησάμενος καὶ παρ' ἀξίαν ὑπ' αὐτῶν τιμώμενος ὑπεξήγειρέν τε καὶ προσεξέκαυσεν αὐτῶν τὴν ἀποκεκοιμημένην ἀπὸ τῆς κατ' ἀλήθειαν πίστεως διάνοιαν.."(Ευσεβίου Εκκλ.Ιστορία  [5.16.9]

 

  ΠΑΛΑΙΟΣΑΤΑΝΙΣΜΟΣ ΚΑΙ ΟΧΙ "ΝΕΟΠΕΝΤΗΚΟΣΤΗ"

   

    

  Συνοψίζοντας την έρευνά μας, δεν υπάρχει λόγος να πιστεύουμε ότι τα θεία χαρίσματα θα συνεχίζονταν στους μετέπειτα αποστολικούς  χρόνους. Η όλη διδασκαλία και πρακτικές των πεντηκοστιανών δεν έχουν να δείξουν τίποτα από την Αγία Γραφή - αντιτίθενται σε αυτήν και σε όσα εκείνη λέει για το πνεύμα του Θεού. Η γλωσσολαλιά που διατείνονται ότι έχουν είναι καθαρή δαιμονοπληξία- μια βλασφημία εναντίον του πνεύματος του Κυρίου,εφόσον αναγορευόυν το πνεύμα της πλάνης σε δήθεν ...άγιο. Υπάρχουν πλείστες μελέτες που αποδεικνύουν ότι η πρώτη εκείνη γλωσσολαλιά διέφερε από εκείνη των σύγχρονων γλωσσολαλούντων, κυρίως επειδή δεν συνίστατο σε  άναρθρες κραυγές αλλά σε λόγο με πλήρη έλεγχο των λεγομένων. 

 

   Ομοιάζει με τον σατανισμό; 

   Λίγο πριν από την ανατροπή του, ο Βασιλιάς Σαούλ  σε ανυπακοή στην εντολή του Θεού (Λευ.19:31 20: 6) συμβουλεύτηκε τη Μάγισσα της Ενδώρ , ένα μέντιουμ , και έτσι παραπλανημένος από τους δαίμονες και το «οικείο πνεύμα» της, νόμιζε ότι μέσω αυτής έλαβε ένα μήνυμα από τον νεκρό Προφήτη Σαμουήλ και τον Θεό (1 Σαμ. 28: 7-19 · 1 Χρον. 10:13, 14)Οι δήθεν Χριστιανοί στρέφονται προς τον υπνωτισμό,την θεραπεία "μέσω πίστης", οράματα, ενύπνια που προλέγουν όπως το μέντιουμ της Ενδώρ και στις δήθεν γλωσσολαλιές νομίζοντας ότι είναι υπό θεία "εμπνεύσει". Εφόσον τα θεία χαρίσματα έπαυσαν καθώς προειπώθηκε από την Βίβλο, μόνο ο Σατανάς τα επαναφέρει για να θεωρήσουν κάποιοι ότι βρίσκονται στην.."αληθινή" πίστη

     "Καὶ πλανᾷ τοὺς κατοικοῦντας ἐπὶ τῆς γῆς διὰ τὰ σημεῖα ἃ ἐδόθη αὐτῷ ποιῆσαι ἐνώπιον τοῦ θηρίου, λέγων τοῖς κατοικοῦσιν ἐπὶ τῆς γῆς ποιῆσαι εἰκόνα τῷ θηρίῳ, ὃς εἶχε τὴν πληγὴν τῆς μαχαίρας καὶ ἔζησε"(Αποκάλυψις 13:14)

    Αυτοί οι δαιμονισμένοι θα έκαναν θαύματα, σημεία και τέρατα εν ονόματι...του Χριστού

   "Πολλοὶ ἐροῦσί μοι ἐν ἐκείνῃ τῇ ἡμέρᾳ· Κύριε Κύριε, οὐ τῷ σῷ ὀνόματι προεφητεύσαμεν, καὶ τῷ σῷ ὀνόματι δαιμόνια ἐξεβάλομεν, καὶ τῷ σῷ ὀνόματι δυνάμεις πολλὰς ἐποιήσαμεν; καὶ τότε ὁμολογήσω αὐτοῖς ὅτι οὐδέποτε ἔγνων ὑμᾶς· ἀποχωρεῖτε ἀπ᾿ ἐμοῦ οἱ ἐργαζόμενοι τὴν ἀνομίαν"(Ματθ. 7:22-23)

  Εδώ ο Χριστός περιγράφει όσους θα ισχυρίζονταν ότι θα ελάμβαναν υπερφυσικές δυνάμεις διενεργούμενες εν τω ονόματί Του. Επομένως συμπεριλαμβάνονται όλες εκείνες οι ομάδες των πεντηκοστιανών, ορθοδόξων ,καθολικών που δήθεν "ποιούν" θαύματα και θεραπείες στο Όνομα του Χριστού καθώς Εκείνος δεν έχει ουδεμία σχέση μαζί τους, τους θεωρεί εργάτες της ανομίας!

  

   Όσοι από τους αναγνώστες μας έχουν επαφή με οποιονδήποτε από αυτούς τους παραπλανητικούς ανθρώπους που ισχυρίζονται ότι έχουν το θαυμαστό δώρο της γλωσσολαλιάς και των "χαρισμάτων" στις μέρες μας, θα πρέπει να τους επισημάνουν τα λόγια του Αποστόλου:

  "Ἀγαπητοί, μὴ παντὶ πνεύματι πιστεύετε, ἀλλὰ δοκιμάζετε τὰ πνεύματα εἰ ἐκ τοῦ Θεοῦ ἐστιν, ὅτι πολλοὶ ψευδοπροφῆται ἐξεληλύθασιν εἰς τὸν κόσμον"(1 Ιωάννης 4: 1). 

  Σίγουρα η διδασκαλία ότι πρέπει τώρα να προσευχόμαστε για τα θαυμαστά «δώρα» του Πνεύματος και «να έρθουμε κάτω από τη δύναμή» τους και να μιλάμε με γλώσσες κ.λπ., δεν είναι «εκ Θεού», γιατί έρχεται σε αντίθεση με το Λόγο Του ότι αυτά τα «δώρα» παραχωρήθηκαν στην πρώιμη Εκκλησία και έπειτα θα σταματούσαν, θα εξαφανίζονταν. Σε αυτούς τους «τελευταίους καιρούς», ορισμένοι έχουν πράγματι "ἀποστήσονταί τινες τῆς πίστεως, προσέχοντες πνεύμασι πλάνοις καὶ διδασκαλίαις δαιμονίων" (1 Tιμ. 4: 1) Η εμπιστοσύνη μας δεν πρέπει να είναι στα «πνεύματα πλάνης», αλλά στις διδασκαλίες των Γραφών, την μόνη βάσιμη πηγή καθοδήγησης των αληθινών Χριστιανών.