ΣΤΑΥΡΟΣ και ΠΑΘΗ- ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΙΜΩΝΤΑΙ ΑΠΟ ΤΟΥΣ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΥΣ;

  Το άρθρο αυτό δεν γράφεται για να υποτιμήσει ειλικρινείς ανθρώπους που αγαπούν τον Χριστό και γνωρίζουν ότι πέθανε για τις αμαρτίες τους. Το ότι είμαστε βέβαιοι ότι ο Κύριος επέδειξε την μεγαλύτερη αγάπη για να δώσει τον εαυτόν του "αντίλυτρον υπερ παντός ανθρώπου" (Α' Τιμόθεον 2:6) απελευθερώνοντάς μας από την αμαρτία και τον θάνατο, είναι σίγουρο, επαινετέο και ευλογημένο.

    Ωστόσο, η ορθοτόμηση του Λόγου του Θεού έχει ως αποτέλεσμα να διακρίνουμε τους εαυτούς μας ως προς το αν οι πράξεις μας , οι σκέψεις μας και οι λατρευτικές εκδηλώσεις μας αντίκεινται σε αυτόν, τον ανόθευτο Λόγο, την Αγία Γραφή. 

  Σήμερα, την ημέρα που γράφτηκε το άρθρο , 26/04/2019 είναι η λεγομένη "Μεγάλη Παρασκευή" , εορταζόμενη από εκατομμύρια Ορθοδόξους Χριστιανούς, οι οποίοι όπως λένε "τιμούν τα πάθη του Χριστού στον Σταυρό και συμμετέχουν στην ενδόξαση του "θεού δράματος". Τι μας αναφέρει όμως πράγματι η Αγία Γραφή, τα λόγια των αποστόλων και προφητών σε σχέση με μια τέτοια είδους τιμή;

   Η ιδέα της "δόξας του Σταυρού", δεν είναι πρωτότυπη. Πολλές φορές διαβάζουμε σε διάφορα θρησκευτικά περιοδικά- "ορθόδοξα" και μη- περί της ιδέας της "λατρευτικής προσκυνήσεως του Τιμίου Σταυρού", ο οποίος λειτούργησε όμως ως επαίσχυντο όργανο θανάτου κατά τους ρωμαϊκούς χρόνους (για το αν ο Σταυρός έχει σχήμα σύγχρονο "σταυροειδές" ή άλλο,υπάρχουν ποικίλες απόψεις, το θέμα δεν είναι το ακριβές σχήμα, εφόσον η Βίβλος σιωπά στο θέμα αυτό, το θέμα είναι εάν πρέπει να τιμάται). "Δόξα" λοιπόν κατά κάποιον τρόπον στα αίματα,στην αγωνία επί του σταυρού και ό,τι αυτή  συνεπάγεται ,δηλαδή στις λοιδορίες , στον εξευτελισμό και κατ' επέκταση στην καταισχύνη του Υιού του Θεού! Διότι ο σταυρός αυτά σημαίνει κατά τις Γραφές και εμείς, δεν μπορούμε να απομωνόνουμε έννοιες παίρνοντας μόνο ό,τι μας εξυπηρετεί για να υποστηρίζουμε το δόγμα μας και τις όποιες διδασκαλίες του.

  Η Αγία Γραφή δεν παρουσιάζει με "φωτοστέφανο δόξης" τα πάθη του Ιησού Χριστού. Δεν παρουσιάζει με αίγλη το όργανο θανάτου του Λυτρωτού μας.Τουναντίον, τον παρουσιάζει όπως είναι.Παρουσιάζει το μίσος του Θεού κατά της αμαρτίας "εν τω σταυρώ του Χριστού". Τουτέστιν, δείχνει ότι είναι  Ε Π Ι Κ Α Τ Α Ρ Α Τ Ο Σ ο κρεμάμενος επί ξύλου (Προς Γαλάτας 3:13). Για τον λόγον αυτό παρουσιάζει τον εσταυρωμένο ως  Α Μ Α Ρ Τ Ι Α Ν επί του σταυρού (Β Κορινθίους 5:21)

     Η αμαρτία δεν έχει καμία δόξα. Η αμαρτία φέρνει αισχύνη.Αυτήν την κατάσταση πραγμάτων παρουσιάζει ο σταυρός του Χριστού. Σκοτάδι επί τρεις ώρες σκέπασε την γη την ώρα του θανάτου Του, ούτε φως, ούτε λάμψη και βεβαίως ούτε δόξα. Η ίδια η φύση έδειξε το πένθος της όταν ο ένδοξος Κύριος ανέβηκε στο ξύλο βασανισμού Του για να θυσιάσει τον εαυτό Του υπέρ του ανθρωπίνου γένους.Δεν υπάρχει καμία δόξα στο πένθος ούτε βέβαια και στον εξευτελισμό του Υιού του Θεού. Οι Ψαλμοί προείπαν για το τί ήταν ο Κύριος την σκληρή εκείνη ώρα του στυγερού θανάτου Του

  "ἐγὼ δέ εἰμι σκώληξ καὶ οὐκ ἄνθρωπος, ὄνειδος ἀνθρώπων καὶ ἐξουθένημα λαοῦ" (Ψαλμός 22:6 ή 21:7 κατά τους Εβδομήκοντα)

      

    Κανένα ίχνος δοξολογίας ενός σκώληκος ούτε του ονειδισμού του Χριστού την ώρα εκείνη αλλά του αντίθετο, Ο Ν Ε Ι Δ Ο Σ (=ντροπή) και  Ε Ξ Ο Υ Θ Ε  Ν Ω  Μ Α. Ποιος θα χαιρόταν και θα δόξαζε τον Θεό όταν ο Κύριος Ιησούς Χριστός ντροπιαζόταν από άπιστους;Μόνο κάποιος που θα ήταν ΚΑΙ αυτός με το μέρος ΕΚΕΙΝΩΝ που κρέμασαν τον Κύριο στο ξύλο του βασανισμού!

     

     ΠΕΡΙ "ΕΠΙΤΑΦΙΟΥ" 

   

  Πάμε τώρα στην "περιφορά του επιταφίου", του νεκροκρέβατου του Κυρίου (αναπαριστώμενο) από ανθρώπους που ονομάζουν εαυτούς "Χριστιανούς" (Εδώ για την απόκτηση γνώσης περί του συγκεκριμένου εθίμου ,εις την ιστοσελίδα της Wikipedia https://el.wikipedia.org/wiki/%CE%95%CF%80%CE%B9%CF%84%CE%AC%CF%86%CE%B9%CE%BF%CF%82_(%CE%A7%CF%81%CE%B9%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%B1%CE%BD%CE%B9%CF%83%CE%BC%CF%8C%CF%82)

   Κάτι που δεν γνωρίζουν αρκετοί βεβαίως είναι ότι το 1882 στις 12/5 η  Εκκλησιαστική Σύνοδος είχε καταδικάσει την τέλεση του επιταφίου, ξέροντας ότι είχε σχέση με το παγανιστικό έθιμο των Αδωνείων μυστηρίων και την ειδωλολατρική των προέλευση. Με τον καιρό και την ανοχή λόγω της επικερδούς, ειδωλολατρικής προέλευσης συνήθειας, επετράπη η είσοδος των εθίμων αυτών πλέον χωρίς να λαμβάνεται υπόψιν η συμβουλή της Βίβλου "...φεύγετε από την ειδωλολατρεία"( A Κορινθίους 10:14) [βλέπε https://epistoligr.blogspot.com/2014/04/blog-post_1124.html#axzz5mC969T5v  και  https://www.orp.gr/?p=2604 ] 

    Είναι σωστό να περιφέρουμε τον αντιπροσωπευόμενο -έστω ατελώς- Τάφο του Κυρίου Ιησού Χριστού, παρουσιάζοντάς τον ως  Α Β Ο Η Θ Η Τ Ο  ΝΕ ΚΡΟ ,στις "ρούγες" και τα "στενά"; Έτσι αρέσει σε κάποιους φυσικά. Είτε να τον δείχνουν ως άβουλο ΒΡΕΦΟΣ ή ως ΠΕΘΑΜΕΝΟ παρά ως ΕΝΔΟΞΟ ΠΝΕΥΜΑΤΙΚΌ ΠΛΑΣΜΑ και ΒΑΣΙΛΕΑ των Ουρανών όπως είναι τώρα (Ψαλμοί 110:1)!!! 

     

    Η Αγία Γραφή μας λέει να μην  Α Ν Α Σ Τ Α Υ Ρ Ω Ν Ο Υ Μ Ε  τον Υιό του Θεού επειδή  Τον Α Ν Α Κ Α Τ Α Ι Σ Χ Υ Ν Ο Υ Μ Ε  (Προς Εβραίους 6:6)!!!!

      

    Αυτό κάνουν κάθε χρόνο εκείνοι που τον παριστάνουν έτσι. Οι Εβραίοι τον θανάτωσαν μία φορά, οι λεγόμενοι "ορθόδοξοι" Χριστιανοί και "καθολικοί" τον ανασταυρώνουν κάθε χρόνο. Κάθε χρόνο και μια καινούρια διαπόμπευση του Υιού του Θεού! Αυτοί δυστυχώς είναι οι καρποί του πνευματικού σκότους στους "θρησκευομένους" καθ΄ομολογίαν "Χριστιανούς" ,βασιζόμενοι στην πλήρη άγνοια της Αγίας Γραφής, του Λόγου του Θεού. 

    

      Έστω και ο νέος ερευνητής της Βίβλου μπορεί να αντιληφθεί τον θρίαμβο του Κυρίου μας Ιησού Χριστού δια του σταυρικού Του θανάτου κατά των δυνάμεων του σκότους και του θανάτου.Μερικοί έχουν την τάση να βλέπουν τον Ιησού Χριστό ως να αψηφά τον κίνδυνο και να περιμένει "χειροκροτήματα" και "επιφωνήματα" (σαν αυτά που ακούγονται στο "άγιο" λεγόμενο φως) ενός ενθουσιώδους όχλου. Αυτού του είδους τον ήρωα βλέπουν μερικοί όταν ομιλούν για την "δόξα του Σταυρού". 

      Τα πράγματα όμως δεν έχουν έτσι από την άποψη της Αγίας Γραφής. Εκείνου του ανθρώπου που του ανοίξαν τα μάτια για το τι σημαίνει για αυτόν προσωπικά το ξύλο βασανισμού του Χριστού,όταν προς στιγμήν νοερώς σηκώσει τα μάτια του προς τον εσταυρωμένο, αμέσως θα θέλει να αποστρέψει την κεφαλή του επειδή δεν θα ήθελε να αντικρύσει εκ δευτέρου το απαίσιο εκείνο θέαμα του "κρεμάμενου επί ξύλου". ΛΗΣΜΟΝΕΙΣ , άνθρωπε που λες ότι είσαι "Χριστιανός" ότι η αισχύνη, η ντροπή και το όνειδος του Υιού του Θεού επάνω στο "ξύλον" είναι η ΔΙΚΗ σου ντροπή, επειδή Αυτός βαστάζει τις ΔΙΚΕΣ ΣΟΥ αμαρτίες;

     Αυτό λοιπόν είναι ο σταυρός του Χριστού-  Ν Τ Ρ Ο Π Η. Τότε μόνο για τον αληθινά πιστό γίνεται ο εξιλασμός στην καρδιά του για την μεγάλη προσφορά περί αμαρτίας στον Γολγοθά- της αμαρτίας της δικής μου, της δικής σου, ολόκληρου του κόσμου. Τότε μόνο προκύπτει το  πραγματικό αίσθημα μετάνοιας  και όχι με τις υποχρεωτικές νηστείες και άλλες τυπολατρείες. Τότε μόνο μπορεί να συντριβεί η απερίτμητη καρδιά (Ψαλμός 51:17) και τότε μόνο ο άνθρωπος ταπεινώνεται ενώπιον του Θεού. Δεν χειροκροτάει ο μετανοημένος αλλά κλαίει ο ίδιος για αυτό που έπαθε ο Χριστός για αυτόν (Παράβαλε με Λευιτικό 16:29-34) 

    Δοξα στον σταυρό του Γολγοθά; Σε καμία περίπτωση.Σταυρός σημαίνει αμαρτία, οργή, θυμός, θάνατος, σκότος. Τότε γιατί να πει ο απόστολος Παύλος τα λόγια αυτά, τα οποία παρερμηνεύει κατάφωρα η "ορθόδοξος" εκκλησία;

     

    "Διότι ο λόγος του σταυρού εις μεν τους απολλυμένους είναι μωρία, εις ημάς δε τους σωζομένους είναι δύναμις Θεού"  (Α Προς Κορινθίους 1:18)

      

  Καθίσταται ο "Σταυρός" ως "δύναμις Θεού"; Σε αυτούς που το λένε αυτό τους λέμε να ξανακοιτάξουν το κείμενο και το ΣΥΝΤΑΚΤΙΚΟ του επειδή συνεχίζουν να αγνοούν-  Ο απόστολος Παύλος λοιπόν δεν είπε ότι  ο "σταυρός" είναι δύναμις Θεού αλλά ότι ο ΛΟΓΟΣ του σταυρού, ο Λ-Ο-Γ-Ο-Σ (υποκείμενο της πρότασης ενώ η λέξη "του σταυρού" είναι γενική κτητική) δηλαδή είτε η ΑΙΤΙΑ του σταυρικού θανάτου (η απολύτρωση της ανθρωπότητας από τον Χριστό) είτε το κήρυγμα (ο λόγος) της αιτίας του σταυρικού θανάτου. Σε καμία περίπτωση ο ΙΔΙΟΣ ο σταυρός.

   Ας μην παραποιούν την Αγία Γραφή λοιπόν αρκετοί επειδή έτσι τους αρέσει. Όχι δόξα στον σταυρό. Δόξα στον Χριστό και στον Θεό."Tο εσπέρας δύναται να συγκατοικήση κλαυθμός, αλλά το πρωΐ έρχεται αγαλλίασις" (Ψαλμός 30:5). Ο Λυτρωτής μας πέρασε την "νύχτα". Πέρασε την κοιλάδα του Θανάτου (Ψαλμός 23:4) και ήπιε το πικρό ποτήρι του σταυρού μέχρι τελευταίας ρανίδος (Κατά Ματθαίον 26:39)Το να λέει κανείς "δόξα στα πάθη του Χριστού" είναι σαν να χαίρεται και να αναπωλεί "τι όμορφα , με τι δοξασμένο τρόπο πέθανε ο Χριστός!" 

     Η  "νύχτα"  πέρασε. Αυτός που ταλαιπωρήθηκε και ξευτελίσθηκε ως κακούργος και βλάσφημος για τις αμαρτίες μας σε εκείνο το επικατάρατο ξύλο ,αναστήθηκε από τον Πατέρα Του ο οποίος τον έβγαλε από τον Τάφο με μεγαλοπρέπεια. Εισήλθε στην ανάπαυση του Θεού. 

     Συνοψίζοντας, πουθενά η Αγία Γραφή δεν μας λέει να προσκυνούμε το όργανο θανάτου του Κυρίου μας, ούτε "να κάνουμε τον σταυρό μας" όπως πολλοί λέγουν. Εν αντιθέσει ο Χριστός μας είπε να "ΚΟΥΒΑΛΑΜΕ τον σταυρό μας" (Κατά Ματθαίον 16:24, Κατά Μάρκον 8:34, Κατά Λουκάν 9:23), να είμαστε αυτοθυσιαστικοί όπως Εκείνος και να αρνούμαστε συνεχώς τον εαυτό μας για το θέλημα του Θεού. Στον σταυρό ταπεινώνουμε τον εαυτό μας, δεν τον δοξάζουμε. Παρόμοια η δόξα άρχισε με την ανάσταση του Χριστού ως ένδοξου πνευματικού πλάσματος, Βασιλιά της Βασιλείας του Θεού, όχι με τον στυγερό θάνατό Του.Ας τιμούμε τον Χριστό όπως είναι τώρα και είθε πάντοτε να είμαστε άξιοι να καλούμαστε αληθώς με το όνομά Του.