Η ΕΟΡΤΗ ΤΟΥ ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΥ ΠΑΣΧΑ ΑΠΟ ΤΟΝ ΙΗΣΟΥ ΧΡΙΣΤΟ

 ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΣΤIΣ ΔΙΑΣΤΡΕΒΛΩΣΕΙΣ ΤΩΝ ΦΑΡΙΣΑΙΩΝ ΚΑΙ ΤΩΝ ΣΥΓΧΡΟΝΩΝ ΑΚΟΛΟΥΘΩΝ ΤΟΥΣ

   

  

     Η έννοια της εορτής του Πάσχα αποτελούσε ένα σημαντικό ορόσημο στην ιστορία του εβραϊκού λαού καθώς τα χρησιμοποιούμενα σε αυτήν στοιχεία προσκίαζαν την μεγαλύτερη θυσία που ο Υιός του Θεού, ο αντιτυπικός Αμνός, "ο φέρων την αμαρτίαν του κόσμου" θα επιτελούσε επάνω στον Γολγοθά

    Ο Κύριός μας Ιησούς ως πιστός Ιουδαίος τήρησε την εορτή του Πάσχα όλες τις ημέρες τις επίγειας διακονίας Του. Ωστόσο από μερικούς διαστρεβλωτές της αλήθειας που Εκείνος δίδαξε και έκανε πράξη,γνήσιους πνευματικούς απογόνους των Φαρισαίων έχει εγερθεί το ερώτημα "Εόρτασε πράγματι ο Χριστός το Πάσχα στον τελευταίο Δείπνο με τους μαθητές Του; Χρησιμοποίησε πράγματι άζυμο άρτο σε αυτόν για να δηλώσει το τίμιο Σώμα Του;"

     Η παρανόηση αυτών έγκειται στις προφορικές και γραπτές παραδόσεις των Φαρισαίων ,οι οποίοι όπως και οι σύγχρονοί τους πνευματικοί απόγονοι, "ηκύρωσαν την εντολήν του Θεού δια της παραδόσεώς τους" έμπλεξαν με την έννοια λέξεων διφορούμενων και έδωσαν αυθαιρέτως δικό τους νόημα για να συσκοτήσουν την αλήθεια των Γραφών. Με μερικές τέτοιες έννοιες διάφοροι περιφερόμενοι "θεολογίσκοι" του Χριστιανικού Κόσμου και άλλοι γράφουν συγκεκριμένα άρθρα όπως αυτά που βρίσκονται εδώ,και παρακαλούμε τον προσεκτικό αναγνώστη να μελετήσει σε βάθος ,πριν μελετήσει την δική μας έρευνα

                                  http://aktines.blogspot.com/2015/03/blog-post_195.html

  http://antiairetikos.blogspot.com/2011/04/blog-post_5722.html

Να απαντήσουμε όμως στο πρώτο ερώτημα

ΕΦΑΓΕ Ο ΧΡΙΣΤΟΣ ΝΟΜΙΚΟ ΠΑΣΧΑ;

    Πριν αναφερθούμε στο ερώτημα αυτό να ξεδιαλύνουμε μερικά θέματα στο μυαλό του αναγνώστη. Τα συνοπτικά Ευαγγέλια (Ματθαίος, Μάρκος,Λουκάς) εγράφησαν κυρίως προς την χριστιανική διάδοση της διδασκαλίας του Ιησού από τους μαθητές Του και εξιστορούν τα περισσότερα με πάσα λεπτομέρεια ενώ άλλα με λιγότερη ποικιλομορφία τις ενέργειες και πράξεις του Ιησού. Το Ευαγγέλιο του Ιωάννη γράφτηκε πολλά χρόνια αργότερα και εξυπηρετούσε εντελώς διαφορετικό σκοπό- την καταπολέμηση αιρέσεων,σχισμάτων αλλά και εξωτερικών πιέσεων που υφίσταντο οι πιστοί ως προς την αληθινή χριστιανική πίστη. Τουτέστιν, ο ίδιος ο Ιωάννης επιλέγει να εστιάσει,όχι στα ήδη κοινώς πραττόμενα από την εκκλησία αλλά στην σημαντική σημασία τους.Τι αναφέρουν τα συνοπτικά και τι ο Ιωάννης σχετικά με την τέλεση του τελευταίου Δείπνου του Κυρίου; Ήταν Πάσχα ή όχι;Χρησιμοποίησε άζυμο άρτο;Συμφωνούν οι ευαγγελιστές ή διχάζεται το νόημα της ΚΔ ;

  Ας δούμε. Ας εξετάσουμε πρώτα τα συνοπτικά ευαγγέλια τι έχουν να πουν περι αυτού του γεγονότος

     «Τῇ δὲ πρώτῃ τῶν ἀζύμων προσῆλθον οἱ μαθηταὶ τῷ Ἰησοῦ λέγοντες͵

Ποῦ θέλεις ἑτοιμάσωμέν σοι φαγεῖν τὸ πάσχα; ὁ δὲ εἶπεν͵ Ὑπάγετε εἰς τὴν

πόλιν πρὸς τὸν δεῖνα καὶ εἴπατε αὐτῷ͵ Ὁ διδάσκαλος λέγει͵ Ὁ καιρός μου

ἐγγύς ἐστιν· πρὸς σὲ ποιῶ τὸ πάσχα μετὰ τῶν μαθητῶν μου. καὶ ἐποίησαν

οἱ μαθηταὶ ὡς συνέταξεν αὐτοῖς ὁ Ἰησοῦς͵ καὶ ἡτοίμασαν τὸ πάσχα».—

Ματ 26:17-191

«Καὶ τῇ πρώτῃ ἡμέρᾳ τῶν ἀζύμων͵ ὅτε τὸ πάσχα ἔθυον͵ λέγουσιν

αὐτῷ οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ͵ Ποῦ θέλεις ἀπελθόντες ἑτοιμάσωμεν ἵνα φάγῃς

τὸ πάσχα; καὶ ἀποστέλλει δύο τῶν μαθητῶν αὐτοῦ καὶ λέγει αὐτοῖς͵

Ὑπάγετε εἰς τὴν πόλιν͵ καὶ ἀπαντήσει ὑμῖν ἄνθρωπος κεράμιον ὕδατος

βαστάζων· ἀκολουθήσατε αὐτῷ͵ καὶ ὅπου ἐὰν εἰσέλθῃ εἴπατε τῷ

οἰκοδεσπότῃ ὅτι Ὁ διδάσκαλος λέγει͵ Ποῦ ἐστιν τὸ κατάλυμά μου ὅπου τὸ

πάσχα μετὰ τῶν μαθητῶν μου φάγω; καὶ αὐτὸς ὑμῖν δείξει ἀνάγαιον

μέγα ἐστρωμένον ἕτοιμον· καὶ ἐκεῖ ἑτοιμάσατε ἡμῖν. καὶ ἐξῆλθον οἱ

μαθηταὶ καὶ ἦλθον εἰς τὴν πόλιν καὶ εὗρον καθὼς εἶπεν αὐτοῖς͵ καὶ

ἡτοίμασαν τὸ πάσχα».—

Μαρ 14:12-16. 

«Πορευθέντες ἑτοιμάσατε ἡμῖν τὸ πάσχα ἵνα φάγωμεν. οἱ δὲ εἶπαν

αὐτῷ͵ Ποῦ θέλεις ἑτοιμάσωμεν; ὁ δὲ εἶπεν αὐτοῖς͵ Ἰδοὺ εἰσελθόντων ὑμῶν

εἰς τὴν πόλιν συναντήσει ὑμῖν ἄνθρωπος κεράμιον ὕδατος βαστάζων·

ἀκολουθήσατε αὐτῷ εἰς τὴν οἰκίαν εἰς ἣν εἰσπορεύεται. καὶ ἐρεῖτε τῷ

οἰκοδεσπότῃ τῆς οἰκίας͵ Λέγει σοι ὁ διδάσκαλος͵ Ποῦ ἐστιν τὸ κατάλυμα

ὅπου τὸ πάσχα μετὰ τῶν μαθητῶν μου φάγω; κἀκεῖνος ὑμῖν δείξει

ἀνάγαιον μέγα ἐστρωμένον· ἐκεῖ ἑτοιμάσατε. ἀπελθόντες δὲ εὗρον καθὼς

εἰρήκει αὐτοῖς͵ καὶ ἡτοίμασαν τὸ πάσχα».—

Λου 22:8-13. 

  

    Ο κάθε έλλογος άνθρωπος που πιστεύει στην θεοπνευστία της Αγίας Γραφής αντιλαμβάνεται ότι ο Χριστός πράγματι ΚΑΙ ΗΘΕΛΕ ,και ΕΔΩΣΕ ΕΝΤΟΛΕΣ και οι μαθητές Του ετοίμασαν το πασχαλινό γεύμα. 

   Εδώ θα θέλαμε να κάνουμε μια παύση διότι η ταπεινότητα δεν ενδέχεται ίχνος φιλοδοξίας. Υπάρχει ως προς το αναλυόμενο θέμα μια υπέροχη και ενδελεχή μελέτη ανωνύμου ερευνητού και μελετητή της Βίβλου με την εξής επωνυμία "Απαντήσεις και σχόλια στο πόνημα "Η πλάνη της Σκοπιάς εις τα άζυμα του Αναμνηστικού Δείπνου του Κυρίου» που εκπόνησε ο Γεώργιος Τσιμπιρίδης" (Από εδώ και στο εξής θα ονομάζεται "Απαντήσεις στο πόνημα Τσιμπιρίδη") που υπάρχει εδώ και μπορείτε να την κατεβάσετε και να την διαβάσετε με προσευχή και την Αγία Γραφή στο χέρι 

         https://www.scribd.com/doc/71827440/%CE%91%CF%80%CE%B1%CE%BD%CF%84%CE%AE%CF%83%CE%B5%CE%B9%CF%82-%CE%BA%CE%B1%CE%B9-%CF%83%CF%87%CF%8C%CE%BB%CE%B9%CE%B1-%CF%83%CF%84%CE%BF-%CF%80%E1%BD%B9%CE%BD%CE%B7%CE%BC%CE%B1-%CE%97-%CF%80%CE%BB%E1%BD%B1%CE%BD%CE%B7-%CF%84%CE%B7%CF%82-%CE%A3%CE%BA%CE%BF%CF%80%CE%B9%E1%BD%B1%CF%82-%CE%B5%CE%B9%CF%82-%CF%84%CE%B1-%E1%BD%B1%CE%B6%CF%85%CE%BC%CE%B1-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%91%CE%BD%CE%B1%CE%BC%CE%BD%CE%B7%CF%83%CF%84%CE%B9%CE%BA%CE%BF%E1%BD%BB-%CE%94%CE%B5%E1%BD%B7%CF%80%CE%BD%CE%BF%CF%85-%CF%84%CE%BF%CF%85-%CE%9A%CF%85%CF%81%E1%BD%B7%CE%BF%CF%85-%CF%80%CE%BF%CF%85-%CE%B5%CE%BA%CF%80%CF%8C%CE%BD%CE%B7%CF%83%CE%B5-%CE%BF-%CE%93%CE%B5%E1%BD%BD%CF%81%CE%B3%CE%B9%CE%BF%CF%82-%CE%A4%CF%83%CE%B9%CE%BC%CF%80%CE%B9%CF%81%CE%AF%CE%B4%CE%B7%CF%82

     Εντύπωση μας κάνει πως η μελέτη αυτή έχει παραβλεφθεί από τους πνευματικούς απογόνους των Φαρισαίων (θα εξηγηθεί αυτή η κρίση μας ως προς αυτούς) που υποστηρίζουν ότι το πάσχα εορταζόταν στις 15 Νισάν και ότι ο Χριστός χρησιμοποίησε ΕΝΖΥΜΟ(!) άρτο στο τελευταίο Του Δείπνο.Φυσικά οι ίδιοι έχουν και τα μέσα και την επιθυμία να "παραγκωνίζουν"ό,τι δεν τους συμφέρει αλλά δυστυχώς λογάριασαν χωρίς.....τον ξενοδόχο,χωρίς εκείνους τους Μελετητές της Αγίας Γραφής που κατέχουν καλύτερα το θέμα και βασίζονται σε έρευνες όπως αυτή.Οπότε θα παραθέσουμε πληθώρα λόγων εξ αυτής αλλά επίσης η παρούσα μελέτη μας αποτελεί περίληψη της δοκιμιακής εκείνης έρευνας

   Ως προς το περιεχόμενο λοιπόν των συνοπτικών Ευαγγελιών έχουμε να πούμε και εμείς με τον συγγραφέα

 
    "Το «ητοίμασαν», που επαναλαμβάνουν οι τρεις Ευαγγελιστές, οι λεγόμενοι «Συνοπτικοί» , είναι σε χρόνο αόριστο, που σημαίνει ότι είχε ολοκληρωθεί η ετοιμασία. Αν οι μαθητές είχαν αρχίσει τις ετοιμασίες δίχως να προλάβουν να τις ολοκληρώσουν, θα έπρεπε να είχε χρησιμοποιηθεί ένα άλλο συντακτικό ή λεκτικό σχήμα ή ίσως και ο λεγόμενος «αποπειρατικός» παρατατικός. Επιπλέον, μια τέτοια διακοπή των ετοιμασιών θα φαινόταν, τουλάχιστον, από τα συμφραζόμενα. Τίποτα όμως στα συμφραζόμενα δεν αφήνει να εννοηθεί ότι οι μαθητές διέκοψαν τις ετοιμασίες ή ότι δεν πρόλαβαν να τις ολοκληρώσουν. Τουναντίον, τα συμφραζόμενα λένε κατά λέξη ότι τηρήθηκε το χρονοδιάγραμμα («ότε εγένετο η ώρα») για να γιορτάσουν το πάσχα" (Απαντήσεις στο πόνημα Τσιμπιρίδη σελ.2)

     
    Συντακτικά και γραμματικά λοιπόν αλλά και εννοιολογικά  τα Συνοπτικά Ευαγγέλια μας αναφέρουν ότι ο Ιησούς Χριστός και οι μαθητές Του ετοίμασαν και ΕΦΑΓΑΝ πασχαλινό γεύμα. Ο Ορθόδοξος καθηγητής της Παλαιάς Διαθήκης Δαμιανός Δόικος αναφέρθηκε καθαρά σε αυτό:

   «Κατά την Συνοπτικήν παράδοσιν ο Ιησούς συνεώρτασε μετά των μαθητών του διά τελευταίαν φοράν το ορθόδοξον ιουδαϊκόν πάσχα εν Ιερουσαλήμ προ του πάθους του και συνέφαγε μετ’ αυτών εις κοινόν πασχάλιον δείπνον» (Δαμιανός Δόικος, Το Βιβλικόν Εβραϊκόν Πάσχα κατά τας Πηγάς και τα Δεδομένα της Τελετουργικής, 1968, σ. 180)

       
     Η υμνολογία της ίδιας της ορθόδοξης Εκκλησίας την Μ.Τετάρτη αναφέρει τα εξής:
 
  "Την νομικήν, εκπληρώσας πρόσταξιν, ο πλάκας τας νομικάς γράψας εν Σινά, έφαγε μεν το Πάσχα το πάλαι και σκιώδες, γέγονε δε πάσχα, και μυστική ζωοθυσία"

     
   Το να αναφέρουν λοιπόν διάφοροι θεολογίσκοι "Ο Ιησούς δεν έφαγε Νομικό Πάσχα στο τελευταίο Δείπνο με τους Μαθητές του!" (http://aktines.blogspot.com/2015/03/blog-post_195.html) είναι αντιβιβλική, αντιχριστιανική διδασκαλία και επίσης εθελούσια διαστρέβλωση της Αγίας Γραφής που αποτελεί φυσικά αμαρτία κατά του αγίου πνεύματος που ενέπνευσε τους πιστούς αποστόλους να την γράψουν.

    Τι γίνεται άραγε με το Ευαγγέλιο του Ιωάννη;Μήπως επειδή ο ίδιος αναφέρει

     «ἦν δὲ παρασκευὴ τοῦ πάσχα, ὥρα δὲ ὡσεὶ ἕκτη· καὶ λέγει τοῖς ᾿Ιουδαίοις· ἴδε ὁ βασιλεὺς ὑμῶν.  οἱ δὲ ἐκραύγασαν· ἆρον ἆρον, σταύρωσον αὐτόν» (Ιωάννης 19:14-15)

  « Οἱ οὖν ᾿Ιουδαῖοι, ἵνα μὴ μείνῃ ἐπὶ τοῦ σταυροῦ τὰ σώματα ἐν τῷ σαββάτῳ, ἐπεὶ παρασκευὴ ἦν· ἦν γὰρ μεγάλη ἡ ἡμέρα ἐκείνη τοῦ σαββάτου· ἠρώτησαν τὸν Πιλᾶτον ἵνα κατεαγῶσιν αὐτῶν τὰ σκέλη, καὶ ἀρθῶσιν» (Ιωάννης 19:31)

   "Αγουσιν οὖν τὸν ᾿Ιησοῦν ἀπὸ τοῦ Καϊάφα εἰς τὸ πραιτώριον· ἦν δὲ πρωΐ· καὶ αὐτοὶ οὐκ εἰσῆλθον εἰς τὸ πραιτώριον, ἵνα μὴ μιανθῶσιν, ἀλλ' ἵνα φάγωσι τὸ πάσχα" (Ιωάννης 18:28)
  
      ...υποδηλώνει ότι ο Κύριος δεν είχε φάγει το Πάσχα ή άλλοι πιστοί στις Γραφές Ιουδαίοι;
 
      Κατ'  ουδέναν τρόπον!

      Παραθέτουμε την ανωτέρω έρευνα:

    "Το ότι ο Ιωάννης δεν αναφέρει τις ετοιμασίες που έκαναν οι μαθητές του Ιησού για το ιουδαϊκό Πάσχα είναι τόσο σαθρό επιχείρημα κατά της τέλεσής του στους Συνοπτικούς, όσο το να αρνηθεί κάποιος πως ο Ιησούς θέσπισε τη Νέα Διαθήκη με ψωμί και κρασί, απλώς και μόνο επειδή αυτό δεν το αναφέρει και ο Ιωάννης. Είναι ευνόητο ότι για τους χριστιανούς η θέσπιση της Νέας Διαθήκης, με το γνωστό τελετουργικό, είχε πολλαπλάσια σπουδαιότητα από ό,τι η τέλεση του ιουδαϊκού Πάσχα· εντούτοις,φαίνεται ότι ο Ιωάννης αποφεύγει να επαναλάβει γεγονότα που θεωρούσε ότι ήταν ήδη γνωστά στους αναγνώστες του και τείνει να επικεντρώνεται σε πτυχές εκείνης της νύχτας που δεν αναφέρουν οι Συνοπτικοί. Και αν πάλι κάποιος επιμείνει στο ότι ο Ιωάννης λέει πως οι Ιουδαίοι δεν είχαν φάει το πασχαλινό γεύμα ακόμα, αυτό δεν μας υποχρεώνει να θεωρήσουμε ότι και ο Ιησούς με τους μαθητές του δεν το είχαν φάει. Όχι, διότι ο Ιωάννης πουθενά στην αφήγησή του δεν αρνείται το ότι ο Ιησούς και οι μαθητές του είχαν κάνει ετοιμασίες για να φάνε το πάσχα στο ανώγειο και πουθενά δεν
ισχυρίζεται ότι τάχα απλώς σκόπευαν να το φάνε αλλά χωρίς να προλάβουν. Επομένως, δεν υπάρχει κανένα αρκετά ισχυρό στοιχείο για να τροποποιήσει τη φυσική και αβίαστη ερμηνεία των Συνοπτικών επί του εξεταζόμενου θέματος ή να προσβάλει την εσωτερική αρμονία των Ευαγγελίων" (Απαντήσεις στο πόνημα Τσιμπιρίδη σελ.3,4)
     
   Ο Ιωάννης αναφέρεται σαφώς στις παραδοσιακές συνήθειες των Ιουδαίων εκείνων που σταύρωσαν τον Χριστό ως προς τα λεγόμενά της περιγραφής του και όχι στο τι έκαναν ο Ιησούς Χριστός και οι μαθητές Του που απέρριπταν την ταλμουδική παράδοση των Φαρισαίων ως αντιβιβλική. Και ποια ήτο αυτή;Θα εξετάσουμε διάφορα σημεία ως προς τον χρόνο της τελέσεως του Πάσχα και θα επανέλθουμε για να απαντήσουμε τα ερωτήματα περί της αφηγήσεως του Ευαγγελίου του Ιωάννου.

 ΠΑΣΧΑ- Στις 14 ή στις 15 Νισάν;


  Μεγάλη σημασία για τον υπόδουλο στην Αίγυπτο Ισραήλ το πάσχα που ο Ιεχωβά Θεός διέταξε τον Μωυσή ,αλλά και για εμάς τους Χριστιανούς σήμερα -

  "Επειτα θέλετε λάβει δέσμην υσσώπου και θέλετε εμβάψει αυτήν εις το αίμα, το οποίον θέλει είσθαι εις λεκάνην· και από του αίματος του εν τη λεκάνη θέλετε κτυπήσει το ανώφλιον και τους δύο παραστάτας των θυρών· και ουδείς από σας θέλει εξέλθει εκ της θύρας της οικίας αυτού έως το πρωΐ· διότι ο Κύριος θέλει περάσει διά να πατάξη τους Αιγυπτίους· και όταν ίδη το αίμα επί το ανώφλιον και επί τους δύο παραστάτας, ο Κύριος θέλει παρατρέξει την θύραν, και δεν θέλει αφήσει τον εξολοθρευτήν να εισέλθη εις τας οικίας σας, διά να πατάξη" ('Εξοδος 12:22,23)

   Τι θα συνέβαινε σε οποιονδήποτε από τους πρωτοτόκους του Ισραήλ αν βγήκαν από τα σπίτια τους εκείνο το βράδυ; Θα πέθαιναν. Τι τους προστάτεψε από το θάνατο; Ήταν το αίμα του αρνιού. Αυτό αποτελεί μια αναμφισβήτητη εικόνα του λαού του Κυρίου που παραμένει κάτω από το αίμα του Χριστού έως ότου τελειώσει η τωρινή σκοτεινή νύχτα αυτού του διαβολικού συστήματος πραγμάτων ,όμοίου με την Αίγυπτο.  Αν  αφήσουμε την προστασία του να είμαστε κάτω από το αίμα του Χριστού και την λυτρωτική Του θυσία, θα πεθάνουμε τον δεύτερο θάνατο.

  "Το δε αρνίον σας θέλει είσθαι τέλειον, αρσενικόν ενιαύσιον· εκ των προβάτων ή εκ των αιγών θέλετε λάβει αυτό και θέλετε φυλάττει αυτό μέχρι της δεκάτης τετάρτης του αυτού μηνός· και τότε άπαν το πλήθος της συναγωγής του Ισραήλ θέλει σφάξει αυτό προς το εσπέρας... και θέλουσι φάγει το κρέας την νύκτα εκείνην, οπτόν εν πυρί· με άζυμα, και με χόρτα πικρά θέλουσι φάγει αυτό" (Έξοδος 12:5,6,8)

   Με την πρώτη ματιά αυτό φαίνεται αρκετά απλό . Ωστόσο, όταν θυμόμαστε ότι η εβραϊκή ημέρα ξεκινάει από το ηλιοβασίλεμα(στις 6 μμ), τίθεται φυσικά ένα ερώτημα: Τι εσήμαινε ο  Ισραήλ να φάει το αρνί "εκείνη τη νύχτα";

  Εάν έσφαζαν το αρνί λίγο μετά το ηλιοβασίλεμα, «εκείνο το βράδυ» θα εξακολουθούσε να είναι το 14η. Αν όμως το αρνί εσφάζετο  κατά τις μεσημεριανές ώρες της ημέρας της 14ης ,«εκείνο το βράδυ» θα ήταν στις 15.

    Ας σημειωθεί ότι το κείμενο δεν αναφέρει ότι ο αμνός πρέπει να κρατηθεί έως μεσούσης της 14ης ή ΣΥΝ την 14η ημέρα ή έως ΤΕΛΟΥΣ της 14ης , αλλά ΕΩΣ την δεκάτη τετάρτη, ΜΕΧΡΙ την δεκάτη τετάρτη κάτι που υποδηλώνει σαφώς ότι θα έπρεπε να κρατηθεί ζωντανός  μέχρι το τέλος της 13ης/αρχή της 14ης Νισάν.

  Ιδιαίτερη προσοχή στην φράση που προκαλεί αντιλογίες πρέπει να δοθεί εδώ "το πλήθος της συναγωγής του Ισραήλ θέλει σφάξει αυτό προς το εσπέρας" ή ανάμεσα στα δύο βράδια κατά το εβραϊκό.

   Η σημερινή εβραϊκή παράδοση που πηγάζει από παλαιότερους αιώνες διατυπώνεται με σαφήνεια εδώ

   "Στην εβραϊκή πίστη ...[η φράση] ανάμεσα στα βράδια σημαίνει μεταξύ της φθίνουσας δύσης του ήλιου και της θέσης του γύρω στις τρεις μ.μ. Για τους Εβραίους υφίστανται δύο βράδια κάθε μέρα. Το πρώτο ξεκινά μετά τις δώδεκα το μεσημέρι και το δεύτερο στις τρεις το μεσημέρι" (J. Gronowsky, Reprints p. 2953)

    Εάν ακολουθηθεί η εβραϊκή παράδοση σχετικά με το "μεταξύ των βραδιών", το δείπνο του Πάσχα θα ήταν στην 15η Νισάν. Εντούτοις, όταν θυμόμαστε το επιτίμιο του Κυρίου στον Ισραήλ επειδή έδιναν υπερβολική βαρύτητα στις παραδόσεις τους (Ματθαίος 15:1-9), φαίνεται καλύτερα να αφήσουμε την παράδοση εντελώς εκτός συζητήσεως και θα δώσουμε και άλλα στοιχεία ως προς αυτό.Για να είμαστε σίγουροι για τη θέση μας, οι απαντήσεις μας μπορούν να προέρχονται μόνο από το ίδιο τον Λόγο του Θεού. Η εβραϊκή διατύπωση του Δευτερονόμου 16:6 "θέλεις θυσιάζει το πάσχα την εσπέραν, προς την δύσιν του ηλίου" επαναλαμβάνεται στο 23:11 και στο 24:13 όπου τα ρούχα του φτωχού έπρεπε να επιστρέφονται όταν ο ήλιος πέφτει, πράγμα που προφανώς δεν είναι στα μέσα του απογεύματος αλλά το ηλιοβασίλεμα. Και σαφώς στο χωρίο της Γενέσεως 1:5, το "βράδυ" δεν αναφέρεται σε μια ώρα από τις 3:00 μ.μ. μέχρι το ηλιοβασίλεμα.

   
   Η σωστή κατανόηση πρέπει να περιλαμβάνει όλη την ερμηνεία του νοήματος της Γραφής και όχι αποσπασματικά. Ας εξετάσουμε στη συνέχεια τις Γραφές που φαίνεται να πιστοποιούν πιο άμεσα στο χρονοδιάγραμμα των γεγονότων που περιβάλλουν το πρώτο Πάσχα και την έξοδο των Εβραίων από την Αίγυπτο.Από αυτά τα γεγονότα θα πρέπει να είμαστε σε θέση να διαπιστώσουμε ότι το γεύμα του Πάσχα έπρεπε να καταναλωθεί στις 14 και όχι στις 15.

Το αρνί σφάχτηκε την 14η . Έξοδος12: 6

Το αίμα μπήκε στις  πόρτες των σπιτιών.  Έξοδος 12: 7

Το δείπνο του Πάσχα είχε φαγωθεί εκείνο το βράδυ.  Έξοδος 12: 8-10

Οι πρωτότοκοι του Ισραήλ σώθηκαν ενώ τα πρωτότοκα των Αιγυπτίων πέθαναν τα μεσάνυχτα.  Έξοδος 12:29

Αφού έφαγε το γεύμα του Πάσχα, πΙσραήλ έπρεπε να παραμείνει στα σπίτια του μέχρι το πρωί.  Έξοδος 12: 21,22

Άφησαν την Αίγυπτο τη νύχτα. Δευτερονόμιο 16: 1

Ο  Ισραήλ αναχώρησε από την Αίγυπτο με 600.000 άνδρες, δίνοντας συνολικό εκτιμώμενο πληθυσμό περίπου δύο εκατομμυρίων. Έξοδος 12:37

 Ο Ισραήλ έφυγε με τα κοπάδια  τους. Έξοδος 12:32

Ο Ισραήλ έπρεπε να λαφυραγωγήσει τους Αιγυπτίους  Έξοδος 11

Ο Ισραήλ πήρε τα λάφυρα από την Αίγυπτο Έξοδος 12: 33-36

Το Ισραήλ εγκατέλειψε την Αίγυπτο από τον Ραμμεσή στις 15 Νισάν, "την επαύριον του πάσχα". Έξοδος 12: 37 · Αριθμοί 33: 3

Το Ισραήλ έκανε όπως διέταξε ο Θεός. Έξοδος 12: 28,35,50

Θα δούμε τώρα εάν μπορεί η βιβλική αφήγηση να συμβαδίσει με την άποψη των Φαρισαίων ότι το Πάσχα θα έπρεπε να φαγωθεί στις 15 διαστρεβλώνοντας έτσι την εντολή του Θεού προς τον Μωυσή.

1Η ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ (Εάν το πάσχα καταναλωνόταν στις 15)



                    14η ΝΙΣΑΝ                                                      15η  ΝΙΣΑΝ
   
     ΕΣΠΕΡΑΣ                  ΠΡΩΙ                        ΕΣΠΕΡΑΣ                             ΠΡΩΙ


                               Σφαγή αμνού (3μμ)       Πάσχα τρώγεται. 
                                                                      Φεύγουν από την Ραμεσή
                                                                      την νύχτα της 15ης



Το παραπάνω σενάριο είναι λάθος επειδή οι Ισραηλίτες θα έπρεπε να μείνουν στο σπίτι τους μέχρι το πρωί (Έξοδος 12:22)

2Η ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ (Εάν το πάσχα καταναλωνόταν στις 15)

                    14η ΝΙΣΑΝ                                                      15η  ΝΙΣΑΝ

   ΕΣΠΕΡΑΣ                  ΠΡΩΙ                        ΕΣΠΕΡΑΣ                             ΠΡΩΙ

                            Σφαγή αμνού (3μμ)         Πάσχα τρώγεται.                    Φεύγουν

                                                                    Μένουν μέχρι το πρωί             Έξοδος

        

Το παραπάνω σενάριο είναι επίσης λάθος επειδή οι Ισραηλίτες 'εφυγαν την νύχτα από την Αίγυπτο (Δευτερονόμιον 16:1)

Με την εξέταση των παραπάνω βλέπουμε το πρόβλημα με μεγαλύτερη σαφήνεια. Πώς μπορούσε ο Ισραήλ να φύγει από την Αίγυπτο τη νύχτα της 15ης, ενώ παράλληλα να  παρέμενε στα σπίτια του μέχρι το πρωί της ιδίας ημέρας; Αυτό είναι εντελώς παράλογο!

3Η ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ (Εάν το πάσχα καταναλωνόταν στις 14)

                    14η ΝΙΣΑΝ                                                               15η  ΝΙΣΑΝ

       ΕΣΠΕΡΑΣ                  ΠΡΩΙ                                ΕΣΠΕΡΑΣ                             ΠΡΩΙ

    Σφαγή αμνού         Μαζεύουν τα κοπάδια         Φεύγουν από την Ραμεσσή

    Πασχ. δείπνο        τους και ταξιδεύουν από       και αφήνουν την Αίγυπτο

   Μένουν μέχρι         Γεσσέν στην Ραμεσσή          την νύχτα. 

   το πρωί                   Λεηλατούν την Αίγυπτο   

 Το παραπάνω σενάριο λειτουργεί κανονικά σύμφωνα με τα προαναφερόμενα χωρία!Βλέπουμε ότι δεν υπάρχει σύγκρουση ανάμεσα στην έξοδο από την Αίγυπτο τη νύχτα της 15ης  και της διαμονή στο σπίτι μέχρι το πρωί την ίδια νύχτα που τρώνε το γεύμα του Πάσχα, διότι τα δύο συμβάντα γίνονται σε δύο ξεχωριστές μέρες, το πασχαλινό γεύμα και η διαμονή στο σπίτι στην 14η Νισάν και η εξοδος από την Αίγυπτο την νύχτα του 15ης.

Επειδή ο Ισραήλ δεν θα μπορούσε να βρεθεί σε δύο μέρη ταυτόχρονα (τόσο στα σπίτια τους  και ταυτόχρονα να εγκαταλείπει την Αίγυπτο) την νύχτα του 15ης η Αγία Γραφή υποστηρίζει την τρίτη εκδοχή. 

 ΚΑΘΥΣΤΕΡΗΣΕ Ο ΙΣΡΑΗΛ την στιγμή που μάλιστα έφαγαν "με τα ραβδιά στα χέρια" ;

  Το ζήτημα δεν είναι αν είχαν ραβδιά ή όχι ,το ζήτημα είναι γιατί είχαν τα ραβδιά. Πολλοί  αυτόκλητοι ορθόδοξοι "θεολογίσκοι" της συμφοράς νομίζουν και γράφουν ότι μόνο μερικά .."μπογαλάκια" είχαν οι Εβραίοι να μαζέψουν και προσθέτουμε στην σκέψη τους ....παίρνοντας "αρχαία τελεφερίκ" βγήκαν από την Αίγυπτο!!!! Τι ανοησία!

  

  Τώρα εξετάστε το ενδεχόμενο να εκδιώξετε δύο εκατομμύρια Ισραηλίτες από την Γεσσέν στην Ραμεσσή σε περίπου δώδεκα ώρες!Κανένα αυτοκίνητο, κανένα λεωφορείο, κανένα ελικόπτερο! Το θαύμα είναι πώς ο Μωυσής ήταν σε θέση να επιτελέσει αυτό το εκπληκτικό καθήκον! Γίνεται ακόμα πιο καταπληκτικό όταν θυμόμαστε ότι πήγαν με τα κοπάδια τους για να φύγουν (Έξοδος 12: 37,38).

   Ενθυμούμενοι ότι το ηλιοβασίλεμα σηματοδοτεί το τέλος μιας ημέρας αλλά και την αρχή της επόμενης, αν αυτή η εκκένωση του Γεσσέν γινόταν το πρωινό της 15ης, πώς θα μπορούσαν ενδεχομένως να φύγουν από την Γεσσέν στην Ραμεσσή, να λεηλατήσουν τους Αιγυπτίους και να εγκαταλείψουν την Αίγυπτο και ταυτόχρονα να φεύγουν από την Ραμεσση πριν από το ηλιοβασίλεμα, όπως λένε οι Γραφές, της  15ης Νισάν;

Ωστόσο, αν αυτό συνέβη το πρωί της 14ης, όπως υποστηρίζουμε με βάση την Αγία Γραφή, αυτό τους έδωσε περισσότερες ώρες για να φτάσουν στην Ραμεσσή, επειδή δεν θα  χρειάζόταν να είναι εκεί πριν από το ηλιοβασίλεμα. Αφήνοντας την Γεσσέν λοιπόν το πρωί της 14ης, είχαν σχεδόν είκοσι τέσσερις ώρες για να λεηλατήσουν τους Αιγυπτίους και να αφήσουν την Ραμεσσή στην αρχή της  15ης Νισσάν!

  ΠΑΣΧΑ ΚΑΙ ΠΡΟΕΤΟΙΜΑΣΙΑ ΤΗΝ ΙΔΙΑ ΗΜΕΡΑ

  

Ας δούμε ένα παράδειγμα που πολλοί γνωστοί διαστρεβλωτές του Λόγου του Θεού "ξεχνάνε" να αναφέρουν...

  Περισσότερη βοήθεια έρχεται σε μας όταν εξετάζουμε το Πάσχα στις ημέρες του Βασιλιά Ιωσία.

  "Και εθυσίασαν το πάσχα και ερράντισαν οι ιερείς το αίμα εκ της χειρός αυτών, και οι Λευΐται εξέδειραν τα θύματα. Και διήρεσαν τα ολοκαυτώματα, διά να δώσωσιν αυτά κατά τας διαιρέσεις των οίκων των πατριών του λαού, διά να προσφέρωσιν εις τον Κύριον, κατά το γεγραμμένον εν τω βιβλίω του Μωϋσέως· και ωσαύτως περί των βοών.Και έψησαν το πάσχα εν πυρί, κατά το διατεταγμένον· τα δε άγια έψησαν εις χύτρας και εις λέβητας και εις κακάβια, και διεμοίρασαν ταχέως μεταξύ παντός του λαού.Και έπειτα ητοίμασαν εις εαυτούς και εις τους ιερείς· διότι οι ιερείς οι υιοί Ααρών κατεγίνοντο εις το να προσφέρωσι τα ολοκαυτώματα και τα στέατα μέχρι νυκτός· διά τούτο οι Λευΐται ητοίμασαν εις εαυτούς και εις τους ιερείς τους υιούς Ααρών... Και ητοιμάσθη πάσα η υπηρεσία του Κυρίου την αυτήν ημέραν, διά να κάμωσι το πάσχα και να προσφέρωσιν ολοκαυτώματα επί του θυσιαστηρίου του Κυρίου, κατά την προσταγήν του βασιλέως Ιωσία" (Β Χρονικών 35:11-14,16)

   

  Σε αυτήν την αφήγηση βλέπουμε ότι οι ιερείς προσέφεραν τα ολοκαυτώματα μέχρι το βράδυ. Αυτό δεν μπορεί να αναφέρεται μόνο στο ηλιοβασίλεμα, γιατί είναι μια εντελώς διαφορετική λέξη και πάντα προηγείται της νύχτας. Αυτή είναι η ίδια λέξη που χρησιμοποιείται στην Εξοδο 12: 8,12,30,31. Πώς σχετίζεται αυτό με το χρονοδιάγραμμα του Πάσχα; Η απάντηση βρίσκεται στο στίχο 16 όπου μας λένε ότι "πάσα η υπηρεσία του Κυρίου την αυτήν ημέραν"! Τι μέρα ήταν; Ήταν η μέρα "να τηρούνε το Πάσχα και να προσφέρουν ολοκαυτώματα"!

  Με άλλα λόγια, δεδομένου ότι τα ολοκαυτώματα προετοιμάζονταν μέχρι τη νύχτα (δηλαδή, μετά το ηλιοβασίλεμα τουτέστιν την αρχή μιας νέας ημερολογιακής ημέρας) και ήταν η ίδια μέρα με το Πάσχα, συμπεραίνουμε ότι το Πάσχα ήταν επίσης την ίδια μέρα με την προετοιμασία των ολοκαυτωμάτων και αυτό το έργο έγινε μετά το ηλιοβασίλεμα (κάτι που δείχνει φυσικά ότι  δεν θα ακολουθούσε την ιεροτελεστία της μόνιμης θυσίας που περιγράφεται στο Έξοδος 29:38,39,41). Σύμφωνα με τον ιστορικό Ιώσηπο, το 70 μΧ . θυσίασαν πάνω από 250.000 ζώα σε περίπου δύο ώρες (από τις 3:00 έως τις 5:00 μ.μ.). Χρησιμοποιώντας αυτό ως κάποια βάση μέτρησης βλέπουμε ότι το Πάσχα εκείνο στις μέρες του Ιωσία υπήρχε περίπου το ένα έκτο των θυσιασθέντων ζώων (41.400- βλέπε χωρία7-9), επομένως φαίνεται ότι υπήρξε αρκετός χρόνος για να ολοκληρωθεί το έργο μεταξύ ηλιοβασιλέματος και της νυχτός.

   
Η ΠΑΡΑΝΟΗΣΗ ΚΑΙ Η ΟΡΘΗ  ΕΝΝΟΙΑ "ΜΕΤΑΞΥ ΔΥΟ ΒΡΑΔΙΩΝ" ΚΑΙ "ΠΡΟΣ ΕΣΠΕΡΑΣ"

   Γιατί ενώ η Αγία Γραφή είναι τόσο ξεκάθαρη στο ζήτημα αυτό να υπάρχουν διαφορετικές απόψεις και ιδιαιτέρως οι υποστηρικτών των αντιγραφικών θέσεων να προσπαθούν να θολώσουν τα νερά για να μην βγει στο φως η αυθαιρεσία τους;

   Αυτό είναι λόγω της  φράσεως μπεν χα’αρμπαγίμ, «ανάμεσα στα δύο βράδια»  όπως μεταφράζεται,στα οποία έπρεπε να γίνει η πασχαλινή θυσία (και εν συνεχεία το Πάσχα,εφόσον αυτά γίνονταν την ίδια ημέρα όπως είδαμε)

  «Οι Φαρισαίοι και οι Ραβινιστές θεωρούσαν ότι το πρώτο βράδυ ήταν όταν ο ήλιος άρχιζε να γέρνει, ενώ το δεύτερο η πραγματική δύση. Λόγω αυτής της τελευταίας άποψης, οι ραβίνοι πιστεύουν ότι το αρνί σφαζόταν προς το τέλος της  14ης ημέρας, όχι στην αρχή της, και επομένως ότι το πασχαλινό γεύμα τρωγόταν στην πραγματικότητα τη 15η Νισάν». (Ενόραση στις Γραφές 2:613)

   Φυσικά η άποψη αυτή είναι λάθος όπως δείξαμε προηγουμένως στα τρία σενάρια για την φυγή των Ισραηλιτών καθώς και με την εξιστόρηση του Πάσχα τις ημέρες του Ιωσία καθώς το Πάσχα εορταζόταν στις 14 του Νισάν και όχι στις 15 (1 Grace Amadon, «Ancient Jewish Calendation», Journal of Biblical Literature, τόμ. 61, τεύχος 4 (Δεκέμβριος 1942), σ. 230). Σχετικά  με τον όρο μπεν χα’αρμπαγίμ, όλα τα σύγχρονα λεξικά της Βιβλικής Εβραϊκής συμφωνούν στην ίδια ερμηνεία—ότι εννοεί την «ώρα ανάμεσα στη δύση και τη νύχτα, το βραδινό λυκόφως» (L. Köhler και W. Baumgartner, Hebrew-Aramaic Lexicon of the Old Testament, Brill, 1994-2000). Οι σοβαροί (το τονίζουμε) Ορθόδοξοι θεολόγοι συμφωνούν και επαυξάνουν στην ίδια άποψη. Παραθέτουμε:

     «Συνεπώς το “μεταξύ των δύο εσπέρων” αναφέρεται εις δύο χρονικά σημεία της αυτής ημέρας και δηλοί ίσως το ενδιάμεσον μεταξύ της δύσεως του ηλίου και της ελεύσεως του σκότους, ήτοι διάστημα μιας περίπου ώρας, ή της “δείλης πρωίας” και της “δείλης οψίας” και κατά προτίμησιν την εσπέραν προς την νύχτα, εις χρόνον δηλ. καθ’ όν η μεν ημέρα παρήλθεν ήδη, η δε νυξ ήρχισεν επικρατούσα» (Δαμιανού Δόικου,Το Βιβλικόν Εβραϊκόν Πάσχα κατά τας Πηγάς και τα Δεδομένα της Τελετουργικής, 1968, σ. 120)

   Η Ορθόδοξη Μετάφραση από τα Πρωτότυπα Κείμενα το αποδίδει πάντα «βράδυ», η δε μετάφραση των Λούβαρι και Χαστούπη «κατά την εσπέρα», δηλαδή κατά το βράδυ. Η ιουδαϊκή μετάφραση Τανάκ το μεταφράζει twilight, δηλαδή «λυκόφως».Η Πλήρης Ιουδαϊκή Βίβλος έχει τη φράση «ανάμεσα στο ηλιοβασίλεμα και το πλήρες σκοτάδι»· η μετάφραση της Ιουδαϊκής Εκδοτικής Εταιρείας προτιμά την απόδοση «απόβραδο», ενώ η Αναθεωρημένη Στερεότυπη Μετάφραση , «βράδυ». 

   Η ΕΟΡΤΗ ΤΩΝ ΑΖΥΜΩΝ- ΞΕΧΩΡΙΣΤΗ ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΣΧΑ

    Το Πάσχα αυτό καθαυτό δεν θα πρέπει να συγχέεται με την Εορτή των Αζύμων που ξεκινούσε αμέσως μετά, δηλαδή την 15η ημέρα (Έξοδος 12:15) 

      

   "Θέλετε φυλάξει λοιπόν την εορτήν των αζύμων· διότι την αυτήν ταύτην ημέραν θέλω εξαγάγει τα τάγματά σας εκ της γης της Αιγύπτου· όθεν κατά νόμον παντοτεινόν θέλετε φυλάττει την ημέραν ταύτην εις τας γενεάς σας· αρχόμενοι από της δεκάτης τετάρτης ημέρας του μηνός αφ' εσπέρας, θέλετε τρώγει άζυμα έως της εικοστής πρώτης ημέρας του μηνός την εσπέραν· επτά ημέρας δεν θέλει ευρίσκεσθαι προζύμιον εν ταις οικίαις υμών· διότι όστις φάγη ένζυμα, η ψυχή εκείνη θέλει εξολοθρευθή εκ της συναγωγής του Ισραήλ, είτε ξένος είναι είτε αυτόχθων· ουδέν ένζυμον θέλετε φάγει· εν πάσαις ταις κατοικίαις υμών άζυμα θέλετε τρώγει" ('Εξοδος 12:17-20)

     

     Βλέπουμε ότι ο Ιεχωβά Θεός ήθελε να πληροφορήσει τους Ισραηλίτες επί του πρακτικού θέματος ,πόσες μέρες δεν θα έπρεπε να έχουν ένζυμα στα σπίτια τους. Μερικοί διαστρβλωτές που προσκολλώνται στις παραδόσεις των Φαρισαίων,προσπαθούν να μας πουν ότι το "εσπέρας" που αναφέρεται εδώ ως προς την 14η Νισάν ήταν το δεύτερο εσπέρας ,δηλαδή το τέλος της ιουδαϊκής ημέρας κατά την οποία άρχιζε η 15η!Προσθέτουν τις δικές τους αυθαιρεσίες εντός του ιερού κειμένου! Τεράστιο λάθος επειδή το κείμενο της Εξόδου διευκρινίζει ότι θα ήταν ΑΡΧΟΜΕΝΟΙ οι Ισραηλίτες όχι εκ του "τέλους" της 14ης αλλά ΑΠΟ ΤΗΣ δεκάτης τετάρτης, της ΑΡΧΗΣ της 14ης, μέχρι και το πρώτο εσπέρας της 21ης που θα σηματοδοτούσε το  τέλος της κατοχής και κατανάλωσης αζύμων, σύνολον 7 ημέρες. Η 21η ημέρα ήταν σαββατιαία που δεν περιλαμβάνετο στην Εορτή των Αζύμων (το κείμενο λέει ΕΩΣ της 21ης όχι ΣΥΝ την 21η,κάτι που σημαινει σαφέστατα ΕΩΣ,ΜΕΧΡΙ να αλλάξει η ημέρα και από 20η να γίνει 21η) αλλά αποτελούσε συνόψιση των δύο συνακόλουθων εορτών,Πάσχα και Εορτής των Αζύμων . Δεν τίθεται κανένα θέμα προς 1+7=8 ημέρες,η σαββατιαία ημέρα που ακολουθεί την εορτή αποτελεί ΕΙΔΙΚΗ συνέλευση και δεν εντάσσεται στα πεπραγμένα των προηγουμένων ημερών (Λευτιτικό 23:5-8)

Παράδειγμα: Εάν μας πει κάποιος ότι η διορία της δουλειάς που πρέπει να γίνει είναι έως την Τρίτη,τότε η Τρίτη δεν αποτελει μέρος της διορίας.Μέχρι την Τρίτη θα πρέπει να έχει γίνει η δουλειά.  Εάν μας πει έως ΚΑΙ ΤΗΝ Τρίτη,τότε ναι, η Τρίτη συμπεριλαμβάνεται. 

   

"Επτά ημέρας θέλεις τρώγει άζυμα· εις δε την εβδόμην ημέραν θέλει είσθαι εορτή εις τον Κύριον"('Εξοδος 13:6) 

   Εδώ η έβδομη ημέρα δεν είναι η τελευταία της συμπεριλαμβανομένης των αζύμων. Είναι η Σαββατιαία ημέρα ειδικής συνέλευσης  την οποία μάλιστα ξεχωρίζει και την ονομάζει εορτή εις τον Κύριον. Εάν συμπεριλαμβανόταν στην προηγούμενη περίοδο δεν θα ονόμαζε την ΕΒΔΟΜΗΝ ημέρα εορτή  αλλά θα την έβαζε μαζί με τις προηγούμενες ως ενιαία. Ο τρόπος εισαγωγής "εις δε την εβδόμην" δείχνει ότι πρόκειται περί άλλου πράγματος. Εννοείται βέβαια, ότι ούτε εκείνη την ημέρα δεν θα έτρωγαν ένζυμα. 

  Όπως ελέχθη  με αποδείξεις παραπάνω, το Πάσχα ετηρείτο ξεχωριστά την νύχτα της 14ης Νισάν και όχι της 15ης. 

     

   "Και την δεκάτην τετάρτην ημέραν του πρώτου μηνός είναι το πάσχα του Κυρίου" (Αριθμ.28:16)

  "Τον πρώτον μήνα, την δεκάτην τετάρτην του μηνός, εις το δειλινόν, είναι πάσχα του Κυρίου"(Λευτικόν 23:5)

       

    Περιλαμβάνετο το Πάσχα εις την Εορτή των Αζύμων; Όχι. Προσέξτε πως η ίδια η Αγία Γραφή το αφαιρεί μόνη της

     "Δεν θέλεις τρώγει με αυτό ένζυμα· επτά ημέρας θέλεις τρώγει άζυμα με αυτό, άρτον θλίψεως, διότι μετά σπουδής εξήλθες εκ γης Αιγύπτου· διά να ενθυμήσαι την ημέραν της εξόδου σου εκ γης Αιγύπτου, πάσας τας ημέρας της ζωής σου... αλλ' εν τω τόπω, όντινα εκλέξη Κύριος ο Θεός σου διά να κατοικίση εκεί το όνομα αυτού, θέλεις θυσιάζει το πάσχα την εσπέραν, προς την δύσιν του ηλίου, εν τω καιρώ καθ' ον εξήλθες εξ Αιγύπτου. Και θέλεις εψήσει αυτό και φάγει εν τω τόπω όντινα εκλέξη Κύριος ο Θεός σου· και το πρωΐ θέλεις επιστρέφει και υπάγει εις τας κατοικίας σου. Εξ ημέρας θέλεις τρώγει άζυμα· και την ημέραν την εβδόμην θέλει είσθαι σύναξις επίσημος εις Κύριον τον Θεόν σου· δεν θέλεις κάμει εργασίαν"(Δευτερονόμιον 16:3,6-8)

     Τι αντιλαμβανόμεθα; Ότι το πάσχα εξάρεται στην 14η ,μετά ακολουθεί για έξι ημέρες η εορτή των Αζύμων Άρτων και η έβδομη ημέρα που ακολουθεί είναι Σαββατιαία και απαγορεύεται η εργασία. Η εργασία δεν απαγορεύεται την Εορτή των Αζύμων Άρτων που προηγείτο αλλιώς ο Θεός δεν θα έλεγε ότι ΜΟΝΟΝ την ειδική σαββατιαία ημέρα θα υπήρχε αποχή από την εργασία!Όταν όμως αφαιρείται το Πάσχα τότε πόσες ημέρες μας μένουν; Έξι!Η εορτή των Αζύμων Άρτων λοιπόν.

    Σύνολο έχουμε τρεις ειδικές περιστάσεις (Πάσχα-Εορτή των Εβδομάδων- Ειδική σαββατιαία εορτή στον Κύριο)Ενδιαφέρον η φράση "καθ' ον εξήλθες εξ Αιγύπτου" η οποία στρέφει την προσοχή στην 14η Νισάν καθώς ουσιαστικά η έξοδος άρχισε όταν ο Φαραώ κάλεσε τον Μωυσή και τον Ααρών την νύχτα εκείνη και τους είπε ότι απελευθερώνει τον Ισραήλ. Μετά την τυπική διαταγή,τότε έγινε η ουσιαστική πεζοπορία προς την έξοδο. 

   Αποδείξεις; Το δε Λεξικόν της Καινής Διαθήκης του Ορθόδοξου μητροπολίτη Σωφρονίου Ευστρατιάδου λέει: «Πάσχα [εορτή] διαρκούσα από της 14ης του μηνός Νισάν μέχρι της 21ης. […] β) ιδίως η πρώτη ημέρα, καθ’ ήν ετρώγετο το αρνίον· εν αντιθέσει προς τας λοιπάς ημέρας της εορτής αίτινες εκαλούντο ημέραι των αζύμων» (Εκδόσεις Πελεκάνος, 1910, σ. 599)

    Σαφέστατη εξήγηση. Ξεχωρίζει το Πάσχα ως ΙΔΙΩΣ (με ειδική εορταστική τελετουργία) ΑΠΟ(από την αρχή δηλαδή) της 14ης Νισάν(όταν ετρώγετο το αρνί) εν αντιθέσει προς τας λοιπάς ημέρας της [καλουμένης Εορτής των Αζύμων] εορτής . Όλα τα Άζυμα (Πάσχα+Εορτή Αζύμων) ήταν ΜΕΧΡΙ της (αρχής) της 21ης [της ειδικής σαββατιαίας ημέρας]! Άρα ο Ορθόδοξος μητροπολίτης Σωφρόνιος ΣΥΜΦΩΝΕΙ ΠΛΗΡΩΣ προς την εξήγησή μας. Αυτό να το βλέπουν μερικοί "σουπερ Ορθόδοξοι" θεολογίσκοι που νομίζουν ότι μπορούν να θεωρούνται "εκλεκτοί του Θεού", ενώ οι ίδιοι οι ηγέτες της ορθόδοξης εκκλησίας τους καταδικάζουν πλήρως. Υπάρχουν και άλλες πηγές βέβαια.

   Ο Ορθόδοξος παλαιοδιαθηκολόγος Δημήτριος Καϊμάκης γράφει σε άρθρο του που αναρτήθηκε στον επίσημο ιστότοπο της Εκκλησίας της Ελλάδος: «Το Πάσχα γιορτάζεται όταν υπάρχει πανσέληνος, τον πρώτο μήνα της χρονιάς, την άνοιξη. Από τις 10 του μήνα κάθε οικογένεια διαλέγει ένα αρσενικό και άρτιο πρόβατο ενός έτους, που το θυσιάζουν στις 14 του μήνα μετά τη δύση του ήλιου. […] Το ζώο στη συνέχεια πρέπει να ψηθεί και να καταναλωθεί όλο την ίδια νύχτα που έχει πανσέληνο. […] Το δείπνο περιέχει ακόμη πικρά χόρτα και άζυμο ψωμί. […] Την επόμενη μέρα, δηλαδή τη 15η, αρχίζει η γιορτή των Αζύμων" 

( http://www.ecclesia.gr/greek/HolySynod/commitees/liturgical/h_symposio_eisigisi5.html)

   Η επίσημη λοιπόν ορθόδοξη Εκκλησία συμφωνεί με την δική μας άποψη.

   Λίγο μετά τον καιρό του Έσδρα  μια ιουδαϊκή επιστολή βρέθηκε στην  Ελεφαντίνη, στην Αίγυπτο,η οποία ρίχνει περισσότερο φως στην τέλεση του Πάσχα (που είναι ενδιαφέρον ότι μερικοί νοσηροί επίσης προσπαθούν να μεταλλάξουν...)

  «Θα μετρήσετε δεκατέσσερις ημέρες στο Νισάν και στο λυκόφως της 14ης θα γιορτάσετε το Πάσχα και από τη 15η ημέρα μέχρι την 21η Νισάν θα γιορτάσετε τη γιορτή των Άζυμων Άρτων. Επτά ημέρες θα τρώτε άζυμους άρτους. […] Να μην εργαστείτε τη 15η και την 21η ημέρα. […] Και μη φάτε τίποτα ένζυμο, ούτε να βρεθεί στα σπίτια σας, από το ηλιοβασίλεμα της 14ης Νισάν μέχρι το ηλιοβασίλεμα της 21ης Νισάν» (http://wesley.nnu.edu/index.php?id=2127)

    

   Πάλι εδώ βλέπουμε τι; Η δεκάτη τετάρτη ΑΛΛΗ εορτή, η 15 μέχρι και το ΗΛΙΟΒΑΣΙΛΕΜΑ της 21ης(άρα η 21η δεν περιλαμβάνετο στην Εορτή των Αζύμων τυπικά)και η 21η ξεχωριστή!Σε όλες αυτές τις μέρες δεν έτρωγαν άζυμα αλλά ήταν και οι τρεις διαφορετικές με ελαφρώς ξεχωριστό συμβολισμό ενώπιον του Κυρίου.

ΠΟΤΕ ΑΡΧΙΣΕ ΝΑ ΑΛΛΑΖΕΙ Η ΟΝΟΜΑΣΙΑ ΤΗΣ ΕΟΡΤΗΣ

  Διαβάζουμε στο πρωτοαναφερθέν πόνημα τα εξής:

  "Οι παλαιότερες ενδείξεις επ’ αυτού ανάγονται στο 2ο αιώνα Π.Κ.Χ.Την αναδρομή μας θα την ξεκινήσουμε με το απόκρυφο των Ιωβηλαίων (περ. 150 Π.Κ.Χ.)Σε εκείνο το κείμενο, που υποτίθεται ότι δημοσιοποιεί μια ιδιαίτερη αποκάλυψη που έκανε ο Θεός στο Μωυσή, μεταξύ των διάφορων ηλίθιων απόψεων, όπως π.χ. ότι οι άγγελοι δημιουργήθηκαν περιτμημένοι, (15:27) παρουσιάζεται και μια παρερμηνεία για τη φράση μπεν χα’αρμπαγίμ: «[Να γιορτάζετε το Πάσχα] στην ώρα του, στις δεκατέσσερις του πρώτου μήνα, ώστε να το θυσιάσετε πριν από το βράδυ και να το φάτε τη νύχτα, το βράδυ της δέκατης πέμπτης" 

  Μια κατάφωρη καταπάτηση του θεϊκού νόμου όπως εκτίθεται στις Άγιες Γραφές. Οι Ισραηλίτες άρχιζαν να δημιουργούν μια αντιβιβλική ερμηνευτική παράδοση που έβαζαν μέσα ό,τι ανοησία τους ερχόταν εις την κεφαλήν για να στηρίξουν, όπως και σημερινοί διαστροφείς ,τις δικές τους αυθαιρεσίες. Η ίδια μελέτη συνεχίζει σχετικά με μια τραγωδία του ελληνιστή Ιουδαίου Εζεκιήλου ο οποίος την ονόμασε Εξαγωγή (περιγράφει τα γεγονότα της Εξόδου) και παρουσιάζει ιδιαίτερο ενδιαφέρον:

  "Για το χρόνο της θυσίας στην Αίγυπτο αναφέρεται η φράση «τὸ πάσχα θύσαντας θεῷ τῆς πρόσθε νυκτὸς» Λίγο παρακάτω, όμως, υπάρχει η φράση «πρὸς ἑσπέραν θύσαντες», (178) η οποία προέρχεται από τους Εβδομήκοντα, όπως και το μεγαλύτερο μέρος των βιβλικών παραπομπών στην τραγωδία. Τη φράση αυτή ο καθηγητής κλασικής φιλολογίας H. Jacobson, που έχει ασχοληθεί επισταμένα με το εν λόγω έργο, επέλεξε να την αποδώσει at evening («το βράδυ»)...Επιπρόσθετα, ο ίδιος καθηγητής επισημαίνει στο κείμενο μια νέα ερμηνεία, που διαφαίνεται και σε ραβινικές πηγές, για την προέλευση της Γιορτής των Αζύμων, «ὅπως ἀφ΄ ἧσπερ ἠοῦς ἐφύγετ΄͵ Αἰγύπτου δ΄ ἄπο ἕπτ΄ ἦτ΄ ὁδοιποροῦντες ἡμέρας ὁδόν͵ πάντες τοσαύτας ἡμέρας ἔτος κάτα ἄζυμ΄ ἔδεσθε καὶ θεῷ λατρεύσετε», (167-71) κατά την οποία, μετά την τέλεση του Πάσχα, οι Ισραηλίτες έτρωγαν άζυμα στην υποτιθέμενη επταήμερη43 πορεία τους μέχρι την Ερυθρά Θάλασσα" ("Απαντήσεις στο πόνημα Τσιμπιρίδη",σελ 18,19)

   

   Πολύ ενδιαφέροντα θέματα όταν βρισκόμεθα νοερώς στην εποχή που οι Εβδομήκοντα έκαναν τη πρώτη απόπειρα απόδοσης της βιβλικης εβραϊκής στην ελληνιστική κοινή.

   Ο Ευσέβιος σώζει μια επιστολή ενός Χριστιανού, του Ανατόλιου που ήξερε τα σχετικά με την τέλεση του Πάσχα από τον Αριστόβουλο, Ιουδαίου φιλοσόφου που έπαιξε σημαντικό ρόλο στην Μετάφραση των Εβδομήκοντα .Διαβάζουμε λοιπόν ότι 

«τῆς τῶν διαβατηρίων ἡμέρας [δηλ. του Πάσχα, σε αρχαιοελληνική μετάφραση] τῇ τεσσαρεσκαιδεκάτῃ τοῦ μηνὸς μεθ΄ ἑσπέραν». (Εκκλησιαστική ιστορία Ζ΄ 32) 

  Σημαντικό ότι παραλείπει το "προς" και βάζει ΜΕΘ' ΕΣΠΕΡΑΝ. Διαβάζουμε περαιτέρω:

 "Η εν λόγω ιδιωματική εβραϊκή φράση αποδίδεται, μάλλον από διαφορετικούς μεταφραστές, με τέσσερις τρόπους: «προς εσπέραν» (Εξ 12:6· 16:12· Αρ 9:3, 11· 28:4, 8), «το δειλινόν» (Εξ 29:39, 41), «οψέ» (Εξ 30:8), «ανά μέσον των εσπερινών» (Λευ 23:5)... Οι άλλες τρεις αποδόσεις φανερώνουν διάσταση απόψεων, καθώς το «προς εσπέραν» σημαίνει «λίγο πριν δύσει ο ήλιος» (βλ. Δε 23:12· Λου 24:29), ενώ το «οψέ» σημαίνει «μετά τη δύση του ήλιου», μέχρι την ώρα που σκοτεινιάζει πλήρως. Όσο για το «δειλινόν» και τη «δείλη», αν και στα Αρχαία Ελληνικά σημαίνουν την ώρα «μετά το μεσημέρι», όταν γέρνει ο ήλιος, μπορούν, κατ’ επέκταση, να σημαίνουν και «εσπέρα», δηλαδή «βράδυ». Και είναι ενδιαφέρον ότι, στους Εβδομήκοντα, αυτοί οι όροι σχεδόν πάντα έχουν τη δεύτερη σημασία, δηλαδή σημαίνουν την ώρα μετά το απόγευμα"("Απαντήσεις στο πόνημα Τσιμπιρίδη",σελ 19,20)

    Πολύ όμορφη η περιγραφή του Πάσχα τους χρόνους του Ιησού του Ναυή ,όπου μας λέγεται στο 5ον κεφάλαιο του βιβλίου του

    "Καί ἐποίησαν οἱ υἱοὶ ᾿Ισραὴλ τὸ πάσχα τῇ τεσσαρεσκαιδεκάτῃ ἡμέρᾳ τοῦ μηνὸς ἀφ' ἑσπέρας ἐπὶ δυσμῶν ῾Ιεριχὼ ἐν τῷ πέραν τοῦ ᾿Ιορδάνου ἐν τῷ πεδίῳ" (Ιησούς του Ναυή 5:10)

  Πότε οι Ισραηλίτες εποίησαν το Πάσχα και το κατανάλωσαν; "Τῇ τεσσαρεσκαιδεκάτῃ ἡμέρᾳ τοῦ μηνὸς ἀφ' ἑσπέρας" από το πρώτο βράδυ της 14ης Νισάν!Η φράση ἀφ' ἑσπέρας δείχνει ότι ήταν το πρώτο και όχι το τελευταίο βράδυ,άρα η αρχή και όχι το τέλος της 14ης!
  

  Και τι θα πούμε για το επίμαχο Α Βασιλέων 18:29 με την περίπτωση του Προφήτη Ηλία και τους ιερείς του Βαάλ οι οποίοι "ἐπροφήτευον͵ἕως οὗ παρῆλθεν τὸ δειλινόν. Καὶ ἐγένετο ὡς ὁ καιρὸς τοῦ ἀναβῆναι τὴν θυσίαν» ;

   "Τούτη η απόδοση αποτελεί παράφραση του εβραϊκού κειμένου, στο οποίο χρησιμοποιείται το ουσιαστικό που σημαίνει «μεσημέρι» αλλά μαζί με μια φράση που υποδηλώνει ότι η προφητεία των ιερέων του Βάαλ συνέχιζε για ώρες, μέχρι την ώρα της βραδινής θυσίας. Οι Εβδομήκοντα ερμηνεύουν το νόημα όλης της φράσης, δείχνοντας ότι η ώρα της βραδινής θυσίας ήταν μετά το δειλινό, δηλαδή κάποια στιγμή μετά τη δύση του ηλίου. Αυτή η μεταφραστική τακτική βρίσκεται σε συμφωνία με το γεγονός ότι η ίδια θυσία αλλού προσδιορίζεται ως «εσπερινή» (2Βα 16:15· Εσδ 9:4, 5· Ψλ 140:2· Δα 9:21), όρος που σαφώς αναφέρεται στην ώρα μετά τη δύση του ηλίου (Παρ 7:9). Μάλιστα, το λεξικό του Bauer εξηγεί ότι το επίθετο «εσπερινός», που χρησιμοποιούν οι Εβδομήκοντα, ταυτιζόταν, την ελληνιστική εποχή, με την πρώτη φυλακή της νύχτας, δηλαδή το διάστημα 6.00-9.00 μ.μ" ("Απαντήσεις στο πόνημα Τσιμπιρίδη",σελ 20,21)

  Πότε ελάμβανε μέρος η βραδινή θυσία; Πολλοί φέρνουν ως παράδειγμα το χωρίο Έξοδος 29:38,39,41 το οποίο και αναφέρει:

     "Τούτο δε είναι εκείνο, το οποίον θέλεις προσφέρει επί του θυσιαστηρίου· δύο αρνία ενιαύσια την ημέραν διαπαντός.Το εν αρνίον θέλεις προσφέρει το πρωΐ, και το άλλο αρνίον θέλεις προσφέρει το δειλινόν[ανάμεσα στα δύο βράδια εβρ.]· ...και το δεύτερον αρνίον θέλεις προσφέρει το δειλινόν· κατά την προσφοράν της πρωΐας, και κατά την σπονδήν αυτής, θέλεις κάμει εις αυτό, εις οσμήν ευωδίας, θυσίαν γινομένην διά πυρός προς τον Κύριον"

    Μήπως αυτό θα σήμαινε ότι το δεύτερο αρνί θα προσφερόταν στο τέλος της ημέρας σύμφωνα με την νεωτεριστική ερμηνεία των ραββίνων και των Φαρισαίων; Όχι φυσικά. Είναι βέβαιο ότι ο δεύτερος αμνός προσφέρετο στο μεταίχμιο μεταξύ πρώτης και δεύτερης ημέρας. Υπάρχει άλλο χωρίο της Γραφής που να λέει ξεκάθαρα πότε ο αμνός προσφέρετο;Υπάρχει ένα πολύ σημαντικό χωρίο που δείχνει με τι συνοδευόταν η "εσπερινή θυσία"

    "Τούτο είναι το δώρον του Ααρών και των υιών αυτού το οποίον θέλουσι προσφέρει προς τον Κύριον την ημέραν καθ' ην χρισθή· το δέκατον ενός εφά σεμιδάλεως εις παντοτεινήν προσφοράν εξ αλφίτων, το ήμισυ αυτής το πρωΐ, και το ήμισυ αυτής το εσπέρας"(Λευτικόν 6:20)
   
  Βλέπουμε ότι τις δύο θυσίες θα συνόδευαν με συμιγδάλι ,μισό το πρωί και το άλλο μισό "το εσπέρας". Άρα έτσι υπολογίζεται η φράση "ανάμεσα στα δύο βράδια" το εσπέρας,το δειλινό.Εκεί θα προσεφέρετο ο δεύτερος αμνός. Και πώς θα ήτο την ΙΔΙΑ ημέρα η θυσία;

     Το μεταίχμιο δείλι δεν σηματοδοτεί μόνο την έναρξη της επόμενης ημέρας αλλά και το τέλος της πρώτης.Το τέλος της 13ης είναι η αρχή της 14ης. Τουτέστιν,ο  εσπερινός αμνός θα ήτο ο δεύτερος της 13ης όπως θα φαινόταν ξεκάθαρα από τους ιερείς και τους πιστούς. Όσον αφορά βέβαια την θυσία του πάσχα, αυτή ιδρύθηκε πολύ πριν την ίδρυση του λευτικού ιερατείου οπότε δεν έχει σχέση με αυτήν την μόνιμη προσφορά. Επιπλέον οι αριθμοί 1ος και 2ος αμνός δεν έχουν σχέση με την ημέρα όσο με το πως φάινονταν στα μάτια των ιερέων. Ο πρώτος αμνός που θα έβλεπε ο ιερέας το πρωί θα ήταν εκείνος της πρωινής θυσίας και ο τελευταίος ,ο δεύτερος ανάμεσα στα δύο βράδια. Άρα δεν θα συνυπολογιζόταν ο δεύτερος ως πρώτος της αρχής της επομένης.

     Διαβάζουμε την πολύ εύστοχη παρατήρηση περί των περιγραφών του Ιωσήπου

    "Είναι αλήθεια, βέβαια, ότι ο Ιώσηπος περιγράφει ένα περιστατικό επί Νέρωνος στο οποίο τα αρνιά σφάζονταν στο Ναό προς το τέλος της 14ης ημέρας, αλλά αυτό δεν το αναφέρει για να αναλύσει το ζήτημα της τέλεσης του Πάσχα· απλώς το καταθέτει ως ιστορικό γεγονός για να δείξει το μεγάλο αριθμό των συμμετεχόντων στη γιορτή. (Ιουδαϊκοί πόλεμοι, Στ΄ 9,3 [423]) Όταν όμως ο Ιώσηπος αναλύει το πώς περιγράφει ο Νόμος τη θέσπιση του Πάσχα, μας λέει κάτι διαφορετικό: «Διατάξας εἰς φατρίας ἐν ταὐτῷ συνεῖχεν͵ ἐνστάσης δὲ τῆς τεσσαρεσκαιδεκάτης πάντες πρὸς ἄφοδον ἔχοντες ἔθυον […] καὶ δειπνήσαντες τὰ λοιπὰ τῶν κρεῶν ἔκαυσαν ὡς ἐξελευσόμενοι. ὅθεν νῦν ἔτι κατὰ τὸ ἔθος οὕτως θύομεν τὴν ἑορτὴν πάσχα καλοῦντες͵ σημαίνει δ΄ ὑπερβάσια͵ διότι κατ΄ ἐκείνην τὴν ἡμέραν ὁ θεὸς αὐτῶν ὑπερβὰς Αἰγυπτίοις ἐναπέσκηψε τὴν νόσον. ἡ γὰρ φθορὰ τῶν πρωτοτόκων κατ΄ ἐκείνην ἔπεισι τὴν νύκτα τοῖς Αἰγυπτίοις». (Ιουδαϊκή αρχαιολογία, Β΄ 14,6 [311-3]) Ναι, ο Ιώσηπος λέει πώς η θυσία έγινε στην αρχή της 14ης ημέρας (ἐνστάσης δὲ τῆς τεσσαρεσκαιδεκάτης) και η φρασεολογία του δείχνει ότι θεωρεί πως η μεσονύκτια πληγή στους Αιγυπτίους έλαβε χώρα την ίδια ημερολογιακή ημέρα, δηλαδή εντός της 14ης Νισάν" ("Απαντήσεις στο πόνημα Τσιμπιρίδη",σελ 21)

  Σαφέστατα ο Ιώσηπος αναφέρει ότι η θυσία του πάσχα έγινε λοιπόν "ἐνστάσης δὲ τῆς τεσσαρεσκαιδεκάτης" ,δηλαδή στην ΑΡΧΗ της 14ης Νισάν και όχι στο τέλος της όπως οι διαστροφείς θεολογίσκοι των ημερών μας λένε σαν τους πρώτους εκείνους Φαρισαίους. Ο ίδιος ο Ιώσηπος επίσης αναφέρει την ΔΙΑΦΟΡΑ μεταξύ Πάσχα και Εορτής των Αζύμων

"Πέμπτῃ δὲ καὶ δεκάτῃ διαδέχεται τὴν πάσχα ἡ τῶν ἀζύμων ἑορτὴ ... καθ΄ ἣν ἀζύμοις τρέφονται καὶ καθ΄ ἑκάστην ἡμέραν ταῦροι σφάζονται δύο καὶ κριὸς μὲν εἷς ἑπτὰ δὲ ἄρνες. […] τῇ δὲ δευτέρᾳ τῶν ἀζύμων ἡμέρᾳ͵ ἕκτη δ΄ ἐστὶν αὕτη καὶ δεκάτη͵ τῶν καρπῶν οὓς ἐθέρισαν͵ οὐ γὰρ ἥψαντο πρότερον αὐτῶν͵ μεταλαμβάνουσι καὶ τὸν θεὸν ἡγούμενοι τιμᾶν δίκαιον εἶναι πρῶτον͵ παρ΄ οὗ τῆς εὐπορίας τού των ἔτυχον͵ τὰς ἀπαρχὰς αὐτῷ τῆς κριθῆς ἐπιφέρουσι τρόπον τοιοῦτον". (Ιουδαϊκή αρχαιολογία, Γ΄ 10,5 [248-50]) 

   Σε αντίθεση με τις φαρισαϊκές παραδόσεις, ο Ιώσηπος σαφέστατα αναφέρει ότι το Πάσχα γιορτάζεται στις 14 και ότι το διαδέχεται η Γιορτή των Αζύμων στις 15 έως 21, ενώ τη 16η ημέρα, δεύτερη ημέρα της Γιορτής των Αζύμων, γίνονται οι προσφορές των πρώτων καρπών. Αυτό φέρει στο προσκήνιο ένα άλλο ζήτημα βέβαια που οι θέλοντες το Πάσχα να εορτάζεται στις 15 Νισάν ηθελημένα αγνοούν, παραποιούν και αποκρύπτουν

 
    ΜΟΝΟΝ ΟΙ "ΑΙΡΕΤΙΚΟΙ" ΣΑΜΑΡΕΙΤΕΣ....;
   
  Οι σύγχρονοι ακόλουθοι των Φαρισαίων και των παραδόσεών τους μας λέγουν ότι μόνον οι "αιρετικοί" Σαμαρείτες έσφαζαν τον αμνό στην αρχή της 14ης του Νισάν. Όμως αυτό δεν είναι καθόλου αλήθεια. Οι Σαδδουκαίοι (δηλαδή όλο το ιερατείο) απέρριπταν τις φαρισαϊκές προσθήκες και ερμηνείες στις εντολές του Θεού και ετοίμαζαν το Πάσχα κατά τα λόγια του Θεού στον Μωυσή, ανάμεσα σε "δύο βράδια" δηλαδή στο πρώτο βράδυ (αρχής της 14ης) και στο τελευταίο (δειλινό της 14ης) . Συνεχίζοντας να παραθέτουμε από την πολύ σπουδαία μελέτη

    «Οι Φαρισαίοι και οι Σαδδουκαίοι διαφωνούσαν στην ερμηνεία της φράσης “ανάμεσα στα βράδια”. Οι πρώτοι έλεγαν ότι αυτό σήμαινε την ώρα που ο ήλιος έγερνε προς τη δύση του μέχρι την πλήρη του εξαφάνιση, δηλ. από τις 3 έως τις 6 μ.μ., αλλά σύμφωνα με τους δεύτερους αυτή η φράση σήμαινε την ώρα μεταξύ της πλήρους δύσης και του σκοταδιού, δηλ. 6-7 μ.μ. (Πεσαχίμ εδ. 1). […] Οι Σαμαρείτες και οι καραΐτες Ιουδαίοι υποστηρίζουν τη χρήση των σαδδουκαίων, περιορίζοντας το χρόνο της θυσίας στην ώρα μεταξύ της δύσης και του πλήρους σκοταδιού»—R.C. Charles, The Book of Jubilees or the Little Genesis, 1912, σ. 255. 

     Το λευτικό ιερατείο λοιπόν ακολουθούσε τους τύπους που εδόθησαν στον Μωυσή απευθείας από τον Θεό. Το ίδιο και οι Σαμαρείτες με τις παραλλαγές τους αλλά αυτό δεν μας ενδιαφέρει εδώ, ούτε τα μικρά σφάλματα που ίσως είχαν ,μας ενδιαφέρει η ενιαία προσκόλληση στην Πεντάτευχο ως προς το ζήτημα αυτό.
 

 ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΙΩΑΝΝΗΣ ΚΑΙ ΠΑΣΧΑ

 
   
   Ψευδώς πολλοί που αξιούν αλήθεια στα λεγόμενά τους θεωρούν ότι οι υποστηρίζοντες την πασχαλινή θυσία στην αρχή της 14ης κάνουν σφάλμα ασυγχώρητο, δίνοντας στους εχθρούς της πίστεως υλικό για να ψέγουν την Αγία Γραφή ότι τάχα δεν συμφωνεί μεταξύ της καθώς και ότι βάζουν τον Ιωάννη να "διαφωνεί" με τους άλλους Ευαγγελιστές. Όπως όμως δηλώσαμε στην αρχή, αυτό δεν αληθεύει και δείξαμε με απτά βιβλικά κατά βάση παραδείγματα ότι η αρχή της 14ης ήταν και η αρχή του Πάσχα με ουσιαστικό τρόπο. Ο Ιησούς Χριστός έφαγε κανονικό πασχαλινό γεύμα με τους μαθητές Του, "το οποίον επεθύμησε πολύ" όπως ο ίδιος είπε. Εάν λοιπόν οι θιασώτες της αντιχριστιανικής παράδοσης των Φαρισαίων θεωρούν ως βλασφημία ότι εμείς οι υπόλοιποι που ακολουθούμε την βιβλική διδασκαλία κατά γράμμα "βάζουμε τον Ιώαννη να διαφωνεί" ,εκείνοι διαπράττουν αμαρτία κατά του αγίου πνεύματος επειδή βάζουν τον Χριστό να λέει ψέμματα ότι θα "έτρωγε το ΠΑΣΧΑ" με τους μαθητές Του. Και είναι σε πολύ χειρότερη μοίρα βέβαια!

    Ο Ιωάννης βέβαια δεν διαφωνεί. Ο Κύριος Ιησούς σαφώς έκανε διαφορά μεταξύ του Πάσχα του Κυρίου και του Πάσχα των Ιουδαίων (αυτό που οι οπαδοί των Φαρισαίων τηρούσαν). Εάν οι επρ-εξέχοντες θεολόγοι βάλουν κάτω την ματαιόδοξη υπερηφάνειά τους (όπως και οι πνευματικοί τους πρόγονοι,ξέρουν ποιοι είναι...) θα δούν τι γράφει ΠΡΑΓΜΑΤΙ ο Ιωάννης

     "Επλησίαζε δε το πάσχα των Ιουδαίων, και ανέβη εις Ιεροσόλυμα ο Ιησούς" (Ιωάννης 2:13)
     

   Γιατί ο Ιωάννης έκανε αναφορά στο "Πάσχα των Εβραίων" με τέτοια ειδική αναφορά; Ποιος εκτός από τους Εβραίους γιόρτασε το Πάσχα;Φυσικά ο Ιησούς Χριστός που δεν ακολουθούσε τις παραδόσεις του Ταλμούδ!Οι απόστολοι ήξεραν τις ανοιότητες και παρερμηνείες των "ειδημόνων του Νόμου" (καλή ώρα σαν μερικούς μερικούς...) και ο ίδιος ο Λουκάς αναφέρει επίσης σαφώς


                 "Επλησίαζε δε η εορτή των αζύμων, λεγομένη Πάσχα" (Λουκάς 22:1)

   Ο Λουκάς αναφέρει ότι η Εορτή των Αζύμων αποκαλείτο Πάσχα, όχι ότι η Εορτή των Αζύμων ΗΤΟ το Πάσχα!ΚΑΙ ο Ιωάννης ΚΑΙ ο Λουκάς περιγράφουν τι έκαναν οι άπιστοι Ιουδαίοι υπό την ηγεσία των Φαρισαίων και πόσα πράγματα είχαν ακυρώσει, μετονομάσει και μεταλλάξει λόγω των παρερμηνειών τους!
 
   Απόδειξη ότι αρκετοί πιστοί στην Τορά Εβραίοι δεν ακολουθούσαν τα έθιμα των "γεννημάτων εχιδνών"; Οι ίδιοι οι απεχθείς εκείνοι Φαρισαίοι τους καταδίκαζαν για αυτό!Το κείμενο "Πεσαχιμ" από την Τοσεφτά (4,8α) αναφέρει ότι πολλοί Ιουδαίοι "έφερναν θυσίες του Πάσχα πριν(ήδη από το τέλος 13 Νισάν/αρχή της 14ης) από τον κανονικό χρόνο [που οι Φαρισαίοι είχαν ορίσει] με το σκεπτικό ότι αυτό επιτρεπόταν από την Τορά"

    Άλλα λοιπόν έλεγε η Τορά και άλλα έκαναν οι κακοί εκείνοι άνθρωποι!Ο Ιησούς Χριστός είπε ότι δεν θα έπεφτε κεραία από ΤΟΝ ΝΟΜΟΝ του Θεού, όχι από ΤΙΣ παραδόσεις των Φαρισαίων , που δεν θα εκπλήρωνε εκείνος, τουτέστιν είναι απολύτως βέβαιο ότι ο Ιησούς εόρτασε το Πάσχα όπως ακριβώς είχε πει ο Ιεχωβά Θεός στον Μωυσή, στην αρχή της 14ης Νισάν.

"ΗΤΟ ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ"

 "Άσχετα από το ποια ήταν η κατάσταση εκείνα τα χρόνια όσον αφορά τις διιστάμενες απόψεις του εορτολογίου, αυτή η φράση είναι αδύνατον να ταυτίζεται σημασιακά με την «παραμονή του Πάσχα» (ερέβ πεσάχ) που απαντά στο Ταλμούδ και σε άλλα ραβινικά συγγράμματα, εφόσον εκεί ως πρώτη ημέρα του Πάσχα νοείται η 15η ημέρα του μήνα και όχι η 14η... το ερέβ πεσάχ είναι όρος που αντιτίθεται στις διατάξεις του θείου Νόμου και που καθιερώθηκε μετά το 70 Κ.Χ., όταν είχε εκλείψει η πασχάλια θυσία. Από την άλλη μεριά, τόσο στις βιβλικές όσο και στις εξωβιβλικές πηγές πριν από την καταστροφή του Ναού, η 14η Νισάν ονομαζόταν πάντα «Πάσχα» και ποτέ «παραμονή του Πάσχα» ή «παρασκευή του Πάσχα», με το δεύτερο όρο μάλιστα να είναι αμάρτυρος στην ιουδαϊκή γραμματεία γενικά ακόμη και στα μεταγενέστερα χρόνια" ("Απαντήσεις στο πόνημα Τσιμπιρίδη",σελ 25-26)

 Τότε τι σημαίνει αυτή η φράση; Μήπως ότι θα γινόταν "παρασκευή" ή αλλιώς προετοιμασία του πασχαλινού γεύματος;

     Την απάντηση μας την έδωσε πριν ο Λουκάς ότι όλη εκείνη η περιοδος των 7 ημερών "πάσχα" ήτο "λεγομένη" (Λουκάς 22:1) εκ των Φαρισαίων και των οπαδών τους.Το ίδιο και ο Ιωάννης, την ονομάζει την περίοδο "πάσχα των ΙΟΥΔΑΙΩΝ" και όχι πάσχα του Κυρίου. Οι απόστολοι είναι πολύ προσεκτικοί σε όσα λένε! Οπότε πολύ καλά ο ανώνυμος ερευνητής μας γράφει τα εξής:

     " ..ο όρος «παρασκευή» χρησιμοποιείται στα Ευαγγέλια πάντα ως ονομασία της ημέρας πριν από το εβδομαδιαίο Σάββατο (Μαρ 15:42) και, επομένως, στη φράση «παρασκευή του Πάσχα», η γενική «του Πάσχα» πρέπει να κατανοηθεί ως γενική κτητική και όχι ως γενική αντικειμενική. Με άλλα λόγια, η φράση σημαίνει την εβδομαδιαία Παρασκευή στη διάρκεια της γιορτής του Πάσχα. Το ότι όντως ο όρος «παρασκευή» χρησιμοποιήθηκε από τον Ιωάννη εξαιτίας του ότι ήταν η έκτη ημέρα της εβδομάδας και όχι επειδή ήταν 14 Νισάν είναι εμφανές από συναφή εδάφια Ιωα 19:31, 42"("Απαντήσεις στο πόνημα Τσιμπιρίδη",σελ 26)
    
     Εφόσον λοιπόν η εβδομαδιαία Παρασκευή συνέπεσε με την 14η Νισάν ,θα περιλάμβανε πολύ απλά και ωραία και τις συνακόλουθες προετοιμασίες για την Εορτή των Αζύμων που θα επακολουθούσε, την "Πάσχα"  επίσης "ονομαζομένη" !Είναι βέβαιον ότι οι άπιστοι θρησκευτικοί ηγέτες που τηρούσαν άλλα ,δικά τους χρονοδιαγράμματα δεν ήθελαν να "μιανθώσιν" προ του πραιτωρίου ενώπιον του Πιλάτου καθώς ο προφορικός τους νόμος και η ερμηνευτική προσέγγιση των Γραφών είχε αντικαταστήσει τον Λόγον του Θεού

    Ας σημειωθεί ότι η εργασία απηγορεύετο στην πρώτη και την τελευταία σαββατιαία μέρα της Εορτής των Αζύμων και όχι την ημέρα του Πάσχα στις 14 Νισάν.Όταν πέθανε ο Ιησούς επάνω στο ξύλο του Γολγοθά ήταν ακόμη 14 Νισάν και δεν είχε αρχίσει ακόμη η 15η.Η ανάσταση του Κυρίου έγινε την 16η του Νισάν όταν γινόταν η προσφορά των πρώτων καρπών στον Θεό. Τουτέστιν και ο Σίμων ο Κυρηναίος αλλά και ο Ιωσήφ από την Αριμαθαία μπορούσαν να εργάζονται και να αγοράζουν πράγματα. Φυσικά πολλά εξ αυτών πρέπει να ήταν ήδη αγορασμένα ,μάλιστα η Μαρία η Μαγδαληνή είχε κρατήσει τα αρωματικά έλαια για την ταφή του Κυρίου από πολύ καιρό πριν. Ο ίδιος ο απόστολος Ιωάννης ,που οι βλάσφημοι,αδαείς και διαστρεβλωτές "θεολογίσκοι" τον βάζουν οι ΙΔΙΟΙ να διαφωνεί με τους υπόλοιπους Ευαγγελιστές και ότι τάχα βγάζει (απελθέτω η έκφραση) τον Χριστό "ψεύτη" ,εόρταζε κατά τον Ευσέβιο την 14η του Νισάν ως την ημέρα του "Πάσχα" ,της Αναμνήσεως του του θανάτου του Χριστού (Εκκλησιαστική Ιστορία Ε' 24)!!!

 "ΠΡΟ ΔΕ ΤΗΣ ΕΟΡΤΗΣ ΤΟΥ ΠΑΣΧΑ"

 "...εφόσον φαίνεται να λείπει μία κύρια πρόταση, δεν είναι δυνατόν να αποδείξει ότι το τελευταίο δείπνο έγινε πριν από το Πάσχα· η αναφορά του δείπνου γίνεται στην επόμενη περίοδο, δηλαδή δεν συνδέεται συντακτικά με την υπό εξέταση φράση. Κατά τον[ΒΙΒΛΙΚΌ ΛΟΓΙΟ] Torrey (Charles C. Torrey, «In the Fourth Gospel the Last Supper was the Paschal Meal», The Jewish Quarterly Review, Νέα Σειρά, University of Pennsylvania Press, τόμ. 42, τεύχος 3 (Ιανουάριος 1952), σ. 246) το περίεργο συντακτικό σχήμα οφείλεται σε αραμαϊσμό, και η μετοχή παρακειμένου «εἰδὼς» πρέπει να κατανοηθεί ως «ἤδει»: «Πριν από τη γιορτή του Πάσχα ο Ιησούς είχε γνωρίσει ότι είχε φτάσει ο καιρός του για να αναχωρήσει για τον Πατέρα». Και άσχετα από την εύλογη γραμματικά εισήγηση ότι το «πρὸ δὲ τῆς ἑορτῆς τοῦ πάσχα» προσδιορίζει χρονικά το «εἰδὼς», είναι σίγουρο, όπως λέει ξεκάθαρα ο Ιωάννης, ότι ο Ιησούς γνώριζε πριν από το Δείπνο, άρα και πριν από το Πάσχα, πως πλησίαζε η ώρα να τερματίσει την επίγεια πορεία του.—Ιωα 12:23" ("Απαντήσεις στο πόνημα Τσιμπιρίδη",σελ.27)

   Ενδιαφέρουσα ως προς αυτό είναι και η εξής υποσημείωση

  "Η μετοχή παρακειμένου μπορεί να λογιστεί ως υπερσυντέλικου σε παρελθοντικές περιόδους (δηλώνοντας μια ενέργεια ή κατάσταση που προηγείται χρονικά του παρελθοντικού ρήματος της κύριας πρότασης), δεδομένου ότι δεν υπάρχει καθαυτή μετοχή υπερσυντέλικου"

   Συνεπώς βάσει των γεγονότων, ΑΤΡΑΝΤΑΧΤΩΝ αποδείξεων εκ της Αγίας Γραφής, των ιστορικών συγγραφέων και στοιχείων των βιβλικών μελετών, ο Ιησούς Χριστός ΚΑΙ Πάσχα ετήρησε ΚΑΙ άζυμα έφαγε στην ΑΡΧΗ της 14ης Νισάν του 33 μΧ. 

    ΚΑΙ άλλες αποδείξεις; Διαβάζουμε!

   "1)Ο προγραμματισμένος χρόνος του δείπνου: Ο Ιησούς και οι μαθητές συγκεντρώθηκαν στο ανώγειο για το δείπνο σε προσδιορισμένο χρόνο, «ότε εγένετο η ώρα» (Λου 22:14)...«οψίας γενομένης»... Ο Ιωάννης και ο Παύλος επιβεβαιώνουν τους Συνοπτικούς, εφόσον αναφέρουν ότι το δείπνο βρισκόταν σε εξέλιξη όταν ήταν νύχτα («ην δε νυξ», Ιωα 13:30· 1Κο 11:23). Τούτο το γεγονός είναι σε αρμονία με το χρόνο τήρησης του Πάσχα, ενώ από την άλλη μεριά θα πρέπει να έχουμε υπόψη μας ότι οι Εβραίοι εκείνης της εποχής τα καθημερινά τους δείπνα δεν τα έτρωγαν νύχτα, αλλά πριν νυχτώσει.

      ..2) Ο προγραμματισμένος τόπος του δείπνου

   ...3) Ο αριθμός των παρευρισκομένων: Δεδομένου ότι δεν έπρεπε να μείνει τίποτα από το αρνί μέχρι την άλλη ημέρα (Εξ 12:4, 10), οι Ιουδαίοι είχαν ορίσει κάθε αρνί να το συμφάγουν στο ίδιο τραπέζι δέκα έως είκοσι άτομα (Ιώσηπος, Ιουδαϊκοί πόλεμοι Στ΄ 9,3 [422-7]). Εν προκειμένω, συνέφαγαν 13 άτομα.

      4) Οι ύμνοι χαλέλ (Ψλ 115-118): Στο πασχάλιο δείπνο περιλαμβανόταν ψαλμωδία. Έτσι έκαναν ο Ιησούς και οι μαθητές του.—Ματ 26:30· Μαρ 14:26.

   5) Η ερμηνεία των φαγώσιμων: Με βάση της οδηγίες της Εξόδου (12:26, 27), οι Ιουδαίοι συνήθιζαν κατά τη διάρκεια του πασχαλίου δείπνου να εξηγούν τη συμβολική σημασία των στοιχείων του δείπνου. Προφανώς, ο Ιησούς χρησιμοποίησε αυτό το έθιμο επεκτείνοντάς το στη θέσπιση της Νέας Διαθήκης, εξηγώντας τι σημαίνει ο άρτος και ο οίνος.

    6) Η χρήση κόκκινου κρασιού. Ήταν έθιμο να χρησιμοποιείται συγκεκριμένα κόκκινο κρασί το Πάσχα, κάτι που υπήρχε στο τελευταίο δείπνο, όπως δείχνει και ο συσχετισμός με το «αίμα της διαθήκης». Στη Διεθνή Στερεότυπη Εγκυκλοπαίδεια της Βίβλου21 εικάζεται ότι η Νέα Διαθήκη θεσπίστηκε με το τρίτο (από τα τέσσερα) ποτήρι κρασιού, που το έπιναν μετά το πασχάλιο δείπνο, το λεγόμενο «ποτήρι της ευλογίας».—1Κο 10:16. "  ("Απαντήσεις στο πόνημα Τσιμπιρίδη",σελ.8-9)

   Ο Ορθόδοξος καθηγητής της Θεολογικής Σχολής του Πανεπιστημίου Αθηνών Ηλίας Β. Οικονόμου εις το βιβλίο του "Αρχαιολογία και Θεσμολογία της Βιβλικής Παλαιστίνης" αναφέρει τα εξής ενδιαφέροντα για πολλούς:

    "Το Πάσχα εορταζόταν στις 14 Νισάν με δείπνο...Το πασχαλινό δείπνο εορταζόταν την εσπέρα της 14ης του μήνα Νισάν (Εξ.12)κατά την δύση του ηλίου" (Ηλία Οικονόμου "Αρχαιολογία και Θεσμολογία της Βιβλικής  Παλαιστίνης" σελ. 382)
     
     Για την εορτή των αζύμων:

  "Η βρώση του άζυμου άρτου αποχωρίζεται ιστορικώς από το Πάσχα..." (Ηλία Οικονόμου "Αρχαιολογία και Θεσμολογία της Βιβλικής  Παλαιστίνης" σελ. 386)

     Για τον τελευταίο δείπνο του Ιησού Χριστού ανέφερε:

  "...Ψάλλονται οι αναφερόμενοι σαφώς στην Έξοδο Ψαλμοί 11 και 114..Μετά άρχιζαν οι προσευχές..Ακολουθούσε η ευλογία του τρίτου ποτηρίου της ευλογίας ,όπως λεγόταν- είναι αυτό ,το οποίο έλαβε στα χέρια του ο Κύριος στο Μυστικό Δείπνο και το ευλόγησε...η βρώση αζύμου άρτου άρχιζε βράδυ της 14ης του Νισάν.." (Ηλία Οικονόμου "Αρχαιολογία και Θεσμολογία της Βιβλικής  Παλαιστίνης" σελ. 384-386)

   
   Ευχαριστούμε πολύ όλους τους ορθόδοξους φίλους μας ερευνητές και θεολόγους που δέχονται καθαρά ότι το Πάσχα ξεκινούσε την νύχτα της 14ης ,ότι ο Χριστός πράγματι το εόρτασε και ότι τα άζυμα άρχιζαν να χρησιμοποιούνται ΗΔΗ από την 14η Νισάν!


 ΤΙ ΠΙΣΤΕΥΑΝ ΟΙ ΠΡΩΤΟΙ ΧΡΙΣΤΙΑΝΟΙ

     Η πρώτη μαρτυρία που έχουμε στη διάθεσή μας προέρχεται από τον Ειρηναίο (περ. 180): «Αφού πήγε από τη Βηθανία στην Ιερουσαλήμ, εκεί έφαγε το πάσχα και έπαθε την επόμενη ημέρα».—Κατά αιρέσεων Β΄ 22,3 

     Ο Ωριγένης (περ. 220)αναφέρει ότι ο Ιησούς είχε προγραμματίσει την τελευταία νύχτα Του να τηρήσει το Πάσχα και ότι έτσι όντως έπραξε: «Τὸν σωτῆρα πρὸς τὸ πάσχα ἀναβαίνοντα εἰς ἀνάγαιον μέγα ἐστρωμένον καὶ κεκοσμημένον καὶ ἑορτάζοντα μετὰ τῶν μαθητῶν».—Ομιλίαι εις τον Ιερεμίαν, 12-20, 12,2.

     Ο  Ευσέβιος (περ. 340 Κ.Χ.) λέει ότι ο Ιησούς έκανε Πάσχα με τους μαθητές του, αλλά όμως πριν από τους Ιουδαίους, καθότι οι Ιουδαίοι θα έκαναν την πασχάλια θυσία την Παρασκευή το απόγευμα [δείχνοντας ότι ήξερε για τους οπαδούς των διαστρεβλωτών Φαρισαίων]: «Ἀλλὰ καὶ ὁ Σωτὴρ οὐ μετὰ Ἰουδαίων ἐπετέλεσε τὸ Πάσχα κατὰ τὸν καιρὸν τοῦ ἰδίου πάθους. Οὐ γὰρ ὅτε ἔθυον ἐκεῖνοι τὸ πρόβατον͵ τότε καὶ αὐτὸς μετὰ τῶν αὐτοῦ μαθητῶν τὸ ἑαυτοῦ ἤγαγε Πάσχα· οἱ μὲν γὰρ κατὰ τὴν Παρασκευὴν͵ ἐν ᾗ πέπονθεν ὁ Σωτὴρ͵ τοῦτ΄ ἔπραττον· Ἀλλ΄ αὐτὸς μὲν,πρὸ τοῦ παθεῖν͵ σὺν τοῖς ἑαυτοῦ μαθηταῖς ἔφαγε τὸ Πάσχα͵ καὶ τὴν ἑορτὴν ἐπετέλεσεν͵ οὐ μετὰ τῶν Ἰουδαίων».—PG 24, 704. 

   Το ότι ο Ιησούς έκανε νομικό Πάσχα πριν από τους Ιουδαίους, το υποστηρίζει και ο Ιωάννης ο Χρυσόστομος (περ. 400 Κ.Χ). Είναι σημαντικό να ειπωθεί ότι κατά την άποψή του Χρυσοστόμου, η θυσία του Πάσχα έπρεπε να γίνεται στην αρχή της 14 Νισάν, μετά τη δύση του ήλιου: «Πρώτην τῶν ἀζύμων͵ τὴν πρὸ τῶν ἀζύμων φησίν· εἰώθασι γὰρ ἀπὸ τῆς ἑσπέρας ἀεὶ ἀριθμεῖν τὴν ἡμέραν· καὶ ταύτης μνημονεύει͵ καθ΄ ἢν ἐν τῇ ἑσπέρᾳ τὸ πάσχα ἔμελλε θύεσθαι». (Ομιλία 81, PG 58, 729)

     Στη συνέχεια, ο Χρυσόστομος δηλώνει ότι ο Ιησούς, πριν θεσπίσει τη Νέα Διαθήκη, τήρησε το Πάσχα ακριβώς όπως λέει ο Μωσαϊκός Νόμος: «Τίνος δὲ ἕνεκεν τὸ πάσχα ἐπετέλει Διὰ πάντων δεικνὺς μέχρι τῆς ἐσχάτης ἡμέρας͵ ὅτι οὐ ἔστιν ἐναντίος τῷ νόμῳ». (PG 58, 730) Επεξηγεί επίσης για
τη στάση του σώματος που είχε τρώγοντας το πάσχα: «Πῶς δὲ͵ εἰ τὸ πάσχα ἤσθιον͵ παρανόμως ἤσθιον; οὐ γὰρ ἀνακειμένους ἔδει φαγεῖν. Τί οὖν ἔστιν εἰπεῖν; Ὅτι μετὰ τὸ φαγεῖν͵ ἀνέκειντο λοιπὸν ἑστιώμενοι.Ἕτερος δὲ εὐαγγελιστής φησιν͵ ὅτι κατὰ τὴν ἑσπέραν ἐκείνην οὐκ ἤσθιε μόνον τὸ πάσχα͵ ἀλλὰ καὶ ἔλεγεν». (PG 58, 733-4) 

   Αναφέρει ότι οι Εβραίοι που έφεραν τον Ιησού ενώπιον του Πιλάτου παραβίασαν το Νόμο, εφόσον είχαν αργήσει να φάνε το Πάσχα: «Οὐδὲ γὰρ ἔφαγον τότε τὸ πάσχα͵ φησὶν͵ ἀλλὰ διὰ τοῦτο ἠγρύπνουν. Εἰπὼν γὰρ͵ ὅτι πρωΐα ἐστὶν͵ ὁ Ἰωάννης͵ ἐπήγαγεν· Οὐκ εἰσῆλθον εἰς τὸ πραιτώριον͵ ἵνα μὴ μιανθῶσιν͵ ἀλλ΄ ἵνα φάγωσι τὸ πάσχα. Τί οὖν ἔστιν εἰπεῖν; Ὅτι ἐν ἑτέρᾳ ἡμέρᾳ ἔφαγον͵ καὶ τὸν νόμον ἔλυσαν͵ διὰ τὴν ἐπιθυμίαν τὴν περὶ τὴν σφαγὴν ταύτην. Οὐδὲ γὰρ ἂν ὁ Χριστὸς παρέβη τὸν καιρὸν τοῦ πάσχα͵ ἀλλ΄ ἐκεῖνοι οἱ πάντα τολμῶντες͵ καὶ μυρίους καταπατοῦντες νόμους. Ἐπειδὴ γὰρ σφόδρα ἔζεον τῷ θυμῷ͵ καὶ πολλάκις ἐπιχειρήσαντες ἀνελεῖν͵ οὐκ ἴσχυσαν· τότε λαβόντες αὐτὸν ἀπροσδοκήτως͵ εἵλοντο καὶ τὸ πάσχα ἀφεῖναι͵ ὑπὲρ τοῦ τὴν φονικὴν αὐτῶν ἐμπλῆσαι ἐπιθυμίαν».— Ομιλία 84,2, PG 58, 754. 

  Έσχατος όλων ο πατέρας της ορθοδόξου δογματικής διδασκαλίας ,Ιωάννης ο Δαμασκηνός, έγραψε τα εξής : «Ἐν τῷ ὑπερῴῳ τοίνυν τῆς ἁγίας καὶ ἐνδόξου Σιὼν τὸ παλαιὸν πάσχα μετὰ τῶν μαθητῶν αὐτοῦ φαγὼν καὶ πληρώσας τὴν παλαιὰν διαθήκην νίπτει τῶν μαθητῶν τοὺς πόδας͵ σύμβολον τοῦ ἁγίου βαπτίσματος παρεχόμενος» (Ακριβής Έκδοση της Ορθοδόξου πίστεως ,σελ. 86)

           Ε Π Ι Λ Ο Γ Ο Σ

   Δεν υπάρχει λόγος να απορρίψουμε σύμφωνα με την Αγία Γραφή, τα γραπτά ιστορικά ντοκουμέντα, την πίστη των πρώτων Χριστιανών αλλά τα εξωβιβλικά στοιχεία ότι ο Χριστός εόρτασε Πάσχα την 14η Νισάν με τους πιστούς Του μαθητές και τουτέστιν χρησιμοποίησε άζυμο άρτο. Το επόμενο άρθρο μας θα ασχοληθεί με τα βλάσφημα δόγματα του υποτιθέμενου  χριστιανικού δόγματος των Νικαιανών στην αποκαλούμενη "Θεία Κοινωνία" ,που τελείται μη έχοντας κανένα βιβλικό στήριγμα.

   Γιατί η χρήση αζύμων είναι μέρος της σωστής διαδικασίας της τέλεσης του Δείπνου του Κυρίου και της κοινωνίας; Γιατί το Δείπνο του Ιησού Χριστού πρέπει να θεωρείται ως "Ανάμνηση" και όχι ως "μυστήριο σωτηρίας";  Κάθε πότε πρέπει να τελείται;Αποτελούν σύμβολα ο άρτος και ο οίνος ή γίνεται μετουσίωση; "Κοινώνησε" ο Χριστός τον Ιούδα; Θα παρουσιαστούν αρκετά στοιχεία που δεν θα αφήσουν κανένα ίχνος αμφιβολίας για την ακρίβεια των λεγομένων μας. Στο επόμενο άρθρο περισσότερα!